عذاب قبر: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''عذاب قبر''' از جمله عذاب‌های دردناک [[عالم برزخ]] است. طبق روایات بسیاری همین فشار قبر است که بدن انسان بوسیلۀ دو جسم فشار داده می‌شود یکی بدن مثالی و دیگری بدن دنیوی. و در واقع فشار قبر اولین نقطۀ کیفرهای عالم برزخ است.  

طبق [[روایات]]، سخن‌چینی، بی‌دقتی دربارۀ [[طهارت]] و [[نجاست]]، رفتار نامناسب مرد با همسرش، بداخلاقی با خانواده و سبک‌شمردن [[نماز]]، از اسباب عذاب قبر است؛ از سوی دیگر، زیارت امام حسین(ع)، دفن شدن در [[نجف]]، محبت [[اهل بیت]] [[پیامبر(ص)]]، مردن در فاصله ظهر پنجشنبه تا ظهر [[جمعه]] و... در برطرف شدن عذاب قبر مؤثر شمرده شده است.  

از جمله عذاب‌های دردناک عالم برزخ، طبق روایات بسیاری همین فشار قبر است که بدن انسان بوسیله ی دو جسم فشار داده می‌شود یکی بدن مثالی و دیگری بدن دنیوی. و در واقع فشار قبر اولین نقطه ی کیفرهای عالم برزخ است.  

در مورد فلسفه فشار قبر که اعمال آن بر طبق روایات اسلامی حتمی است دو نظر است؛

نظر اول: از آنجایی که وقتی روح از بدن مادی جدا می‌شود و در یک بدن لطیف و مثالی قرار می‌گیرد و این بدن مثالی و لطیف در دنیا هم همراه و قرین با همین بدن مادی بوده است و ممزوج و مخلوط با آن، لذا در قبر این جسم مثالی با یک فشار از جسم مادی جدا و کنده می‌شود و این درد و فشار ناشی و عارض از آن جدایی است.  

نظر دوم: این فشار قبر بنا بر روایات برای [[مؤمنین]] کفاره ی گناهان و سبک شدن عذاب آخرت آنان است. و برای [[کافرین]] هم مکافات اعمال سوء و کفرآمیزشان می‌باشد.

دلیل عقلی نمی توان بر فشار قبر اقامه نمود چنانچه بسیاری از دانشمندان اسلامی بر این باورند اما روایات فراوانی آن را تأیید می‌کند.

مرحوم [[شیخ مفید]] می‌گوید: برای عذاب قبر، دلیل عقلی نیست بلکه مدرک آن روایات بسیاری است که به ما رسیده است که شخص مؤمن، متنعّم و شخص گنه‌کار معذّب است.

و همچنین [[علامه حلی]] در شرح تجرید آورده است: اجماع مسلمانان بر مسلّم بودن عذاب قبر است.  

در روایات زیادی آمده است: کسانی که به بعضی از اعمال خیر، مانند چند [[حج]]، یا مداومت بر بعضی از سوره‌های [[قرآن]] و یا بعضی از اذکار داشته باشند از فشار قبر در امانند<ref>سفینة البحار، ج2، ص 397 ماده قبر. </ref>.

روایت دیگری از پیامبر است که می‌فرماید: «ضَغطَةُ القَبر للمُؤمن کَفّارَة لما کانَ منهُ منَ تَضییع النِّعم»، فشار قبر از برای مؤمن کفاره ی ضایع ساختن نعمتهای خدا توسط خود اوست<ref>آثار الصادقین، ص 25946، حدیث 3.</ref>. لذا مؤمن و کافر دچار این عذاب و فشار قبر می‌شوند مگر اندکی که از آن رهایی یابند.  

در روایتی از پیامبر اکرم(ص) منقول است که می‌فرماید: مرده را وقتی در قبرش می‌گذارند، قبر به او می‌گوید: وای بر تو ای فرزند آدم، چه چیز تو را از من غافل ساخت؟ آیا نمی دانستی که من سرای آشوب و تاریکی و تنهایی هستم، چه چیز مرا از یاد تو برد؟ در صورتی که بارها از کنار من گذشتی؟ اگر مرده، شخص صالحی باشد از جانب او به قبر پاسخ می‌رسد و می‌گوید: آیا دیدی آن کسی را که [[امر به معروف و نهی از منکر]] می‌کرد؟ سپس قبر می‌گوید: در این صورت به شکل باغ سرسبز بهشتی می‌شوم و این موقع جسد او نیز نورانی می‌شود.

در روایتی دیگر از [[انس بن مالک]] منقول است که می‌گوید: قبر هر روز ده مرتبه صدا می‌کند و می‌گوید: ای اولاد آدم سعی در امورات دنیا می‌کنی و عاقبت در شکم من خواهی آمد، مال حرام می‌خوری و آخر بدن تو را کرمها می‌خورند، در پشت من خوشحالی، در حالی که در شکم من محزون خواهی شد، [[حرام]] جمع می‌کنی در حالی که در پشت من آب خواهی شد، تکبّر می‌کنی در حالی که در پشت من ذلیل خواهی شد، بر روی من با خوشحالی راه می‌روی در حالی که با اندوه در من خواهی افتاد، در میان جمعیت در پشت من راه می‌روی در حالی که تنها در شکم من خواهی افتاد<ref>انیس العارفین، ص 24.</ref>.

از حضرت امام صادق(ع) منقول است که چون مؤمن را داخل در قبر کنند [[نماز]] در طرف راست او، زکوة در طرف چپ او، برّ و نیکی و احسان رو به روی او و صبر در ناحیه‌ای دیگر قرار می‌گیرد، پس وقتی که دو ملک سئوال بیایند، صبر به [[نماز]] و [[زکات]] و برّ می‌گوید: شما صاحب خود را یعنی میّت را نگهداری و مواظبت کنید پس هر گاه عاجز شدید من نزد او هستم<ref> مستدرک الوسایل، ج 1، ص 183- باب 30، حدیث 24 و بحارالانوار، ج 6، ص 234.</ref>.

آن چه که مسلم است انسان بعد از مرگ دست خودش از عمل کوتاه می‌شود و با اعمالی که از پیش فرستاده چه نیک و چه بد مأنوس و همدم است. ولی با توجه به روایات متعدّدی که از معصومین نقل شده است در می‌یابیم که اعمال نیکی که به نیّت مرده انجام می‌گیرد سبب نجات و رهایی او از عذابها و فشارهای قبر است و حتی سبب رهایی او از عذاب آخرت. و بالاتر اینکه خود مردگان از فرزندان و خویشان خود انتظار دارند که به فکر آنها بوده و برایشان صدقات و خیراتی بدهند. چنانچه از لبّ اللباب [[قطب راوندی]] مروی است که مردگان در هر شب جمعه می‌آیند و فریاد می‌کنند ای اهل من، ای فرزندان من، ای خویشان من، به ما مهربانی کنید، ما را به خاطر بیاورید، ما را فراموش نکنید، بر ما و غربت ما رحم کنید، بدرستیکه ما در زندان تنگی و اندوه و زاری و غم و سختی هستیم به ما رحم کنید و بخل نکنید به [[دعا]] و [[صدقه]] و شاید خدا به ما رحم کند<ref> سفينة البحار، ج 2، ص 556.</ref>.  

و [[سید بن طاووس]] «ره» از حضرت رسول(ص) روایت کرده که فرمود: بر میّت ساعتی سخت تر از شب اول قبر نمی گذرد پس مردگان خود را بر صدقه رحم کنید و اگر صدقه نیافتید، نماز گذارید. به این نحو: دو رکعت نماز که در رکعت اول [[سوره حمد]] و دو مرتبه [[توحید]] و رکعت دوم حمد و ده مرتبه [[سوره تکاثر]] و در بعد از نماز بگوید «الّلهم صلّ عَلی مُحمد و آل محمد وابعَث ثَوابَها الی قَبر ذلکَ المیّت فلان بن فلان»، «پس خداوند در همان ساعت هزار ملک به سوی قبر او می‌فرستد تا او را از تنگی قبر نجات دهند<ref>سفينة البحار، ج 2، ص 47.</ref>.  

[https://rasekhoon.net/article/show/203703/%D9%81%D8%B4%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%D8%B9%D8%B0%D8%A7%D8%A8-%D9%82%D8%A8%D8%B1 برگرفته از سایت فشار و عذاب قبر - راسخونhttps://rasekhoon.net]