پرش به محتوا

کرامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲
جز
تمیزکاری
جز (جایگزینی متن - '==پانویس== ↵↵<references />↵↵[[رده: ' به '== پانویس == {{پانویس}} [[رده:')
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''کَرّامیه''' از فرق [[اهل سنت و جماعت|سنت و جماعت]] بودند و از ابوعبداللّه محمد بن کرام بن عرّاف بن خزامة بن براء (در گذشته در 255 ه) پیروی می‏‌کردند.
'''کَرّامیه''' از فرق [[اهل سنت و جماعت|سنت و جماعت]] بودند و از ابوعبداللّه محمد بن کرام بن عرّاف بن خزامة بن براء (در گذشته در 255 ه) پیروی می‏‌کردند.


==رهبر فرقه==
== رهبر فرقه ==
رهبر کرامیه شخصی به نام [[ابوعبدالله محمد بن كرام|ابوعبدالله محمد بن کرام]] است.  
رهبر کرامیه شخصی به نام [[ابوعبدالله محمد بن كرام|ابوعبدالله محمد بن کرام]] است.  
<ref>فخررازی، محمد بن عمر؛اعتقادات فرق المسلمین والمشركین، بیروت،   نشر دارالكتب العلمیه، سال ۱۴۰۲ هجری قمری، ص ۶۷ .</ref>
<ref>فخررازی، محمد بن عمر؛ اعتقادات فرق المسلمین والمشركین، بیروت، نشر دارالكتب العلمیه، سال ۱۴۰۲ هجری قمری، ص ۶۷.</ref>
<ref>اسفراینی، طاهربن محمد؛ التبصیرفی الدین، بیروت، نشر عالم الكتب ،۱۹۸۳، الطبعة الاولی ، ص ۱۱۱ .</ref>
<ref>اسفراینی، طاهربن محمد؛ التبصیرفی الدین، بیروت، نشر عالم الكتب ،۱۹۸۳، الطبعة الاولی، ص ۱۱۱.</ref>
<ref>شهرستانی عبدالکریم؛ الملل والنحل، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۴،۲مجلد، ج۱ ص ۱۰۷</ref>
<ref>شهرستانی عبدالکریم؛ الملل والنحل، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۴،۲مجلد، ج۱ ص ۱۰۷</ref>


==شرح حال موسس==
== شرح حال موسس ==
او در اصل سجستانی و پدرش رزبان بود و چون رزبان را به پارسی کرام گویند، از این جهت به «ابن‌کرام» معروف شد. وی از آن جا به [[گرجستان]] تبعید و مطرود شد ولی توانست با تملق و نفاق، هم‌پیمانانی به دست آورد و با تظاهر به زهد و تعبد؛ جلوه ای ویژه به خود بدهد و مردم آن دیار را به بدعت خویش کشاند و بیعت آنان را به سوی خود جلب کند. ابن‌کرام در ادامه به [[مکه]] رفت و مدت پنج سال در آن شهر مجاور بود و پس از آن، به [[نیشابور]] رفت. اما در آن شهر از سوی طاهر بن عبداللّه دستگیر و به زندان افکنده شد. وی در سال 251 هجری قمری از زندان آزاد شد و به [[بیت‌المقدس]] رفت و همان جا در‌گذشت. <ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 364</ref>ابن‌کرّام ظاهرا هم [[تصوف|صوفی]] بود و هم متکلم. وی در نوشته‌هایش در اصطلاحات فنی [[تصوف]] و کلام، تجدید نظر کرد. او از حیث حکمت الهی میان [[مكتب سنت‏ گرایى|مکتب سنت‏ گرایی]] که به کلی مخالف کلام خردگرا بود و «[[معتزله]]» که کاملا از برداشت خردگرایانه حمایت می‌کردند، قرار گرفت و نفوذ او بیش از همه در مذهب «ماتریدی» مشاهده می‌شود.
او در اصل سجستانی و پدرش رزبان بود و چون رزبان را به پارسی کرام گویند، از این جهت به «ابن‌کرام» معروف شد. وی از آن جا به [[گرجستان]] تبعید و مطرود شد ولی توانست با تملق و نفاق، هم‌پیمانانی به دست آورد و با تظاهر به زهد و تعبد؛ جلوه ای ویژه به خود بدهد و مردم آن دیار را به بدعت خویش کشاند و بیعت آنان را به سوی خود جلب کند. ابن‌کرام در ادامه به [[مکه]] رفت و مدت پنج سال در آن شهر مجاور بود و پس از آن، به [[نیشابور]] رفت. اما در آن شهر از سوی طاهر بن عبداللّه دستگیر و به زندان افکنده شد. وی در سال 251 هجری قمری از زندان آزاد شد و به [[بیت‌المقدس]] رفت و همان جا در‌گذشت. <ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 364</ref>ابن‌کرّام ظاهرا هم [[تصوف|صوفی]] بود و هم متکلم. وی در نوشته‌هایش در اصطلاحات فنی [[تصوف]] و کلام، تجدید نظر کرد. او از حیث حکمت الهی میان [[مكتب سنت‏ گرایى|مکتب سنت‏ گرایی]] که به کلی مخالف کلام خردگرا بود و «[[معتزله]]» که کاملا از برداشت خردگرایانه حمایت می‌کردند، قرار گرفت و نفوذ او بیش از همه در مذهب «ماتریدی» مشاهده می‌شود.


==اعتقادات کرامیه==
== اعتقادات کرامیه ==
کرامیه نیز مانند سایر فرق مسلمان دارای عقاید مخصوص به خود بودند که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.
کرامیه نیز مانند سایر فرق مسلمان دارای عقاید مخصوص به خود بودند که به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.


خط ۱۶: خط ۱۶:


کرامیه معتقد بودند خداوند دارای جسم است. عرش مکان اوست. آن‌ها صفات و حالاتی را که برای خداوند به نحو تشبیه و تجسیم اثبات می‌کردند.  
کرامیه معتقد بودند خداوند دارای جسم است. عرش مکان اوست. آن‌ها صفات و حالاتی را که برای خداوند به نحو تشبیه و تجسیم اثبات می‌کردند.  
مثلا در تفسیر آیه شریفه «الرَّحْمَنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی» می‌گویند که خدا در جهت بالا و در بالای عرش قرار گرفته است! و نیز از جهت تحتانی نهایت دارد! آنان در این اعتقاد، سخن [[ثنویه]] را تکرار می‌کنند که می‌گویند نور از جهت تحتانی محدود به تاریکی‌ها است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 364</ref> او و پیروانش خداوند را محل و جایگاه تمام حوادث می‌دانند.<ref> بغدادی عبدا لقاهر،الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷،الطبعةالثانیة، ص 203و204</ref>
مثلا در تفسیر آیه شریفه «الرَّحْمَنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی» می‌گویند که خدا در جهت بالا و در بالای عرش قرار گرفته است! و نیز از جهت تحتانی نهایت دارد! آنان در این اعتقاد، سخن [[ثنویه]] را تکرار می‌کنند که می‌گویند نور از جهت تحتانی محدود به تاریکی‌ها است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 364</ref> او و پیروانش خداوند را محل و جایگاه تمام حوادث می‌دانند.<ref> بغدادی عبدا لقاهر، الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷،الطبعةالثانیة، ص 203و204</ref>


'''تفسیر کرامیه در باره رسالت و پیامبران''':
'''تفسیر کرامیه در باره رسالت و پیامبران''':
خط ۲۴: خط ۲۴:
'''تفسیر کرامیه در کلام''':
'''تفسیر کرامیه در کلام''':


در باب [[کلام الهی]]، کرامیه میان «کلام» و «قول» تفاوت گذاشته‌اند و گفته‌اند که قول خداوند در نظر آن‌ها، حادث و کلام او قدیم است. ابن‌کرام در برخی از آثارش جایگاه پروردگار را به «حیثوثیت» تعبیر کرده است و معتقد است نخستین چیزی که خدای تعالی آفریده ناگزیر باید جسمی زنده باشد که بتواند عبرت گیرد و اگر او نخست جمادات را می‌‏آفرید، از حکمتش به دور بود.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 364 با اقتباس</ref> آنان معتقدند که هر موجودی که عرض نباشد، یعنی جسم باشد، باید در یکی از جهات باشد بنابراین گفتند که خدا در برترین و شریف‌ترین جهات، یعنی جهت فوق است. <ref>شهرستانی،عبدالکریم؛ الملل والنحل، بیروت، دارالمعرفة، ج۱ ص ۱۰۷و۱۰۸
در باب [[کلام الهی]]، کرامیه میان «کلام» و «قول» تفاوت گذاشته‌اند و گفته‌اند که قول خداوند در نظر آن‌ها، حادث و کلام او قدیم است. ابن‌کرام در برخی از آثارش جایگاه پروردگار را به «حیثوثیت» تعبیر کرده است و معتقد است نخستین چیزی که خدای تعالی آفریده ناگزیر باید جسمی زنده باشد که بتواند عبرت گیرد و اگر او نخست جمادات را می‌‏آفرید، از حکمتش به دور بود.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 364 با اقتباس</ref> آنان معتقدند که هر موجودی که عرض نباشد، یعنی جسم باشد، باید در یکی از جهات باشد بنابراین گفتند که خدا در برترین و شریف‌ترین جهات، یعنی جهت فوق است. <ref>شهرستانی، عبدالکریم؛ الملل والنحل، بیروت، دارالمعرفة، ج۱ ص ۱۰۷و۱۰۸
</ref>
</ref>


'''کرامیه و امامت:'''
'''کرامیه و امامت:'''


ابن‌کرام در مورد [[امامت]] می‌گوید که وجود دو امام در یک زمان در صورت وقوع جنگ و نبرد میان اصحاب و هنگام اختلاف احکام جایز است و حتی در یکی از کتاب ‏هایش امامت [[معاویه]] و [[حضرت علی]](علیه السلام) را در یک زمان جایز دانسته و گفته است که پیروی پیروان ایشان، امری ناگزیر بوده است، هرچند که یکی از آن‌ها عادل و دیگری ستمکار بوده ‏است...!
ابن‌کرام در مورد [[امامت]] می‌گوید که وجود دو امام در یک زمان در صورت وقوع جنگ و نبرد میان اصحاب و هنگام اختلاف احکام جایز است و حتی در یکی از کتاب ‏هایش امامت [[معاویه]] و [[حضرت علی]](علیه السلام) را در یک زمان جایز دانسته و گفته است که پیروی پیروان ایشان، امری ناگزیر بوده است، هرچند که یکی از آن‌ها عادل و دیگری ستمکار بوده ‏است... !


==کرامیه و تفسیر ایمان==  
== کرامیه و تفسیر ایمان ==  
کرامیه [[ایمان]] را فقط اقرار زبانی می‌دانند و می‌گویند که ایمان تنها قول است، نه تصدیق و عمل. ایمان نه نیازی به معرفت و تصدیق قلبی است و نه هیچ امر دیگری! بنابراین، [[کفر]] نیز تنها انکار خداوند با زبان است.
کرامیه [[ایمان]] را فقط اقرار زبانی می‌دانند و می‌گویند که ایمان تنها قول است، نه تصدیق و عمل. ایمان نه نیازی به معرفت و تصدیق قلبی است و نه هیچ امر دیگری! بنابراین، [[کفر]] نیز تنها انکار خداوند با زبان است.
   
   
'''فتاوای فقهی کرامیه''':
'''فتاوای فقهی کرامیه''':


همچنین ابن‌کرام در [[علم فقه]] نیز دخالت می‌کرد و در باره [[نماز مسافر]] می‌گفت که انجام آن منوط به گفتن دو تکبیر است و همبن مقدار کفایت می‌کند. بنابراین نیازی به رکوع، سجود، قیام، قعود، تشهد و سلام نیست. هم‌چنین معتقد بود که غسل میت و [[نماز]] بر او از سنت‌های غیر واجب است. بلکه آن‌چه واجب است کفن و دفن اوست و نیز نماز و [[روزه]] [[حج]] بدون ‏نیت درست است‏. <ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 365 با ویرایش و اقتباس</ref>
همچنین ابن‌کرام در [[علم فقه]] نیز دخالت می‌کرد و در باره [[نماز مسافر]] می‌گفت که انجام آن منوط به گفتن دو تکبیر است و همبن مقدار کفایت می‌کند. بنابراین نیازی به رکوع، سجود، قیام، قعود، تشهد و سلام نیست. هم‌چنین معتقد بود که غسل میت و [[نماز]] بر او از سنت‌های غیر واجب است. بلکه آن‌چه واجب است کفن و دفن اوست و نیز نماز و [[روزه]] [[حج]] بدون ‏نیت درست است‏. <ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 365 با ویرایش و اقتباس</ref>


== پانویس ==  
== پانویس ==  
۴٬۹۳۳

ویرایش