سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عیاشى]] به اسناد خود از [[على(علیه السلام)]] نقل كرده است كه: [[قرآن]]، بعضى بعضى را نسخ می‌كرد و اخذ آن به امر پیامبر(صلی الله علیه) بود، تا اینكه سوره مائده نازل شده كه احكامى مربوط به سابق را نسخ كرد ولى چیزى را از آن نسخ نشد. این سوره هنگامى نازل شد كه پیامبر سوار بر استرى بود. سنگینى [[وحى]] چنان بود كه استر را از حركت باز داشت و طولى نداشت كه او را بر زمین بغلتاند. پیامبر(صلی الله علیه) چنان به حال اغماء درآمد كه دست خود را بر سر شیبه بن وهب جمحى نهاد. آن گاه به حال عادى بازگشت و سوره مائده را بر ما قرائت كرد و همگى بدان عمل كردیم.

عیاشی به اسناد خود از [[امام باقر(علیه السلام)]] روایت كرده است كه: «هر كس سوره مائده را در روزهاى پنجشنبه بخواند، ایمان او به ظلم نیامیزد و هرگز به خدا [[شرک|شرك]] نیاورد.»

عیاشی از [[ابوحمزه ثمالى]] نقل كرده است كه: «سوره مائده یك جا و به طور كامل نازل گردید و هفتاد هزار [[ملک]] همراه آن به زمین آمدند<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 6، ص 178.</ref>.

اما در برخى روایات از [[امام على(علیه السلام)]] حكایت شده كه سوره مائده دو یا سه ماه پیش از رحلت پیامبر(صلی الله علیه) نازل گردیده است<ref>الموسوعة القرآنیه، خصائص‌السور، ج 2، ص 221.</ref>.

از مهم ترین آیات این سوره، آیات سوم و شصت‌وهفتم آن، یعنى آیات مربوط به [[ولایت]] و [[امامت]] [[على(علیه السلام)]] است كه در [[غدیر خم]] در [[حجةالوداع]] فرود آمد و نیز آیۀ پنجاه‌وپنجم این سوره كه در مورد بخشش انگشترى على علیه‌السلام در حال ركوع است.