حسن طنون: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ '''حسن طنون''' در سال 1916 م، در شهر وادی حلفای [[سودان]] به دنیا آمد و به تحصیل و همچنین حفظ [[قرآن کریم]] پرداخت. او از محافل علمی علما و مبلغان و وعاظ بهره‌ها برد و از علمای ارشدی چون: شیخ ''محمد جناح''، شیخ ''ابراهیم الغراباوی''، شیخ ''عبدالحفیظ الشینوی''، شیخ ''محمود ابراهیم تیره''، شیخ ''علی رفاعی'' و دیگر علما و واعظان [[مصر]] و [[سودان]] استفاده کرد. او در نقاط مختلف [[سودان]] در [[مساجد]] و تکیه‌ها و محافل و مجالس به وعظ و ارشاد و درس می‌پرداخت و به‌طور منظم دروس و موعظه داشت و در اکثر شهرها و روستاهای [[سودان]] حاضر می‌شد ومردم را به [[خدا]] دعوت می‌کرد.<br>

سپس در اواخر دهۀ شصت راهی [[کویت]] شد و مردم [[کویت]] به بهترین شکل از او استقبال و پذیرایی کردند. و جمعیتی از [[مسلمانان]] به [[مساجد]] هجوم آوردند، مخصوصاً جوانانی که او را دوست می‌داشتند و به او دلبسته بودند و از موعظۀ او متأثر می‌شدند و [[خداوند]] آنها را به دست او هدایت می‌کرد. وی عمر خود را به تبلیغ و ارشاد و اصلاح در [[سودان]] و حدود سی سال در [[کویت]] گذراند و تا زمان مرگ در آنجا اقامت گزید.<br>

همکاران او در دعوت‌هایشان که از رویکرد ''حسن طنون'' و شیوه‌اش پیروی می‌کردند، عبارتند از: ''محمد غزالی''، ''حسن ایوب''، ''محمد متولی الشعراوی''، ''عبدالحمید کشک''.<br>

در زیارت [[حج]] دچار سانحه رانندگی شد و ماشین حمل وی واژگون گردید و به شدت مجروح شد و قسمت پایین بدنش نیمه فلج شد و بیش از پانزده سال بر این بیماری صبر کرد. همۀ مردم او را دوست داشتند و مردم [[کویت]]، پیر و جوان که اصرار داشتند حتی پس از مجروحیت و معلولیت در [[کویت]] بماند، از او قدردانی می‌کردند. او در دوران بحرانی که [[کویت]] در معرض اشغال [[عراق]] بود، ماند و به دلیل وفاداری به مردم آنجا را رها نکرد.<br>

وی در شامگاه جمعه 11/6/1992 میلادی در شهر [[کویت]] درگذشت.<br>