منجی: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنای لغوی منجی==

منجی در لغت به یعنی رهاننده، نجات دهنده، رها کننده رستگاری دهنده. با استفاده از فرهنگ لغت دهخدا، معین و عمید.

==معنای اصطلاحی منجی==

==مسئله منجی==

==نشانه‌های منجی در ادیان توحیدی و آیین‌های دینی==

تقریبا در تمام ادیان بزرگ توحیدی و آیین‌های دینی و انسانی به این موضوع اشاره شده است که سر‌انجام روزی فرا خواهد رسید که آن‌روز آخرین مقطع از دوره حیات بشر در زمین است. در آن روز منجی ظهور خواهد کرد تا کام تشنگان عدالت را شیرین کند. مستضعفین، وارثان زمین خواهند شد و ظالمین به سزای اعمال خود خواهند رسید، زیرا که این وعده تخلف نا پذیر الهی است.  

==منجی در اسلام==

از [[امام هادی|امام هادی علیه السلام]] نقل شده است که فرمود قائم ما همان [[مهدی موعود]] است. . . به خدایی که محمد ص را به پیامبری فرستاد و ما را به امامت تعیین کرد قسم که اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقی بماند، خدا آن روز را طولانی می‌کند تا مهدی ظاهر شود و زمین را از عدل و داد پر کند، چنان که از ظلم و جور پر شده است. <ref> مجلسی محمدباقر، بحارالانوار ، ج ۵۱، ص ۱۵۶.</ref>

==بر پایی قسط و عدل در سراسر زمین==

یکی از ویژگی‌های مهم دوران پس از ظهور که در روایات و منابع دینی نسبت به آن تاکید فراوانی شده است، اجرای عدالت در سراسر زمین است. از [[پیامبر صلوات الله علیه]] نقل شد است که مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف چنان عدالتی در جامعه بر پا می‌کند که افراد زنده آرزو می‌کنند کاش مردگانشان زنده بودند و از آن عدالت بهره می‌بردند. <ref> هیثمی نور الدین علی اکبر ،مجمع الزوائد و منبع الفوائد ،  بیروت ج 7، ص 115</ref>همچنین از معصومین علیه السلام نقل شده است که از نسل حضرت فاطمه علیهما السلام مردی به نام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور خواهد کرد که مالک شرق و غرب زمین است و سپاه کفر را در هم می‌شکند و زمین را از عدل و داد پر می‌کند؛ زمانی که از ظلم و جور پر شده است. <ref> کتاب الغیبه للنعمانی، ص 10</ref>  

==رشد علم و اعتلای فرهنگ دینی==

==شکوفایی دانش و صنعت==

عصر ظهور عصر آشکار شدن تمام علوم و شکوفایی تمام صنایع مورد نیاز بشر است. از [[امام جعفر صادق|امام صادق ع]] روایت شده است در زمان ظهور اگر مومنی در شرق کره زمین باشد، می‌تواند برادرش را که در غرب کره زمین است ببیند. <ref> مجلسی محمدباقر، بحار الانوار ، ج 52، ص 391</ref>

==آموزش احکام قرآنی و دینی==

در عصر ظهور، [[مومنان]] نسبت به قرآن و احکام دین آگاه می‌شوند. این نوع آگاهی از خصایص حضور منجی است. [[امام محمد باقر|امام باقر ع]] فرمود در زمان حضور امام زمان به اندازه‌ای به شما حکمت و علم و فهم داده خواهد شد که یک زن می‌تواند در منزلش بماند و مطابق با [[کتاب خدا]] و [[سنت|سنت رسول صلوات الله علیه]] قضاوت کند. <ref>علامه مجلسی محمدباقر، بحار الانوار ، ج 52، ص 352</ref>

==امنیت==  

از جمله موضوعات مورد توجه در زمان حضور منجی، برقراری امنیت کامل در جامعه بشری است. در این عصر امنیتی در جامعه مستقر خواهد شد که بشر در هیچ روزگاری مثل آن را ندیده است. <ref> مجلسی محمدباقر، بحار الانوار ، ج 52، ص 352</ref>

==اقتصاد==

==کشاورزی==

==بهداشت و درمان==

در عصر ظهور، بیماری‌ها ریشه کن خواهد شد. امام صادق علیه السلام فرمود هنگام ظهور، خداوند بیماری‌ها را از مومنان دور خواهد کرد و تندرستی را به آنان باز خواهد گرداند. <ref>مجلسی محمدباقر، بحار الانوار ج 52 ص 364</ref>

==بشارت به منجی در دین یهود==  

==مسیح از نسل داوود==

برخی از [[انبیاء]] چون [[حزقاییل]] بیان کردند که خداوند از نسل داوود یک [[مسیح]] را برای بازگرداندن اعتبار و شکوه [[بنی اسرائیل]] خواهد فرستاد. در دوره حاکمیت این مسیح، اجرای عدالت، نیکی به افراد مستمند و عبادت خالصانه برای خدا حکم فرما خواهد شد. بنا بر نقل برخی از پیامبران، این نوع حاکمیت مختص [[قوم یهود]] نیست، بلکه در تمام زمین فراگیر خواهد شد. در منابع آمده است که یک عقیده همگانی وجودداشت و آن رفاه و آسایشی است که از نسل [[داوود]] به مردم عرضه می‌شود و تا ابد پایدار خواهد ماند. [[ناتان نبی]] در پیشگویی خود مبنی بر جاودانگی تخت داوود این نظر را تأیید کرد. <ref> کتاب دوم سموئیل ، باب7، بندهای 12ـ16.</ref>این باور چنان قطعی بود که بیان شده است حتی خود داوود نیز این بشارت را به فرزندش سلیمان داده است. <ref>کتاب اول پادشاهان، باب2، بند4؛</ref> و <ref> جولیوس کرینستون ؛ انتظار مسیحا در آیین یهود ، ترجمه حسین توفیقی، قم ، مرکز مطالعات ادیان و مذاهب، چاپ اول، 1377، ص20.</ref>

==بنده خدا==

==پسر انسان==

تعبیر دیگر منابع یهود از منجی، «[[پسر انسان]]» است که نام ایشان در کتاب [[دانیال]] آمده است. در این کتاب که به شیوه رمرز آلودی نگارش شده است، اشکال و رموز پیچیده و نا آشنایی وجود دارد. از روز خدا سخن می‌گوید که فرا خواهد رسید. در آن روز پسر خدا برای اصلاح مفاسد و محکوم کردن ظالمان و آزادی بخشی به مومنان استوار، ظاهر خواهد شد و حاکمیت ملکوت الهی را بر پا خواهد کرد. <ref>رساله به عبرانیان ، باب2، بندهای 6ـ8.</ref> و <ref> توماس میشل ، کلام مسیحی ، ترجمه حسین توفیقی، قم، مرکز مطالعات ادیان و مذاهب، چاپ اول، 1377، صص37ـ38</ref>

در کتاب [[زبور]] [[داود]] که با عنوان «[[مزامیر]]» و در لابلای [[عهد عتیق]] آمده، نویدهایی درباره ظهور منجی موعود داده شده است. می‌توان گفت در هر بخشی از این کتاب به ظهور منجی اشاره شده است و پیروزی صالحان بر ظالمان و تشکیل حکومت فراگیر جهانی نوید داده شده است. جالب توجه اینکه [[قرآن کریم]] آیاتی پیرامون ظهور منجی از زبور نقل کرده است که در زبور فعلی نیز بدون آن که تحریف شود موجود است. قرآن کریم می‌فرماید:«ولقد کتبنا فی الزّبور من بعد الذّکر اَنّ الارضَ یرئُها عبادی الصّالحونَ». در «زبور» بعد از ذكر ([[تورات]]) نوشتیم: «بندگان شایسته ‏ام وارث (حكومت) زمین خواهند شد!» <ref> سوره انبیا ء: 105.</ref> آیه مربوط به ظهور حضرت مهدی(عج) می‌باشد. در متن «زبور» آمده است: زیرا که ستمگران نابود و مومنان و منتظران وارث زمین خواهند شد و صالحان را خداوند تأیید می‌کند. خداوند روزهای کاملان را می‌داند و میراث آن‌ها خواهد بود برای همیشه. <ref> کتاب مزامیر ، مزمور 37، بندهای 9ـ12 و 17ـ18</ref>علاوه، با دقت به آیه شریفه به دست می‌آوریم که خداوند می‌فرماید قبل از اشاره به حکومت صالحان در زبور، حکایت آن را در «ذکر» یعنی تورات بیان کرده‌ایم. ر ک، <ref> محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، [[تهران]]، [[دارالکتب الاسلامیه]]، 1385ق، ج 51، ص47؛</ref> <ref> علی بن ابراهیم قمی ، تفسیر قمی ، ذیل آیه انبیاء 105؛</ref> و <ref> فخررازی ، تفسیرالکبیر ، ذیل آیه مربوطه.</ref> و در جای دیگری می‌فرماید قوم‌ها را به انصاف داوری خواهد کرد. آسمان شادی می‌کند و زمین خرسند می‌گردد. دریا‌ها از حجم آب غرش خواهد کرد. صحرا و هرچه در آن است به شادی در می‌آید. آنگاه تمام درختان در حضور خداوند آواز نیکو خواهند خواند، زیرا که او برای داوری جهان می‌آید. <ref>کتاب مزامیر، مزمور 96، بندهای 10ـ13</ref>. در هر صورت، نویدهای منجی در زبور بسیار فراوان است. مثلا در بیش از 35 بخش از مزامیر 150 گانه، نوید ظهور آمده است که برای اطلاعات بیشتر، می‌توان به متن مزامیر در عهد عتیق مراجعه کرد.  

==منجی‌گرایی در آیین مسیحیت==

نوید به ظهور منجی در [[اناجیل]] معتبر با نام [[پسر انسان]] و به این مضمون آمده است منجی چون برقی است آشکار که از مشرق طلوع و تا مغرب را روشن می‌کند. ظهور پسر انسان نیز چنین خواهد بود آن‌گاه که پسر انسان در آسمان طلوع کند، تمام اقوام و طایفه‌های روی زمین او را می‌بینند که با قوت و شکوه بر ابر‌های آسمان سوار است و در آن هنگام آسمان و زمین دگرگون و زایل خواهد شد. اما از آن روز و ساعت و لحظه ظهور هیچ کسی خبر ندارد حتی ملائک آسمان . . . به همین دلیل شما همواره آگاه و منتظر باشید، زیرا پسر انسان در ساعتی می‌آید که شما گمان نمی‌برید پس غافل نشوید. ا<ref> انجیل متّی ، باب24، بندهای 27، 30، 35، 37، 44.</ref>

و باز آمده است پسر انسان در کمال شکوه و جلال می‌آید و آن هنگامی‌ است که ملایکه مقدسه در خدمت او هستند. او بر کرسی امارت خواهد نشست در حالی که جمیع امت‌ها نزد او حاضر می‌شوند <ref>انجیل متّی، باب25، بندهای 31، 32.</ref> و آمده است پسر انسان [[فرشتگان]] خود را از جهات اربعه از انتهای زمین تا به اقصای فلک دور خود جمع خواهد کردد، ولی از آن روز و ساعت، غیر از پدر هیچ کسی اطلاع ندارد، نه فرشتگان در آسمان و نه پسر از لحظه ظهور خبر ندارند، پس بر حذر بوده و در حال بیداری دعا کنید، زیرا نمی‌دانید که آن زمان کی فرا خواهد رسید. <ref> انجیل مرقس ، باب13، بندهای 26، 27، 31، 32.</ref>

و باز آمده است کمر همت ببندید و چراغ‌های خود را روشن نگاه دارید و مانند غلامانی باشید که در انتظار آمدن مولای خود لحظه شماری می‌کنند تا در را بکوبد و شما در آن حال هوشیار باشید. او زمانی خواهد آمد که شما از آن خبر ندارید، اما همواره آماده باشید. ا<ref> انجیل لوقا ، باب12، بندهای 35، 36</ref> و <ref> همان، باب21، بندهای 27، 33ـ36.</ref>در [[انجیل یوحنّا]] (بندهای 12ـ17) نویدهای جالب و جامعی درباره منجی و موعود آخرالزمان دیده می‌شود. <ref> مکاشفه یوحنا ، باب19؛ رسالة دوم فطرس ، باب3.</ref>مطابق نوشته [[مسترهاکس]] آمریکایی در کتاب خود به نام قاموس کتاب مقدس، نام«پسر انسان» هشتاد بار در انجیل و ملحقات آن (عهد جدید) تکرار شده است که فقط سی مورد آن بر [[حضرت عیسی]](ع) قابل تطبیق است. <ref>مسترهاکس، قاموس کتاب مقدس ، مادة «پسر خواهر»، ص219.</ref>و پنجاه مورد دیگر از نجات دهنده‌ای سخن می‌گوید که در آخرالزمان ظهور خواهد کرد و حضرت عیسی نیز همراه او خواهد آمد.  

==ویژگی‌های منجی در آیین زرتشت==

در این آیین، جهان به چهار مقطع سه هزار ساله تقسیم می‌شود. در چهارمین دوره سه هزار ساله، دهمین هزاره عهد سلطنت روحانی پیغمبر ایران، «[[زردتشت]]»، شمرده می‌شود. در آغاز هر یک از هزاره یازدهمین و دوازدهمین، دو تن از پسران زرتشت ظهور خواهند نمود و سر انجام دوازدهمین هزاره، پسر سوم یعنی«سوشیانس» ظهور خواهد کرد و جهان را نو بر پا خواهد نمود. مردگان را بر خواهد انگیخت و قیامت و جهان معنوی را بر پا خواهد کرد. <ref> مینوی خرد ، ترجمه احمد تفضلی ، تهران، توس، چاپ سوم، 1380، پرسش 1، بند95.</ref>

==معنای سوشیانت==

منجی(های) موعود اوستا، که [[سوشیانس]] نام دارد، اغلب به معنای «رهاننده» تعریف شده است. <ref>[ ابراهیم پورداوود ، گاتها ، تفسیر و توضیح انجمن زرتشتیان ایران ،  بمبئی ، 1938، ص109.</ref>این واژه در [[زبان پهلوی]] به صورت [[سوشیانت]]، و [[سیوسوش]] آمده و از ریشه «سود» به معنای بهره و منفعت گرفته شده است. واژه فارسی سود نیز از همین ریشه است. <ref>علی اصغر مصطفوی، کتاب سوشیانت ، ص53.</ref>سابقه پرداختن به منجی در آیین زرتشت نشان می‌دهد که که عقیده به موعود آخرالزمان و این که کسی خواهد آمد و جهان را از چنگال [[اهریمنان]] خواهد رهانید و آدمیان را از یک زندگی بی گزند بهره‌مند خواهد کرد، نزد ایرانیان بسیار قدیم وجود داشته است. <ref>همان، ص55؛</ref> <ref>ابراهیم پورداوود، سوشیانس، ص10.</ref>

در کتاب «زند» که از کتاب مقدس زرتشتیان است، پس از آنکه مقداری درباره شیوع فساد در آخرالزمان سخن می‌گوید:آن‌گاه از طرف اهورا مزدا به [[ایزدان]] یاری می‌رسد، پیروزی بزرگ از آن ایزدان می‌شود و اهریمنان نابود می‌شوند. بعد از پیروزی ایزدان و برانداختن نسل اهریمنان، [[عالم کیهان]] به سعادت اصلی خود می‌رسد و نبی آدم بر تخت نیک بختی خواهد نشست. <ref>زند بهمن یسن، تحقیق محمدتقی راشد محصل، تهران، معاصر، 1370، ص19.</ref> همچنین در جای دیگر این کتاب می‌خوانیم که مردی از میان [[تازیان]] و از [[سرزمین هاشم]] ظهور می‌ کند که صورتی گشاده و تنی بزرگ دارد و بر دین اجدادش پایدار است. او با سپاه بسیاری می‌آید و به طرف ایران می‌رود هر جا باشد آن جا آباد می‌شود و زمین را از عدل و داد پر می‌کند. <ref> جاماسب بن لهراسب ،  جاماسب نامه، بمبئی، 1313ق، صص121ـ122</ref>

[[رده: موعود گرایی]]

[[رده: مهدویت]]