حبیب اللوز: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال 1974 م، به اعضای گروه اسلامی اجازۀ انتشار مجلۀ (المعرفه) داده شد که بستر واقعی ایده‌های جنبش شد. همایش مؤسس گروه اسلامی به‌صورت مخفیانه برگزار شد که در آن قانون اساسی آن به تصویب رسید که بر اساس آن ساختار سازمان ساخته شد. در 18 ژوئیه 1981 م، مقامات و رهبران جنبش را دستگیر کردند تا به اتهامات: عضویت در یک انجمن غیرمجاز، تضعیف حیثیت رئیس‌جمهوری، انتشار اخبار کذب، و پخش اعلامیه‌های خصمانه به دادگاه کشیده شوند. این جنبش در آوریل 1989 م، با حدود 13 درصد آرا در انتخابات قانونگذاری شرکت کرد. نیروهای امنیتی در سال 1990 م، سرکوب شدید اعضا و هواداران جنبش را آغاز کردند و تعداد بازداشت شدگان به 8000 نفر رسید. در اوت 1992‌ م دادگاه نظامی، 256 رهبر و اعضای جنبش را به حبس ابد محکوم کرد. در سال‌های بعد، در بحبوحه انتقادات گسترده از انجمن‌های [[حقوق بشر]]، مقامات به تعقیب افراد وابسته به جنبش ادامه دادند و فعالیت جنبش در [[تونس]] کاملاً ممنوع شد.<br>

زمانی که انقلاب [[تونس]] در 14 ژانویه 2011 م، موفق به برکناری ''بن علی'' از قدرت شد، این کشور پیش از پایان سال شاهد عواقب آن بود، یعنی انتخابات مجلس مؤسسان که در آن النهضه 40 درصد از کرسی‌های مجلس را به دست آورد.<br>

* او در سال 1988 م، به ریاست مجلس شورای النهضه منصوب شد.<br>

او در سال 1988 م، پس از سال‌ها پنهان بودن به [[سفکس]] بازگشت و در آنجا مورد استقبال بیش از 10000 شهروند قرار گرفت. ایشان در 5 ژوئن 1991 م، سمت معاونت جنبش النهضه و سپس ریاست جنبش را بر عهده گرفت، سپس در سپتامبر 1991 م، در بیزرته به‌عنوان بخشی از کمپین دستگیری‌هایی که حدود 30000 نفر از فعالان جنبش را تحت تأثیر قرار داد دستگیر شد.<br>

او یک بار به 11 سال زندان محکوم شد و تا سال 1983 م، [[تونس]] را به مقصد [[الجزایر]] ترک کرد. و بار دیگر دادگاه نظامی در سال 1992 م، او را به حبس ابد محکوم کرد و دادستانی خواستار اعدام او شد. او بیش از 16 سال را در زندان سپری کرد که بیشتر آن را در سلول انفرادی گذراند و همین امر باعث شد روش جدیدی را در [[تفسیر قرآن]] بر اساس ساختار [[قرآن]] کشف کند و کتابی دراین‌باره نوشت؛ که مصادره شد. وی در زندان دست به اعتصاب غذا زد که بیش از 45 روز به طول انجامید. او در 5 نوامبر 2006 م، از زندان آزاد شد. ایشان به‌عنوان نماینده مجلس مؤسسان ملی انتخاب شد که در 23 اکتبر 2011 م، پس از موفقیت انقلاب [[تونس]] به نمایندگی از جنبش النهضه در "حوزه انتخابیه سفکس" انتخاب شد. وی در انتخابات ریاست نهضت پس از استاد ''رشید غنوشی'' و دکتر ''صدیق چورو'' مقام سوم را کسب کرد. او به خاطر تعهدش به کار گروهی، و مشتاق بودنش به شورا و ایستادگی در تصمیمات نهادهایی که به آنها تعلق داشت _حتی اگر با نظر شخصی او متفاوت بود_ معروف بود. ایشان از زمان پیوستن به جنبش اسلامی در [[تونس]] مورد سختی‌ها، دستگیری‌ها و تعقیب‌های امنیتی بسیاری قرار گرفت و پس از بحران سال 1981 م، به طور غیابی به ده سال زندان محکوم شد و به همین دلیل به [[الجزایر]] رفت. سپس در سال 1984 م، پس از مرگ مادرش به [[تونس]] بازگشت. علیرغم نظارت گسترده امنیتی که بر وی تحمیل شده بود، این امر مانع از شرکت وی در جنبش‌های خیابانی از جمله تجمعات در حمایت از آرمان [[فلسطین]] و پیش از انقلاب 14 ژانویه 2011 م، نشد.<br>

دربارۀ زنان اینگونه می‌گوید: من به [[احادیث]] و آیات نبوی از [[قرآن کریم]] استناد کردم و بر تساوی کامل زن و مرد تأکید دارم و توضیح دادم که ادغام بین آنها در نقش‌های اجتماعی است و نمونه‌هایی از آن را ارائه دادم همچون نحوۀ برخورد بین پزشک و بیمار، و بین رئیس در محل کار و کارگر.<br>

 

[[رده:شخصیت‌های اخوان‌ المسلمین]]