۲۱٬۸۸۹
ویرایش
صادق سلام: تفاوت میان نسخه‌ها
←نظریهٔ ارنست رنان دربارهٔ اسلام
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
== نظریهٔ ارنست رنان دربارهٔ اسلام == | == نظریهٔ ارنست رنان دربارهٔ اسلام == | ||
''ارنست رنان''، موضعی منفی و به غایت کینه توزانه در برابر اسلام داشت؛ زیرا وی اوضاع ناگوار مسلمانان را مبنای تحلیل خود از اسلام قرارد داده بود. او این اوضاع را با آموزه‌ای دین اسلام در آمیخت و چندین نسل از روشنفکران و تحصیل کردگان فرانسوی را تحت تأثیر این نگره نادرست خود قرار داد که هنوز نیز تأثیرات و رسوبات آن برجاست. | |||
با این حال، جریان اثبات‌گرا و پیروان | با این حال، جریان اثبات‌گرا و پیروان ''اگوست کنت''، با ''ارنست رنان''، برسر نوع نگاهی که به اسلام داشت، مخالف بودند؛ اگر چه وی به دلیل خروج از حوزهٔ الهیات و نقد [[کلیسا]] سرخوش بود، چنان که لوازی هم از حوزه الهیات خارج شد. ''شارل مسمر'' به گونه‌ای قوی و با چندین استدلال فلسفی و تاریخی، به اتهاماتی که ارنست رنان در سال 1883 میلادی، در جریان نزاع با [[سید جمال الدین]] در [[پاریس]] به اسلام وارد کرده بود، پاسخ گفته است. ''مسمر'' به نوزایی [[اسلام]] و توانایی [[مسلمانان]] در حوزهٔ علوم جدیدایمان و اعتقاد داشت. | ||
== حاشیه نشینی اسلام در فرانسه == | == حاشیه نشینی اسلام در فرانسه == | ||
به دلیل آنکه جامعهٔ فرانسوی از زمان‌های دور و طی ده‌ها سال، [[اسلام]] را عنصری بیگانه تلقی می‌کردند، در حاشیه مانده است. اگر چه آمارهایی که در آغاز دههٔ نود قرن بیستم به دست آمد، نشان می‌دهد که [[دین اسلام]] به لحاظ جمعیتی، رتبهٔ دوم را در [[فرانسه]] داراست. شاید ذهنیت‌هایی که از جنگ‌های آزادی بخش الجزایر در حافظه‌ها بر جای نهاده است، مسئولان فرانسوی را واداشته است، تا به این واقعیت جدید اعتراف نکنند. آنان ترجیح می‌دهند که شوک‌ها و صدمات روانی ناشی از آن جنگ را به ورطه فراموشی بسپارند. | به دلیل آنکه جامعهٔ فرانسوی از زمان‌های دور و طی ده‌ها سال، [[اسلام]] را عنصری بیگانه تلقی می‌کردند، در حاشیه مانده است. اگر چه آمارهایی که در آغاز دههٔ نود قرن بیستم به دست آمد، نشان می‌دهد که [[دین اسلام]] به لحاظ جمعیتی، رتبهٔ دوم را در [[فرانسه]] داراست. شاید ذهنیت‌هایی که از جنگ‌های آزادی بخش الجزایر در حافظه‌ها بر جای نهاده است، مسئولان فرانسوی را واداشته است، تا به این واقعیت جدید اعتراف نکنند. آنان ترجیح می‌دهند که شوک‌ها و صدمات روانی ناشی از آن جنگ را به ورطه فراموشی بسپارند. | ||