غیبت کبری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''غیبت کبرا''' به معنای آغاز زندگانی طولانی و مخفیانه [[حجة بن الحسن العسکری (مهدی)|امام زمان]] عجل الله تعالی فرجه الشریف است و تا زمانی که حضرت به اذن الهی ظهور نکند، ادامه خواهد داشت. غیبت کبرا بی‌درنگ بعد از [[غیبت صغرا]] و بعد از فوت آخرین نایب حضرت آغاز شده است. بنابراین، میان غیبت‌صغرا و غیبت‌کبرا فاصله‌ای وجود نداشته است و تنها فرق بین دو غیبت در این است که در دوره غیبت‌کبرا امام نایب خاص و مشخصی را به مردم معرفی نکرده است و مردم می‌بایستی مسایل دینی و [[احکام اسلامی]] را از نایبان عام امام فرا گیرند. به اعتقاد شیعیان، غیبت کبرا مانع فیض رسانی امام نسبت به جهان و خاصه جامعه انسانی نمی‌شود. روایتی از [[پیامبر (ص)]] نقل شده است. در این روایت [[جابر انصاری]] از پیامبر (ص)می‌پرسد که آیا [[شیعیان]] در زمان غیبت قائم از وجود مبارک امام بهره‌مند می‌شوند؟ حضرت پاسخ داد آری سوگند به خدایی که مرا به نبوت برانگیخت، آنان در غیبت او از نورش روشنایی می‌گیرند و از ولایت او بهره‌مند می‌شوند؛ همانند بهره‌مندی مردم از خورشید؛ اگرچه ابرها چهره آن را بپوشاند. <ref>علامه مجلسی محمد باقر، بحار الأنوار، تهران، انتشارات اسلامیه، ج‏52، ص، 93</ref>  

بعضی از خصوصیت‌های دوران غیبت کبری که آن را از دوره کوتاه غیبت صغری متمایز می‌کند عبارت است از:

از [[امام سجاد (ع)]] نقل شده است ما کسانى هستیم که خدا به واسطه ما آسمان را بر فراز زمین نگاه داشته و اهل زمین را از هلاکت نجات داده است. به واسطه ما باران مى‌بارد و رحمت خدا گسترده مى‌شود و زمین برکاتش را عرضه می‌کند و اگر نبود در هر عصر و زمانى امامى از ما اهل بیت، زمین اهلش را فرو مى‌برد و هلاک مى‌کرد. از هنگام خلقت آدم تا قیامت، زمین از خدا خالى نبوده و نخواهد بود؛ خواه حجّتش در میان مردم آشکار و معروف باشد یا غایب و پنهان. بدون وجود حجت، خدا عبادت نمى‌گردید. <ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۰۷.</ref>

== پانویس ==

{{پانویس}}