سید محمد مجاهد: تفاوت میان نسخه‌ها

اما در اثر تعیین نشدن خط مرزی بین دو کشور، بار دیگر از سوی روس‌ها اختلافات بروز کرد و مساعی [[عباس میرزا]] ولیعهد فتحعلی شاه، که از آغاز جنگ‌های دوره اول در [[آذربایجان]] فرماندهی جنگ را بر عهده داشت، نیز برای تعیین مرز به جایی نرسید. مذاکرات دراین‌باره بی نتیجه بود و قوای روسیه در اثنای جنگ ایران و [[عثمانی]] (1236 - 1238 ق) به فرماندهی ژنرال برمولف از فرصت استفاده کرده، قطعه هایی از خاک ایران را در بالغ لووگوگجای تصرف کردند. اما از آنجا که روسیه به جنگ با [[فرانسه]] مشغول بود تحرکات شدیدی از سوی روس‌ها صورت نمی گرفت و صلح سیزده ساله ای(از عهدنامه گلستان تا آغاز جنگهای دوره دوم) بین ایران و روسیه به وجود آمد. در طی این سالها فتحعلی شاه بارها سعی کرده بود از طریق مسالمت‌آمیز مناطق اشغالی ایران را باز پس بگیرد اما دولت مقتدر زورگوی روسیه از این امر خودداری می کرد. در سال 1241 اخبار ناگواری تهران را برآشفت. روس‌ها محصولات زراعت کاران اهالی مناطق اشغال شده را به اجبار از آنان می گرفت. روس‌ها [[مسلمانان]] را مجبور می کردند که کودکان خود را به مدارس مسیحی بفرستند. آنان به [[مساجد]] و [[قرآن]] اهانت می کردند و اهالی مسلمان را از هر جهت در تنگنا قرار داده بودند.

از سوی دیگر عباس میرزا توسط برخی از نزدیکان خود آیت‌الله مجاهد را از وضعیت موجود مطلع کرد و از وی استمداد نمود<ref>ناسخ التواریخ، سلاطین قاجاریه، محمد تقی سپهر، ج 1، ص 375. انتشارات کتابفروشی اسلامیه.</ref>. هدف عباس میرزا از این کار جلب نظر مرجعیت شیعه و آنگاه وادار کردن شاه به مقابله با تجاوزات و تعدیات قوای [[روس]] بود. همان گونه که شاه و ولیعهدش در جنگ دوره اول نیز از علما استمداد کردند.