خضر: تفاوت میان نسخه‌ها

|قدومش باعث سر سبز (خضر) مى شد

|پسر خاله ى ذوالقرنین

چنانکه خدای متعال می‌فرماید: «فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیْناهُ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً» <ref>آیه ۶۵ سوره کهف</ref> به این مفهوم که حضرت موسى(ع) و [[حضرت یوشع|حضرت یوشع بن نون (ع)]] بنده ‏اى از بندگان ما را در آنجا یافتند که به او رحمت و لطف خاصى عطا کردیم و از نزد خود به او علم لدنّى آموختیم.

حضرت خضر از فرزندان سام بن [[نوح]] و پسر خاله ى ذوالقرنین است. نامش بلیا بن ملکا و کنیه اش ابوالعباس و لقبش خضر مى باشد. در وجه نامگذارى حضرت خضر نوشته اند: هر جا گام مى نهاد، زمین از قدومش سر سبز (خضر) مى شد; از این رو او را «خضر» نامیدند. بعضى نام او را یسع و برخى الیاس گفته‌اند و از همین جا این تصور پیدا شده که ممکن است الیاس و خضر نام یک نفر باشد، ولى مشهور و معروف میان مفسران و راویان حدیث همان نام اول (بلیا یا ملکان) است. <ref>بحارالانوار، ج13، ص286 و 303</ref>

همه ى مورخان بر این باورند که حضرت خضر آب زندگى (حیات) نوشید و عمرى جاودانه یافت.

در روایتى از [[امام رضا(ع)]] آمده است که فرمود:

«همانا خضر از آب حیات نوشید و تا زمانى که [[نفخ صور]] مى شود، نخواهد مرد... .» <ref>کمال الدین، ج2، ص385; بحار الانوار، ج13، ص299</ref>

نوشته اند که پدرش از پادشاهان عصر بود و جز او فرزندى نداشت. خضر همواره در اتاقى به [[عبادت]] مشغول بود; پدر بیم داشت که مبادا نسل او قطع شود; لذا او را به ازدواج زنى در آورد، ولى او همنشینى زن اختیار نکرد. پدرش (ملکان) همسران او را که انتخاب مى کرد، به وسیله قابله ها بازرسى نمود; قابله ها دانستند که هیچ گونه توجهى به زنان نکرده است; از این رو در شهر شایع شد که خضر حالت زنانه دارد; پدرش از او بر آشفت و او را زندان کرد، او هم فرار کرده و نزد ذوالقرنین (دانشمند الهى که داراى قدرت و امکانات بود) رفت و یکى از صاحب منصبان و رئیس وسایط نقلیه او شد. <ref>بحارالانوار، ج13، ص302</ref>

قرآن کریم در سوره ى کهف از آیه ى 60 تا 82، داستانى از حضرت موسى(ع) و همراه (دوست یا استاد) وى نقل مى کند که در آن نامى از «خضر» نیامده است، بلکه از هم سفر موسى(ع) به «بنده اى از بندگان ما که مشمول رحمت الهى گشته و از علمى لدنى برخودار شده است» یاد مى کند. در روایات متعددى این دانشمند الهى به نام <big>خضر</big> معرفى شده است.

بر اساس آیات سوره ى کهف، او به باطن و نظام تکوینى جهان مأمور و از پاره اى از اسرار آگاه بود و سمت استادى [[حضرت موسى بن عمران]] را داشت،، هر چند حضرت موسى(ع) در برخى از جهت ها بر او مقدم بود.

در احادیث معتبر آمده است که پس از رحلت [[رسول خدا(ص)]] حضرت خضر به خانه ى [[امیرالمؤمنین(ع)]] آمد و به اهل بیت آن حضرت تسلیت گفت، و همچنین به استقبال پیکر امیرالمؤمنین [[على(ع)]] آمد و حسنین(علیهما السلام) را تسلیت گفت و به قبر مهیا شده توسط نوح(‌علیه‌السلام)، راهنمایى کرد. <ref>بحار الانوار، ج13، ص303; تاریخ انبیا از آدم تا خاتم، ص 282</ref> و نیز آمده است که او در تنهایى دوران غیبت [[امام زمان(ع)]]، مونس ایشان است. [6]

اما در مورد پیامبرى او اختلاف است. [[علامه مجلسى]] از [[سید مرتضى علم الهدى]] نقل مى کند که ایشان فرموده اند: ممکن نیست معلّم حضرت موسى(ع) پیامبر نبوده باشد. <ref>بحارالانوار، ج 13، ص 303; تاریخ انبیا از آدم تا خاتم، ص 282</ref> علامه ى طباطبایى نیز از روایات استنباط مى کنند که ایشان پیامبر بوده‌اند; <ref>بحارالانوار، ج 13، ص 303; تاریخ انبیا از آدم تا خاتم، ص 282</ref> لیکن روایات متعددى وجود دارد که این مرد عالم، پیامبر نبوده بلکه دانشمندى همچون ذوالقرنین و آصف بن برخیا بوده است. <ref> بحارالانوار، ج 13، ص 304</ref>