۴٬۹۳۳
ویرایش
ولی الدین قادری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
جز (جایگزینی متن - '=پانویس=↵{{پانویس|2}}↵↵[[رده:' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:') |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
|- | |- | ||
|استادان | |استادان | ||
|شیخ عثمان بن یحیی، ابوبکر بن یحیی | |شیخ عثمان بن یحیی، ابوبکر بن یحیی | ||
|- | |- | ||
|آثار | |آثار | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
ولی‌الدین محمد بن عثمان بن یحیی القادری بغدادی و مرشد بزرگ [[قادریه]] در عصر خود بوده و معروف به (صاحب المراد) است. | ولی‌الدین محمد بن عثمان بن یحیی القادری بغدادی و مرشد بزرگ [[قادریه]] در عصر خود بوده و معروف به (صاحب المراد) است. | ||
او از بزرگان طریقت قادریه و شعبه‌هایی | او از بزرگان طریقت قادریه و شعبه‌هایی از جمله بریفکانیه، حذیفیه، عزایمیه، هرریه حبشیه و ... <ref>مذكرات شيخ الطريقة القادرية في الصين الشيخ محمد عثمان القادري، تحقيق عند السيد عبد الرحيم العبيد ،الخرطوم، 2013 ،ص 151</ref><ref>الطريقة القادرية، الشيخ باسم البريفكاني الحسيني، بغداد، 1992، ص56</ref>. | ||
[[طریقت]] را از پدرش و شیخ عثمان بن یحیی، شیخ قادریه در زمان خود و عمویش ابوبکر بن یحیی، نقیب اشراف در [[بغداد]] در سال 1703 میلادی در زمان سلطان عثمانی احمد سوم گرفت، که ابوبکر را به هنگام تصدی سلطنت به عنوان نقیب منصوب کرد و این در حضور یوسف پاشا والی بغداد بود<ref>كتاب :كشف الكربة برفع الطلبة ،للانصاري ،تحقيق عبد الرحيم عبد الرحمن عبد الرحيم، المجلة التاريخية ،مجلد32،لسنة 1976 ،ص123</ref><ref>كتاب: نزهة المشتاق في علماء العراق، محمد بن عبد الغفور البغدادي، مخطوط، في مكتبة المتحف العراقي برقم9420 ،ورقة 76</ref>. | [[طریقت]] را از پدرش و شیخ عثمان بن یحیی، شیخ قادریه در زمان خود و عمویش ابوبکر بن یحیی، نقیب اشراف در [[بغداد]] در سال 1703 میلادی در زمان سلطان عثمانی احمد سوم گرفت، که ابوبکر را به هنگام تصدی سلطنت به عنوان نقیب منصوب کرد و این در حضور یوسف پاشا والی بغداد بود<ref>كتاب :كشف الكربة برفع الطلبة ،للانصاري ،تحقيق عبد الرحيم عبد الرحمن عبد الرحيم، المجلة التاريخية ،مجلد32،لسنة 1976 ،ص123</ref><ref>كتاب: نزهة المشتاق في علماء العراق، محمد بن عبد الغفور البغدادي، مخطوط، في مكتبة المتحف العراقي برقم9420 ،ورقة 76</ref>. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
=فرزندان= | =فرزندان= | ||
واما فرزندان ابوبکر (المطلکه) در بعقوبه سکنی گزیدند و عثمان یک پسر به نام امام ولی‌الدین محمد متولد بغداد داشت که عموی نقیبش او را نزد مردم افغان به عنوان شیخ قادریه فرستاد. حدود یک دهه در آنجا ماند و به زبان‌های عربی، ترکی، اردو و دری تسلط کامل داشت. از طریق ازدواج سید محمود بن زکریا بن محمود بن علی بن فرج الله گیلانی متوفی 1258 - نقیب اشراف بغداد - از سیده طیبه بنت جوهر بن عبدالرحیم بن خمیس بن ولی‌الدین قادری و سید محمود بن زکریا | واما فرزندان ابوبکر (المطلکه) در بعقوبه سکنی گزیدند و عثمان یک پسر به نام امام ولی‌الدین محمد متولد بغداد داشت که عموی نقیبش او را نزد مردم افغان به عنوان شیخ قادریه فرستاد. حدود یک دهه در آنجا ماند و به زبان‌های عربی، ترکی، اردو و دری تسلط کامل داشت. از طریق ازدواج سید محمود بن زکریا بن محمود بن علی بن فرج الله گیلانی متوفی 1258 - نقیب اشراف بغداد - از سیده طیبه بنت جوهر بن عبدالرحیم بن خمیس بن ولی‌الدین قادری و سید محمود بن زکریا نه او و نه همسر علوی دیگرش عاتکه بنت علی القادری خواهر عبدالرحمن گیلانی نقیب نسلی نداشت. | ||
ولی‌الدین بود که با عایشه بنت ابی‌بکر بن یحیی قادری ازدواج کرد و از او سید خمیس و علویه ذهینه به دنیا آمد. | ولی‌الدین بود که با عایشه بنت ابی‌بکر بن یحیی قادری ازدواج کرد و از او سید خمیس و علویه ذهینه به دنیا آمد. | ||
آقای خمیس با علویه نافع بنت عبدالله بن احمد آلوسی ازدواج کرده و سید عبدالرحیم بن خمیس قادری را به دنیا آورد. | آقای خمیس با علویه نافع بنت عبدالله بن احمد آلوسی ازدواج کرده و سید عبدالرحیم بن خمیس قادری را به دنیا آورد. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
او مورد قدردانی و احترام سلطان اشرف شاه هوتاکی بود و در آنجا گوشه ای داشت که پس از چندین سال به سید حسن بن السید علی القادری - برادر عبدالرحمان رسید و در شهر [[کابل]] سکنی گزید و در سال 1894 در آنجا وفات کرد و در همان نقطه دفن شد و خانواده اش هنوز در آنجا هستند که برجسته ترین آنها پسرش احمد بن حسن گیلانی است<ref>كتاب:الاسر الحاكمة في العراق في العصور المتاخرة ،د/عماد عبد السلام رؤوف، دار الحكمة ،بغداد،1998 ،ص164</ref>. | او مورد قدردانی و احترام سلطان اشرف شاه هوتاکی بود و در آنجا گوشه ای داشت که پس از چندین سال به سید حسن بن السید علی القادری - برادر عبدالرحمان رسید و در شهر [[کابل]] سکنی گزید و در سال 1894 در آنجا وفات کرد و در همان نقطه دفن شد و خانواده اش هنوز در آنجا هستند که برجسته ترین آنها پسرش احمد بن حسن گیلانی است<ref>كتاب:الاسر الحاكمة في العراق في العصور المتاخرة ،د/عماد عبد السلام رؤوف، دار الحكمة ،بغداد،1998 ،ص164</ref>. | ||
سید ولی‌الدین از چند شهر از جمله: دهلی، لاهور، کابل و [[استانبول]] دیدن کرد و در دهلی با شیخ ولی‌الله دهلوی ملاقات کرد و از وی کسب اجازه کرد<ref>كتاب :جامع الانوار في مناقب الابرار، نظمي | سید ولی‌الدین از چند شهر از جمله: دهلی، لاهور، کابل و [[استانبول]] دیدن کرد و در دهلی با شیخ ولی‌الله دهلوی ملاقات کرد و از وی کسب اجازه کرد<ref>كتاب :جامع الانوار في مناقب الابرار، نظمي زادة، ورقة 231 ،مخطوطة متحف طوب قابي باسطنبول، برقم1204e.h</ref>. در استانبول که به گفته منابع شش سال در آنجا اقامت گزید، با حاکمان ارشد از جمله سلطان محمود اول ملاقات کرد و با توجه به علم و حسب و نسبش مورد تقدیر و احترام آنان قرار گرفت. | ||
با عبدالغنی نابلسی ملاقات کرد و از او اجازه ای بر طریقه [[قادریه]] کسب نمود<ref>كتاب :جامع الأنوار في مناقب الابرار، نظمي زادة ،ورقة421،مخطوطة متحف طوب قابي بإسطنبول، برقم1204e.h</ref> اجازاتی در طریقت رفاعیه کسب کرد و این از حسن نظر صوفیان عراق نسبت به او بود<ref>كتاب: نزهة المشتاق في علماء العراق، محمد بن عبد الغفور البغدادي، مخطوط، في مكتبة المتحف العراقي برقم9420 ،ورقة 77</ref>. | با عبدالغنی نابلسی ملاقات کرد و از او اجازه ای بر طریقه [[قادریه]] کسب نمود<ref>كتاب :جامع الأنوار في مناقب الابرار، نظمي زادة ،ورقة421،مخطوطة متحف طوب قابي بإسطنبول، برقم1204e.h</ref> اجازاتی در طریقت رفاعیه کسب کرد و این از حسن نظر صوفیان عراق نسبت به او بود<ref>كتاب: نزهة المشتاق في علماء العراق، محمد بن عبد الغفور البغدادي، مخطوط، في مكتبة المتحف العراقي برقم9420 ،ورقة 77</ref>. | ||
پس از بازگشت به بغداد بعد از وفات عمو و پدرش در باب الشیخ ساکن شد و پس از آن انزوا و انقطاع را به دور از اغتشاشات بر عبادت ترجیح داد و به سوی روستای الصباغیه فعلی حرکت کرد. | پس از بازگشت به بغداد بعد از وفات عمو و پدرش در باب الشیخ ساکن شد و پس از آن انزوا و انقطاع را به دور از اغتشاشات بر عبادت ترجیح داد و به سوی روستای الصباغیه فعلی حرکت کرد. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
از آثار وی نسخه خطی قرآن به قلم وی است که در سال 1997 به کتابخانه دارالعلم [[عراق]] اهدا شد و نسخه ای از دلائل الخیرات در کتابخانه شریف قادریه محفوظ است. | از آثار وی نسخه خطی قرآن به قلم وی است که در سال 1997 به کتابخانه دارالعلم [[عراق]] اهدا شد و نسخه ای از دلائل الخیرات در کتابخانه شریف قادریه محفوظ است. | ||
نقل شده است که وی از نزدیکان نقیب اشراف بغداد سید علی بن فرج‌الله بن عبدالقادر بن ابراهیم بن شرف‌الدین گیلانی بود که در سال 1111 هجری قمری - تا تاریخ وفاتش در سال 1154 هجری قمری - بین آنها مکاتبات و سوابقی به دست آمده است.به جز این موارد از شیخ ولی الدین آثار متعددی بر جای مانده که مشهورترین آنها عبارتند از: | نقل شده است که وی از نزدیکان نقیب اشراف بغداد سید علی بن فرج‌الله بن عبدالقادر بن ابراهیم بن شرف‌الدین گیلانی بود که در سال 1111 هجری قمری - تا تاریخ وفاتش در سال 1154 هجری قمری - بین آنها مکاتبات و سوابقی به دست آمده است. به جز این موارد از شیخ ولی الدین آثار متعددی بر جای مانده که مشهورترین آنها عبارتند از: | ||
حزب البسمله. | حزب البسمله. | ||
منظومه في سيره رسول الله. | منظومه في سيره رسول الله. | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
وی در سال 1175 هجری قمری تا 1761 میلادی در زمان سلطان مصطفی سوم عثمانی در زمان سلیمان ابولیله والی بغداد درگذشت و در زاویه خود در بلدروز به خاک سپرده شد. مزار او هنوز مورد توجه عموم مسلمانان بوده و آن را زیارت می کنند، زیرا این زیارتگاه مورد عنایت دولت وقت عثمانی بوده و گنبدی بر آن ساخته و احیای آن را به فرزندان شیخ ولی الدین سپرده و بنا به گفته و اسناد عثمانی | وی در سال 1175 هجری قمری تا 1761 میلادی در زمان سلطان مصطفی سوم عثمانی در زمان سلیمان ابولیله والی بغداد درگذشت و در زاویه خود در بلدروز به خاک سپرده شد. مزار او هنوز مورد توجه عموم مسلمانان بوده و آن را زیارت می کنند، زیرا این زیارتگاه مورد عنایت دولت وقت عثمانی بوده و گنبدی بر آن ساخته و احیای آن را به فرزندان شیخ ولی الدین سپرده و بنا به گفته و اسناد عثمانی به آل حجیه معروف اند<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D9%88%D9%84%D9%8A_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86_%D8%A7%D9%84%D9%82%D8%A7%D8%AF%D8%B1%D9%8A#cite_note-ReferenceB-13 ولي الدين القادري]</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||