۵٬۵۶۷
ویرایش
جز
←نخست‌وزیری
جز (جایگزینی متن - 'می شود' به 'می‌شود') |
جز (←نخست‌وزیری) |
||
| خط ۸۵: | خط ۸۵: | ||
در طول دوره او، دولت چند اصلاحیه اساسی در قانون اساسی 1973م، انجام داد. که مهم‌ترین آنها به رسمیت شناختن پاکستان و روابط دیپلماتیک با بنگلادش شد. و محدود کردن قدرت و صلاحیت قوه قضاییه تمرکز داشت که در 15 سپتامبر 1976م، تصویب شد.<br> | در طول دوره او، دولت چند اصلاحیه اساسی در قانون اساسی 1973م، انجام داد. که مهم‌ترین آنها به رسمیت شناختن پاکستان و روابط دیپلماتیک با بنگلادش شد. و محدود کردن قدرت و صلاحیت قوه قضاییه تمرکز داشت که در 15 سپتامبر 1976م، تصویب شد.<br> | ||
همچنین کارهای از جمله: عفو عمومی زندانیان، توقیف گذرنامه‌های ثروتمندان برای جلوگیری از فرار سرمایه، لغو امتیازات و بودجه‌های سری حکام سابق حدود هفتاد امیرنشین، ملی کردن عمده صنایع و کارخانجات مهم پاکستان، محدود کردن مالکان بزرگ، افزایش منافع کارگران با تصویب قوانین جدید کار و اصلاحات ارضی. او توانست به رسم قدیمی '''خزاین شاهی'''، یعنی پرداخت مواجب سالانه که دولت از دوره حکومت [[بریتانیا]] به نواب یا دیگر اشراف قدیمی می‌پرداخت، خاتمه دهد. این اقدامات سبب شد که ارزش روپیه که بیش از 50% کاهش یافته بود، دوباره افزایش یابد و در نتیجه به درآمدهای صادراتی پاکستان افزوده شود. | همچنین کارهای از جمله: عفو عمومی زندانیان، توقیف گذرنامه‌های ثروتمندان برای جلوگیری از فرار سرمایه، لغو امتیازات و بودجه‌های سری حکام سابق حدود هفتاد امیرنشین، ملی کردن عمده صنایع و کارخانجات مهم پاکستان، محدود کردن مالکان بزرگ، افزایش منافع کارگران با تصویب قوانین جدید کار و اصلاحات ارضی. او توانست به رسم قدیمی '''خزاین شاهی'''، یعنی پرداخت مواجب سالانه که دولت از دوره حکومت [[بریتانیا]] به نواب یا دیگر اشراف قدیمی می‌پرداخت، خاتمه دهد. این اقدامات سبب شد که ارزش روپیه که بیش از 50% کاهش یافته بود، دوباره افزایش یابد و در نتیجه به درآمدهای صادراتی پاکستان افزوده شود. | ||
=نخست‌وزیری= | |||
== نخست‌وزیری == | |||
قانون اساسی جدید پس از بحث و اصلاح طولانی و تدارک یک نظام حکومتی فدرال و پارلمانی در 14 اوت 1973م، به اجرا در آمد و همزمان با اجرای قانون اساسی جدید، از ریاست جمهوری کنار رفت. پس از کسب 108 رای در مجلسی متشکل از 146 عضو، به عنوان نخست وزیر کشور سوگند یاد کرد. [[فضل الهی چودری]] بر اساس قانون اساسی جدید به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد. در طول پنج سال حکومت خود، دولت بوتو اصلاحات گسترده ای در هر سطح از دولت انجام داد. پایتخت پاکستان و اصلاحات غربی که در سال 1947م، در سراسر دهه 1970م، آغاز و ساخته شد، تغییر یافت و با سیستم سوسیالیستی جایگزین شد. | قانون اساسی جدید پس از بحث و اصلاح طولانی و تدارک یک نظام حکومتی فدرال و پارلمانی در 14 اوت 1973م، به اجرا در آمد و همزمان با اجرای قانون اساسی جدید، از ریاست جمهوری کنار رفت. پس از کسب 108 رای در مجلسی متشکل از 146 عضو، به عنوان نخست وزیر کشور سوگند یاد کرد. [[فضل الهی چودری]] بر اساس قانون اساسی جدید به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد. در طول پنج سال حکومت خود، دولت بوتو اصلاحات گسترده ای در هر سطح از دولت انجام داد. پایتخت پاکستان و اصلاحات غربی که در سال 1947م، در سراسر دهه 1970م، آغاز و ساخته شد، تغییر یافت و با سیستم سوسیالیستی جایگزین شد. | ||
== اصلاحات == | |||
=== اصلاحات === | |||
[[پرونده:دانشگاه علامه اقبال.jpg|200px|بندانگشتی|چپ|دانشگاه علامه اقبال در پاکستان]] | [[پرونده:دانشگاه علامه اقبال.jpg|200px|بندانگشتی|چپ|دانشگاه علامه اقبال در پاکستان]] | ||
=== اصلاحات صنعتی === | |||
==== اصلاحات صنعتی ==== | |||
دولت بوتو تعدادی اصلاحات را در بخش صنعت انجام داد. اصلاحات او دو جنبه داشت: ملی شدن و بهبود حقوق کارگران. در مرحله اول، صنایع پایه مانند فولاد، شیمیایی و سیمان ملی کرد. این کار در سال 1972م، انجام شد. گام بزرگ بعدی در 1 ژانویه 1974م، اتفاق افتاد زمانی که او همه بانک‌ها را ملی کرد. آخرین مرحله در این مجموعه ملی شدن تمام کارخانه های آرد، برنج و پنبه در سراسر کشور بود.<br> | دولت بوتو تعدادی اصلاحات را در بخش صنعت انجام داد. اصلاحات او دو جنبه داشت: ملی شدن و بهبود حقوق کارگران. در مرحله اول، صنایع پایه مانند فولاد، شیمیایی و سیمان ملی کرد. این کار در سال 1972م، انجام شد. گام بزرگ بعدی در 1 ژانویه 1974م، اتفاق افتاد زمانی که او همه بانک‌ها را ملی کرد. آخرین مرحله در این مجموعه ملی شدن تمام کارخانه های آرد، برنج و پنبه در سراسر کشور بود.<br> | ||
=== اصلاحات آموزشی === | |||
==== اصلاحات آموزشی ==== | |||
گام بعدی در اصلاحات در آموزش و پرورش بود. وی تعداد زیادی مدرسه روستایی و شهری از جمله حدود 6500 مدرسه ابتدایی، 900 مدرسه راهنمایی، 407 دبیرستان، 51 کالج متوسطه و 21 کالج راهنمایی تاسیس کرد. او همچنین سیستم آموزشی غرب را رها کرد. دولت او مطالعات اسلامی و پاکستانی را در مدارس اجباری کرد. به دلیل تأسیس دانشگاه جهانی '''قائد اعظم''' و دانشگاه آزاد '''علامه اقبال''' در اسلام آباد در سال 1974م، و همچنین تأسیس '''دانشگاه گومال''' در سال 1973م، به او اعتبار بخشید. وی به عنوان وزیر امور خارجه و در سال 1967، با کمک عبدالسلام موسسه فیزیک نظری را تأسیس کرد. او به عنوان نخست‌وزیر، تلاش های انقلابی برای گسترش شبکه آموزش انجام داد. همچنین کالج پزشکی علامه اقبال را در سال 1975م، تأسیس کرد <ref>[https://ilm.com.pk/reviews/university-reviews/allama-iqbal-medical-college-lahore/ برگرفته از سایت ilm.com.pk]</ref>. | گام بعدی در اصلاحات در آموزش و پرورش بود. وی تعداد زیادی مدرسه روستایی و شهری از جمله حدود 6500 مدرسه ابتدایی، 900 مدرسه راهنمایی، 407 دبیرستان، 51 کالج متوسطه و 21 کالج راهنمایی تاسیس کرد. او همچنین سیستم آموزشی غرب را رها کرد. دولت او مطالعات اسلامی و پاکستانی را در مدارس اجباری کرد. به دلیل تأسیس دانشگاه جهانی '''قائد اعظم''' و دانشگاه آزاد '''علامه اقبال''' در اسلام آباد در سال 1974م، و همچنین تأسیس '''دانشگاه گومال''' در سال 1973م، به او اعتبار بخشید. وی به عنوان وزیر امور خارجه و در سال 1967، با کمک عبدالسلام موسسه فیزیک نظری را تأسیس کرد. او به عنوان نخست‌وزیر، تلاش های انقلابی برای گسترش شبکه آموزش انجام داد. همچنین کالج پزشکی علامه اقبال را در سال 1975م، تأسیس کرد <ref>[https://ilm.com.pk/reviews/university-reviews/allama-iqbal-medical-college-lahore/ برگرفته از سایت ilm.com.pk]</ref>. | ||
=== اصلاحات کشاورزی === | |||
==== اصلاحات کشاورزی ==== | |||
وی از مدافعان قوی توانمندسازی کشاورزان کوچک بود. او استدلال کرد که اگر کشاورزان ضعیف و تضعیف شوند. قدرت کشاورزی پاکستان شکننده خواهد بود، و معتقد بود که کشاورزان از نظر روانی احساس امنیت نمی کنند مگر اینکه کشور به خودکفایی در مواد غذایی دست یابد. بنابراین، دولت او برنامه‌هایی را برای قرار دادن کشور در مسیر خودکفایی در صنایع برنج، شکر و گندم راه اندازی کرد. استثنائات مالیاتی نیز برای مالکان کوچک به منظور تشویق رشد کشاورزی معرفی کرد. ملی کردن صنایع مبتنی بر سند توسط او به شدت به نفع فقرا بود <ref>[https://tribune.com.pk/story/39915/floods-in-pakistan--institutional-failures برگرفته از سایت tribune.com.pk]</ref>. | وی از مدافعان قوی توانمندسازی کشاورزان کوچک بود. او استدلال کرد که اگر کشاورزان ضعیف و تضعیف شوند. قدرت کشاورزی پاکستان شکننده خواهد بود، و معتقد بود که کشاورزان از نظر روانی احساس امنیت نمی کنند مگر اینکه کشور به خودکفایی در مواد غذایی دست یابد. بنابراین، دولت او برنامه‌هایی را برای قرار دادن کشور در مسیر خودکفایی در صنایع برنج، شکر و گندم راه اندازی کرد. استثنائات مالیاتی نیز برای مالکان کوچک به منظور تشویق رشد کشاورزی معرفی کرد. ملی کردن صنایع مبتنی بر سند توسط او به شدت به نفع فقرا بود <ref>[https://tribune.com.pk/story/39915/floods-in-pakistan--institutional-failures برگرفته از سایت tribune.com.pk]</ref>. | ||
== سیاست خارجی == | |||
=== سیاست خارجی === | |||
پس از به دست گرفتن قدرت، او به دنبال تنوع بخشیدن به روابط پاکستان به دور از آمریکا بود. وی روابط نزدیک اعراب و روابط چین و پاکستان را توسعه داد و تقویت کرد. او به سیاست خارجی مستقلی معتقد بود. وی به عنوان وزیر خارجه و نخست وزیر، روابط ویژه‌ای بین پاکستان و [[ایران]] برقرار و تقویت کرد. زیرا ایران به پاکستان کمک نظامی کرده بود. روابط چین و پاکستان به شدت بهبود یافته بود و پاکستان در زمان او، زمانی که چین در انزوا بود یک رابطه استراتژیک با چین ایجاد کرده بود. <br> | پس از به دست گرفتن قدرت، او به دنبال تنوع بخشیدن به روابط پاکستان به دور از آمریکا بود. وی روابط نزدیک اعراب و روابط چین و پاکستان را توسعه داد و تقویت کرد. او به سیاست خارجی مستقلی معتقد بود. وی به عنوان وزیر خارجه و نخست وزیر، روابط ویژه‌ای بین پاکستان و [[ایران]] برقرار و تقویت کرد. زیرا ایران به پاکستان کمک نظامی کرده بود. روابط چین و پاکستان به شدت بهبود یافته بود و پاکستان در زمان او، زمانی که چین در انزوا بود یک رابطه استراتژیک با چین ایجاد کرده بود. <br> | ||
در سال 1974م، وی میزبان دومین سازمان کنفرانس اسلامی در سال 1974م، بود که در آن رهبران جهان اسلام را به لاهور، استان پنجاب پاکستان دعوت کرد. او از طرفداران جدی همبستگی آفریقایی-آسیایی بود و روابط خود را با کشورهای آفریقایی-آسیایی و اسلامی مستحکم کرد و تا سال 1976م، به عنوان رهبر جهان سوم ظاهر شد.<br> | در سال 1974م، وی میزبان دومین سازمان کنفرانس اسلامی در سال 1974م، بود که در آن رهبران جهان اسلام را به لاهور، استان پنجاب پاکستان دعوت کرد. او از طرفداران جدی همبستگی آفریقایی-آسیایی بود و روابط خود را با کشورهای آفریقایی-آسیایی و اسلامی مستحکم کرد و تا سال 1976م، به عنوان رهبر جهان سوم ظاهر شد.<br> | ||