عایشه: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:عائشة 1.jpg |جایگزین=عایشه|بندانگشتی|عایشه]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

!عایشه دختر ابوبکر بن ابی‌قحافه

|-

|۶ سال پیش از هجرت/۶۱۴ میلادی

|مکه و مدینه

|نسب/قبیله

|حضور در جنگ‌ها

|چهارم بعثت

|همسر پیامبر(ص) • از روایان احادیث پیامبر(ص) • از مخالفان امام علی(ع)

</div>

'''عایشه''' دختر [[ابوبکر]] بن ابی‌قحافه متولد ۴ یا ۵ [[بعثت]] است. او سومین زنی است که به همسری [[رسول خدا]] (ص) در آمد. [[اهل‌سنت]] با استناد به روایاتی از فضایل عایشه و محبوبیت او نزد پیامبر خبر داده‌اند و برای او جایگاه ارزشمندی قائل‌اند. اما در مقابل [[شیعیان]] به دلیل موضع‌گیری‌های عایشه در دوران [[خلافت]] [[امام علی]](ع) و تأثیرگذاری او در شکل‌گیری [[جنگ جمل]] و همچنین جلوگیری از دفن پیکر [[امام حسن]](ع) کنار قبر پیامبر (ص) نقدهای فراوانی به رفتار و سیره او مطرح کرده‌اند.  

عایشه دختر ابوبکر از خاندان تَیْم و مادرش امّ‌‌رومان دختر عامر بن عُوَیْمِر از قبیله بنی‌کِنانه بود.<ref> ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۴۶؛ بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۵۹م، ج۱، ص۴۰۹</ref> او در سال چهارم یا پنجم بعثت در مکه به دنیا آمد.<ref>عسکری، نقش عایشه در احادیث اسلام، ج۱، ص۴۵؛ ابن حجر، الاصابة، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۲۳۱</ref>

کنیه عایشه _{اُم‌ّعبدالله} بود که به علت وجود خواهرزاده‌اش [[عبدالله بن زبیر]] به این نام شهرت یافت.<ref>ابن سیدالناس، عیون الاثر، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۳۶۸؛ ابن ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغه، ۱۳۷۸ق، ج۱۴، ص۲۲</ref> در بسیاری از منابع تاریخی، او را [[اُمُّ الْمؤمنین]] خوانده‌اند.<ref>ابن طولون، الائمة الاثناعشر، ص۱۳۱</ref>

 

 

=زمان اسلام آوردن عایشه=

 

 

=دلیل ازدواج پیامبر (ص) با عایشه=

 

یکی از اهداف ازدواج‌های پیامبر(ص) برای کاستن از دشمنی‌ها و تالف قلوب و جذب قبایل بود یعنی ازدواج ایشان باعث می‌شد موقعیتش در بین قبایل مستحکم گردد و بر نفوذ سیاسی و اجتماعیش افزوده شود و از این راه برای رشد و گسترش اسلام استفاده نماید.

در راستای این اهداف پیامبر (ص) با زنان ذیل ازدواج کردند:

 

عایشه دختر ابوبکر از قبیله «تیم».

 

حفصه دختر عمر از قبیله بزرگ «عدی».

 

ام حبیبه دختر ابوسفیان از قبیله نامدار بنی‌امیه.

 

ام سلمه از قبیله بنی‌مخزوم.

 

سوده از قبیله بنی‌اسد.

 

میمونه از قبیله بنی‌هلال.

 

صفیه از بنی‌اسرائیل.

 

 

 

 

محمد (ص) ام‌حبیبه را به ازدواج خود درآورد تا بدین ترتیب داماد [[ابوسفیان]] شود و از دشمنی قریش نسبت به خود بکاهد. در نتیجه پیامبر با خاندان بنی‌امیه و هند زن ابوسفیان وسایر دشمنان خونین خود خویشاوند شد و ام‌حبیبه عامل بسیار مؤثری برای تبلیغ اسلام در خانواده‌های مکه شد.<ref>محمد پیامبری که از نو باید شناخت، ص 207</ref>

در بعضی از تواریخ می‌خوانیم که پیامبر با زنان متعددی ازدواج کرد و جز مراسم عقد انجام نشد و هرگز آمیزش با آنها نکرد حتی در مواردی تنها به خواستگاری بعضی از زنان قبائل قناعت کرد.

و آنها به همین قدر خوشحال بودند و مباهات می‌کردند که زنی از قبیله آنان به نام همسر پیامبر (ص) نامیده شده و این افتخار برای آنها حاصل گشته است و به این ترتیب رابطه و پیوند اجتماعی آنها با پیامبر (ص) محکمتر و در دفاع از او مصمم‌تر می‌شدند.

[[ام سلمه]] از طایفه بنی‌مخزوم - طایفه [[ابوجهل]] و [[خالد بن ولید]] - بود، وقتی که رسول خدا (ص) وی را به همسری خویش درآورد، خالد بن ولید موضع‌گیری شدید خود را در برابر مسلمانان مورد تجدید نظر قرار داده و پس از مدتی نه چندان طولانی اسلام آورد.

پس از ازدواج رسول خدا (ص) با جویریه و صفیه هیچگونه تحرکی را از سوی بنی‌نضیر و بنی‌مصطلق در برابر آن حضرت مشاهده نمی‌کنیم. از سوی دیگر مشاهده می‌کنیم که جویریه از جهت برکت آفرینی برای قوم و قبیله اش یک زن نمونه شناخته می‌شود و صحابه رسول خدا(ص) یکصد خانوار از اسیران قوم و قبیله وی را بخاطر ازدواج پیامبر(ص) با او آزاد می‌کنند و می‌گویند: اینان خویشاوندان رسول خدایند! و پرواضح است که چنین منت‌گذاری بر یک طائفه و قبیله از سوی مسلمانان چه تاثیر بسزایی در عمق جان آنان داشته است.

=سن عایشه هنگام ازدواج با پیامبر=

 

در مورد سن ازدواج او با پیامبر اختلاف وجود دارد به گونه‌ای که سنّ هنگام ازدواج و زفاف او را بین ۶ تا ۱۸ سال بیان کرده‌اند.<ref>ابن حجر، الاصابة، ۱۴۱۵ق، ج۸، ص۲۳۲؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۲، ص۱۹۱</ref> بنابر نقل مشهور منابع تاریخی عایشه در هنگام ازدواج با پیامبر(ص) حدود شش یا هفت سال داشته،<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۴۷-۴۸</ref> اما زفاف وی پس از مهاجرت به مدینه و بعد از جنگ بدر صورت گرفت؛<ref>عسکری٬ أحادیث أم المؤمنین عائشة٬ ۱۴۱۴ق٬ ص۵۵</ref> زمانی که عایشه سنی بالاتر از نُه سال داشت.<ref> ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۶۴۴؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۴۷-۴۸</ref> بر این اساس او مدت هشت سال و پنج ماه در خانه پیامبر بوده است.

 

 

 

 

همچنین برخی روایات حاکی از عداوت عایشه با امام علی (ع) از زمان پیامبر است. چنانچه روایت شده است علىّ بن ابى طالب (ع) خدمت پیامبر (ص) و آله وارد شد در حالى که عایشه پشت سر حضرت نشسته بود و خانه پر از جمعیت بود. حضرت مکانى براى نشستن پیدا نکرد.

پیامبر (ص) و آله به او اشاره کرد که اینجا یعنى پشت سر آن حضرت بنشیند. على (ع) آمد و بین پیامبر (ص) و عایشه نشست و مانند اعرابى ‏ها زانوان را در بغل گرفت. عایشه آن حضرت را کنار زد و غضب کرد و گفت: براى نشستنت جایى جز بغل من نیافتى؟! پیامبر (ص) با شنیدن این سخن بر عایشه‏ غضب کرد و فرمود: ساکت باش اى حمیرا! درباره برادرم على مرا اذیت مکن. او امیرالمؤمنین و آقاى مسلمانان و صاحب لواى حمد و پیشرو پیشانى سفیدان در روز قیامت است. خداوند اختیار پل صراط را به او مى‌‏سپارد و او آتش را تقسیم مى‏‌کند. دوستانش را داخل بهشت و دشمنانش را داخل آتش مى‏ نماید. <ref>أسرار آل محمد (ص) (ترجمه کتاب سلیم)، اسماعیل انصاری، ص ۴۱۵؛ مناقب ابن مردویه (منبع اهل سنت)، ص ۶۲</ref>

تلاش عایشه در گردآوری احزاب مخالف امام علی(ع) و سازماندهی لشکری بزرگ علیه خلافت امام که به جنگ جمل انجامید، نشانه بارزی از دشمنی او با [[علی بن ابی‌طالب]](ع) است. عایشه در [[مکه]] حضور داشت که خبر قتل عثمان را برای او آوردند. او عمره خود را به‌جا آورد و به سمت [[مدینه]] راه افتاد اما همین که خبر به خلافت رسیدن علی(ع) را به او دادند، با ناراحتی به مکه بازگشت. پس از مدتی با رسیدن طلحه و زبیر به مکه، این سه با نیروهایی از قبایل عرب، به سوی [[بصره]]<ref>ر. ک:مقاله بصره</ref> راه افتادند و ادعای خون‌خواهی عثمان را مطرح ساختند. آنها بعد از تصرف این شهر، در برابر نیروهای امام صف‌آرایی کردند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲ ص۱۸۰</ref>

حضرت علی (ع) در جریان جنگ جمل، نامه‌ای برای عایشه نوشت و شخصیت وی را بدین گونه توصیف کرد: اما بعد فانک خرجت من بیتک عاصیه لله تعالی و لرسوله (ص) تطلبین امرا کان عنک موضوعاً، ثم تزعمین انّک تریدین الاصلاح بین النّاس فخبّرینی ما للنّساء و قود العساکر؟ و زعمت انک طالبه بدم عثمان و عثمان رجل من بنی‌امیه و انت امراه من بنی‌تمیم بن مره، ولعمری ان الذی عرضک للبلاء و حملک علی المعصیه لأعظم الیک ذنباً من قتله عثمان، و ما غضبت حتی اغضبت و لاهجت حتی هیجت، فاتقی الله یا عایشه! و ارجعی الی منزلک و اسبلی علیک سترک، والسلام.<ref> کشف الغمه، ج ۱، ص ۳۲۵</ref>

اما بعد، تو عصیان خداى تعالى و رسول او را پیشه کرده، از خانه ات بیرون آمده ای، و طالب امری شده ای که بر عهده تو نیست. آنگاه گمان میکنی که تو اصلاح بین مردم را می‌خواهی. خبر کن مرا که زنان را با لشکرکشى چه کار! و گمان می‌کنی که طالب خون عثمان هستی حال آنکه او مردى بود از [[بنى‌امیه]] و تو زنى هستى از بنى تمیم بن مره. به خدا سوگند که تو درى از بلا بر خود گشودى، و امرى از معصیت براى خود اندوختى، و گناه این اعظم است از گناه قاتلان عثمان، و غضب بر کسى نکردى تا خود مغضوب شدى، و فتنه از براى کسى نینگیختى تا خود مفتون گشتى، اى عایشه از خداى تعالى بترس و به منزل خود بازگرد، و ستر خود را بر روى خود فرو انداز و السلام.

یکی دیگر از اقدامات عایشه در زمان حیاتش، جلوگیری از دفن پیکر امام حسن(ع) کنار قبر پیامبر(ص) بود. از آن‌جا که محل دفن پیامبر(ص) در خانه عایشه بود و پس از آن، خلیفه اول و دوم نیز در این مکان دفن شده بودند، با شهادت امام حسن(ع)، [[امام حسین]](ع) مطابق با وصیت برادرش قصد داشت پیکر او را، کنار قبر پیامبر(ص) دفن کند، اما عایشه با تحریک مروان بن حکم، مانع این اقدام شد و امام حسین(ع) برای پرهیز از درگیری از این اقدام صرف‌نظر کرد و جنازه امام(ع) در [[بقیع]] دفن شد.<ref>انساب الاشراف، بلاذری، ج۳ ص۶۶</ref>

=خلفا و عایشه=

عایشه در زمان خلافت ابوبکر و عمر دخالت مستقیمی در امور سیاسی نداشت با این حال وی که همسر پیامبر(ص) و دختر [[خلیفه اول]] بود از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار بود و مورد حمایت خلیفه اول و دوم بود.

به عقیده گروهی از نویسندگان شیعه، عایشه در به خلافت رسیدن ابوبکر نیز نقش داشت و در روزهای آخر عمر پیامبر(ص) تلاش‌هایی برای زمینه سازی خلافت پدرش انجام داد. او همچنین با نقل روایاتی از [[پیامبر اسلام]] در فضیلت ابوبکر و عمر، به تثیبت خلافت آن دو یاری رساند.<ref>واردی، نقش همسران رسول خدا در حکومت امیر مومنان، ص۱۱۴</ref> گزارش‌هایی که حاکی از رسیدگی دو خلیفه نخست به عایشه و اعطای هدایا و افزایش مستمری او نسبت به سایر همسران پیامبر(ص) به او است<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۵۳</ref> مورد توجه شیعیان قرار گرفته و نوعی بی‌عدالتی تلقی شده است.<ref>تصویر خانواده پیامبر، ص۱۱۵-۱۱۶</ref>

رابطه عایشه با عثمان در سال‌های نخست خلافت وی خوب اما در نیمه دوم خلافت با دشمنی پایان یافت. در نیمه دوم خلافت عثمان، عایشه با ورود به جرگه مخالفان خلیفه، نقش سیاسی بارزتری در جامعه اسلامی ایفا کرد. او در سخنان خود و برخوردهایی که بین او و عثمان در [[مسجد]]<ref>ر. ک:مقاله مسجد</ref> مدینه پیش آمد به شدت به انتقاد از خلیفه پرداخت و بنابر گزارش‌هایی او را شایسته مرگ دانست.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ج۲، ص۴۲۱</ref>

== امام علی(ع) و عایشه ==

عایشه از مخالفان امام علی(ع) بود. برخی نویسندگان، سابقه این اختلاف را به دوران حیات پیامبر عقب برده‌اند.<ref> نقش همسران رسول خدا در حکومت امیر مومنان، ص۱۰۳</ref> نقش عایشه در برپایی شورشی بزرگ علیه خلافت امام علی(ع) که به جنگ جمل انجامید، نشانه بارزی از دشمنی او با علی ابن ابی‌طالب(ع) است، هر چند برخی نویسندگان سنی مذهب او را تحت تاثیر تحریک بدخواهان دانسته‌اند و یا اقدام او در لشکرکشی به بصره را به قصد [[قصاص]] کشندگان عثمان و نه مخالفت با علی(ع)و این عمل او را خطایی در [[اجتهاد]]<ref>ر. ک:مقاله مسجد</ref> دانسته‌اند که خود عایشه از آن پشیمان بود.<ref>ندوی، سیره السیده عائشه‌ام المومنین، ‌ ص۱۸۹-۱۹۲</ref>

عایشه که از مخالفان عثمان بود و در هنگام قتل عثمان در مکه حضور داشت با شنیدن به خلافت رسیدن علی، در مکه ماند. بعد از مدتی با رسیدن طلحه و زبیر به مکه، این سه با نیروهایی از قبایل عرب به سوی بصره راه افتادند و ادعای خونخواهی عثمان را مطرح کردند<ref>سیره السیده عائشه‌ام المومنین، ‌ ص۱۸۹-۱۹۲</ref> و بعد از تصرف این شهر، در برابر نیروهای امام صف ارایی کردند.<ref>ابن قتیبه، الامامه و السیاسه، ج۱، ص۷۱-۷۲ </ref>  

== معاویه و عایشه ==

 

با اینکه روایاتی از هدایای مالی معاویه به عایشه در منابع موجود است، دست کم در بخشی از دوران حکومت معاویه، عایشه از مخالفان و معترضان به او بود. او بخصوص به دلیل کشته شدن برادرش محمد بن ابی‌بکر به فرمان معاویه از او دل خوشی نداشت و نیز او را به دلیل قتل حجر بن عدی سرزنش می‌کرد.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۸۰-۱۸۱</ref> نقل است که عایشه با شنیدن خبر دستگیری [[حجر بن عدی]] کسی را برای شفاعت از او نزد معاویه فرستاد اما این فرستاده هنگامی به شام رسید که حجر و یارانش به شهادت رسیده بودند.<ref>ابن قتیبه دینوری، الامامه و السیاسه، ج۱، ص۲۰۵؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۲۵۷</ref>

=چشم‌پوشی امام علی (ع) از خطاهای عایشه=

== غنیمت نگرفتن در جنگ جمل ==

وقتی که علی (ع) با اصحاب جمل جنگ نمود، چیزی را به غنیمت نگرفت. برخی از اصحابش گفتند: اگر جنگ با اینها حلال است، پس غنیمتشان نیز حلال است و اگر غنیمتشان حرام است، پس جنگشان هم [[حرام]] است؛ بنابراین چرا با آنان جنگیدی، اما کسی از آنها را اسیر نگرفتی؟

امام (ع) فرمود: کدام یک از شما حاضر است عایشه را به‌عنوان سهم خود بردارد؟ برخی گفتند: عایشه از جهت رسول الله (ص) مصون و محفوظ است و او را به اسارت نمی‌گیریم؛ اما دیگران چنین مصونیتی ندارند؛ پس می‌توانیم آنان را به اسارت بگیریم.... ‌ <ref> سیدمرتضی، علم‌الهدی، تنزیه‌ الأنبیاء (ع) ص ۱۵۵؟؟ ؟، شریف رضی، قم، چاپ اول، ۱۳۷۷ش</ref>

امیرالمؤمنین (ع) در مسیرشان به [[کوفه]]<ref>ر. ک:مقاله کوفه</ref> دستور دادند عایشه را همراه چهل زن که [[عمامه]] و [[عرقچین]] به سر گذاشته و [[شمشیر]] حایل کرده بودند، به مدینه برسانند و دستور داده بود که از چپ و راست و پشت سر از او مواظبت کنند عایشه نیز در طول سفر به علی (ع) چنین و چنان می‌گفت که مردان (نامحرمی) را با من فرستاد و حرمت پیامبر اسلام (ص) را نگه نداشت؛ اما زمانی که وارد مدینه شدند و آنان را دید از سخنانش پشیمان شد و گفت: خداوند به پسر ابی‌طالب بهترین پاداش‌‌ها را بدهد که حرمت پیامبر (ص) را حفظ نمود. <ref>شیخ مفید، الجمل، ص ۴۱۵؟؟ ؟، انتشارات کنگره جهانی شیخ مفید، قم، ۱۴۱۳ق</ref>

=ماجرای تحریم عایشه=

ماجرای تحریم به آیات نخست سوره تحریم اشاره دارد که خداوند در آن، پیامبر(ص) را به دلیل اینکه برای رضایت همسرانش، امر حلالی را بر خود حرام کرده، سرزنش می‌کند. بر اساس گزارش تفسیر نمونه ماجرای نزول آیه چنین است:‌

پیامبر(ص) گاه که نزد زینب بنت جحش (یکی از همسرانش) می‌رفت زینب او را نگاه می‌داشت و از عسلی که تهیه کرده بود خدمت می‌آورد. این سخن به گوش عایشه رسید، و بر او گران آمده، می‌گوید: من با حفصه (یکی دیگر از همسران پیامبر) قرار گذاشتیم که هر وقت پیامبر نزد یکی از ما آمد فورا بگوئیم، آیا صمغ _مغافیر خورده‌ای؟! مغافیر صمغی بود که یکی از درختان حجاز به نام عرفط تراوش می‌کرد و بوی نامناسبی داشت و پیامبر مقید بود که هرگز بوی نامناسبی از دهان یا لباسش استشمام نشود.

روزی پیامبر نزد حفصه آمد، او این سخن را به پیامبر گفت. حضرت فرمود: من مغافیر نخورده‌ام، بلکه عسلی نزد زینب بنت جحش نوشیدم، و من سوگند یاد می‌کنم که دیگر از آن عسل ننوشم ولی این سخن را به کسی مگو، مبادا به گوش مردم برسد و بگویند چرا پیامبر غذای حلالی را بر خود تحریم کرده، و یا از کار پیامبر در این مورد و یا مشابه آن تبعیت کنند، و یا به گوش زینب برسد و او دل شکسته شود. اما حفصه پس از مدتی این راز را آشکار کرد. <ref>بابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ج۵، ص۲۲۲</ref>

این روایت در منابع گوناگون با تغییراتی نقل شده<ref>حسینی فاطمی، نقد و بررسی دیدگاه‌های موجود درباره افشای راز پیامبر(ص) در آیات ابتدایی سوره تحریم</ref> و حتی بخاری نیز آن را بیان کرده‌ است.<ref>صحیح البخاری، ج ۵، ص۴۹۶۴، ح۴۹۶۶، کتَاب الطَّلَاقِ، بَاب «لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ الله لک»،</ref> بخاری روایت دیگری در این رابطه به نقل از خلیفه دوم می‌نویسد که در آن عایشه و حفضه علیه پیامبر(ص) هم پیمان شدند.<ref>صحیح البخاری، ج ۴، ص۱۸۶۸، ح۴۶۳۰، کتَاب التفسیر، بَاب: وَإِذْ أَسَرَّ النبی إلی بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثًا</ref> قرطبی<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ج ۱۸، ص۲۰۲</ref> و ابن قیم<ref>ابن قیم، إعلام الموقعین عن رب العالمین، ج ۱، ص۱۸۹؛ ابن قیم، الأمثال فی القرآن الکریم، ج ۱، ص۵۷،

ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذینَ کفَرُوا امْرَأَةَ نُوحٍ وَامْرَأَةَ لُوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَینِ مِنْ عِبادِنا صالِحَینِ فَخانَتاهُما فَلَمْ یغْنِیا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَیئاً وَقیلَ ادْخُلاَ النَّارَ مَعَ الدَّاخِلینَ. التحریم/۱۰</ref> حتی آیه ۱۰ سوره تحریم <ref>واردی، نقش همسران رسول خدا در حکومت امیر مومنان، ص۱۱۴</ref> را نیز برای ترساندن عایشه و حفصه می‌دانند.  

=ماجرای افک و عایشه=

بر اساس روایت مشهوری که از خود عایشه نقل شده، در سال پنجم هجری و زمان بازگشت سپاه اسلام از [[غزوه]] بنی‌مصطلق و هنگامی‌که اردوی مسلمانان برای استراحت، توقف کرده بودند، عایشه برای قضای حاجت از لشکرگاه فاصله گرفت. او که گردنبند خود را گم کرده بود، مدتی مشغول یافتن آن شد، اما لشکریان که از غیبت وی اطلاع نداشتند، به راه افتاده و کجاوه او را به تصور اینکه عایشه در آن است همراه خود بردند.

وقتی عایشه بازگشت، محل استراحت کاروان را خالی یافت و در همان مکان ماند تا فردی به نام صفوان بن معطَّل به او رسید و شترش را در اختیار عایشه قرار داد و او را به لشکریان رساند. همین ماجرا موجب بدگویی گروهی از مردم مدینه درباره عایشه شد که از آنان بنابر متون اسلامی، منافقان یاد می‌شود که عایشه را به عمل منافی‌عفت متهم کردند. پس از این اتفاق، با نزول بخشی از آیات سوره نور <ref>آیات ۱۱ تا ۲۶</ref> عایشه از این اتهام تبرئه شد و اتهام‌زنندگان مورد سرزنش قرار گرفتند.<ref> ابن هشام، السیرة النبویة، ج۲، ص۲۹۷-۳۰۲؛ بخاری، صحیح بخاری، ۱۴۰۷ق، ج۵، ص۲۲۳-۲۲۷</ref>

[[اهل‌سنت]]، نزول این آیات را فضیلتی برای عایشه خواندند و به همین علت، برتری او را نسبت به دیگر همسران از زبان خود عایشه و نزدیکان او نقل کرده‌اند، مانند اینکه محبوب‌ترین زن نزد رسول خدا عایشه است.<ref>ابن هشام، السیرة النبویة، ج۸، ص۶۸</ref> اما برخی از علمای شیعه به این داستان اشکالاتی وارد نموده‌اند.<ref>طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج‏۱۵، ص۹۷-۱۰۵</ref> منابع شیعه، نزول این آیات را مرتبط با دیگر همسر پیامبر یعنی ماریه قبطیه در ماجرای پس از مرگ ابراهیم فرزند رسول خدا دانسته‌اند.<ref> قمی، تفسیر قمی، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۹۹؛ یوسفی غروی، موسوعة التاریخ الاسلامی، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۳۵۰؛ عاملی، الصحیح من سیره النبی الاعظم، ۱۴۲۶ق، ج۱۲، ص۳۲۰و۳۲۶</ref>

=راوی حدیث بودن عایشه=

عایشه از راویان سخنان و [[سیره پیامبر]](ص) است و تعداد روایاتی که از او نقل شده، به ۲۲۱۰ روایت می‌رسد.<ref>مقریزی، امتاع الاسماع، ۱۴۲۰، ج۶، ص۴۳</ref> در حالی که سهم دیگر [[همسران رسول خدا]] در مجموع ۶۱۲ حدیث است. در مسند احمد ۲۲۷۰ روایت از عایشه نقل شده و در کتاب صحیح بخاری و مسلم ۱۲۰۰ روایت در باب [[احکام فقهی]] آمده که ۲۹۰تای آن از عایشه است و از این رو اهل سنت قائلند که عایشه، یک‌چهارم شریعت را حمل می‌کند.<ref>عسکری، احادیث ام المؤمنین عائشة، ۱۴۱۸ق، ص۳۲</ref> بخشی از روایاتی که به نقل از او در منابع روایی نقل شده، مورد نقد و بررسی پژوهشگران شیعی قرار گرفته است.<ref>عسکری، احادیث ام المومنین عایشه، طیبیان، عایشه در صحاح سته</ref>

 

 

=پیشگویی پیامبر (ص) از عاقبت عایشه=

 

 

=زمان و چگونگی مرگ عایشه=

 

 

در شهور سنه سته و خمسین که معاویۀ بن ابی‌سفیان جهت بیعت یزید به مدینه رفته، حسین بن علی المرتضی و عبدالله بن عمر و عبدالرحمن ابن‌ابی‌بکر و عبدالله بن زبیر رضی الله عنهم را برنجانید، صدیقه رضی الله عنها زبان ملامت و اعتراف بر وی بگشاد و معاویه در خانه خویش چاهی کنده سر آن را به خاشاک پوشید و کرسی آبنوس بر زیر آن نهاد. آنگاه صدیقه را جهت ضیافت طلب داشت و بر آن کرسی نشاند تا در چاه افتاد و معاویه سر چاه را بآهک مضبوط کرده از مدینه به مکه رفت. <ref>حسینی خواندمیر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین، تاریخ حبیب السیر، ج۱، ص۴۲۵، انتشارت خیام، بی جا، بی تا</ref>

 

بعد از مرگ وی [[ابوهریره]] بر او [[نماز]] خواند و در [[قبرستان بقیع]] دفن شد. <ref> بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱، ص۱۸۶، طبق برنامه الجامع الکبیر</ref>

[[رده:همسران پیامبر]]