confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۱
ویرایش
بیت المال: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
اما در مورد نحوه تقسیم اموال بیت المال، [[ابن ابی الحدید]] در شرح نهج البلاغه می‌نویسد: چون مردم گرد [[ابوبكر]] اجتماع نمودند، هدایایی بین زن‌های [[مهاجرین]] و [[انصار]] توزیع نمود. (یعنی: بر خلاف [[عدالت]] و [[مساوات]] عمل نمود و آنها را بر دیگران ترجیح داد، در حالی كه چنین چیزی بر خلاف دستورات الهی و ترجیح بعد مرجّح است)، اما هنگامی كه عمر به خلافت رسید، بعضی از مردم را بر بعضی دیگر ترجیح داد، پیشینیان از [[مسلمین]] را بر دیگران ترجیح داد، همه مهاجرین را بر انصار، عرب را بر عجم و آزاد را بر برده ترجیح داد<ref>نهج البلاغه: خطبه 126.</ref>. | اما در مورد نحوه تقسیم اموال بیت المال، [[ابن ابی الحدید]] در شرح نهج البلاغه می‌نویسد: چون مردم گرد [[ابوبكر]] اجتماع نمودند، هدایایی بین زن‌های [[مهاجرین]] و [[انصار]] توزیع نمود. (یعنی: بر خلاف [[عدالت]] و [[مساوات]] عمل نمود و آنها را بر دیگران ترجیح داد، در حالی كه چنین چیزی بر خلاف دستورات الهی و ترجیح بعد مرجّح است)، اما هنگامی كه عمر به خلافت رسید، بعضی از مردم را بر بعضی دیگر ترجیح داد، پیشینیان از [[مسلمین]] را بر دیگران ترجیح داد، همه مهاجرین را بر انصار، عرب را بر عجم و آزاد را بر برده ترجیح داد<ref>نهج البلاغه: خطبه 126.</ref>. | ||
لیكن در زمان [[عثمان]] از این بدتر عمل شد و شیوه‌ای كه او اتخاذ كرد، در تضاد كامل با دستورات [[قرآن]] و روش [[پیامبر]] و حتّی دو [[خلیفه]] قبل از خود عمل نمود و رسماً اعلام می‌كرد كه ما نیازمندی‌های خود را از این مال برداشت می‌كنیم گرچه بینی عدّه‌ای به خاك مالیده شود<ref>سنن بیهقی، ج 6، ص 351.</ref>. او درآمدهای بیت المال را بین خویشان و بستگان خود توزیع می‌كرد و هیچ گونه اشكالی در این مسأله نمی‌دید و این روش او سبب آشوب‌هایی علیه او گردید و در زمان او اموال [[بنی امیه]] تا مقدار زیادی بالا رفته بود و اوضاع بیت المال در نهایت آشفتگی قرار داشت. تا آن كه نوبت به خلافت [[حضرت علی ( | لیكن در زمان [[عثمان]] از این بدتر عمل شد و شیوه‌ای كه او اتخاذ كرد، در تضاد كامل با دستورات [[قرآن]] و روش [[پیامبر]] و حتّی دو [[خلیفه]] قبل از خود عمل نمود و رسماً اعلام می‌كرد كه ما نیازمندی‌های خود را از این مال برداشت می‌كنیم گرچه بینی عدّه‌ای به خاك مالیده شود<ref>سنن بیهقی، ج 6، ص 351.</ref>. او درآمدهای بیت المال را بین خویشان و بستگان خود توزیع می‌كرد و هیچ گونه اشكالی در این مسأله نمی‌دید و این روش او سبب آشوب‌هایی علیه او گردید و در زمان او اموال [[بنی امیه]] تا مقدار زیادی بالا رفته بود و اوضاع بیت المال در نهایت آشفتگی قرار داشت. تا آن كه نوبت به خلافت [[علی بن ابی طالب|حضرت علی(علیه السلام)]] رسید، آن حضرت در توزیع بیت المال بسیار دقیق و حساب شده برخورد می‌كرد و بر خلاف خلفای قبل از خود، نهایت عدالت و مساوات را به كار می‌گرفت و همین مسأله باعث گردید كه دنیا پرستان و سودجویان نتوانستند شیوه آن حضرت را تحمّل نمایند. | ||
آن حضرت نظریه خود را در مورد بیت المال در یك جمله كوتاه چنین بیان می‌كند: «آگاه باشید كه بخشیدن بیت المال در غیر حقّ خود [[اسراف]] و تبذیر است، در حالی كه این عمل باعث بالا بردن منزلت انسان در دنیا و پائین آوردن درجة او در آخرت است، او را نزد مردم گرامی می‌دارد و نزد [[خداوند]] خوار می‌نماید.» هم چنین می‌فرماید: «اگر بیت المال متعلّق به خودم بود آن را به گونه‌ای مساوی توزیع می‌كردم، چه رسد به این كه بیت المال متعلّق به خداوند است و اختیار آن در دست من نیست و باید به همان گونه‌ای كه خداوند دستور داده عمل شود<ref>نهج البلاغه: خطبه 126.</ref>. | آن حضرت نظریه خود را در مورد بیت المال در یك جمله كوتاه چنین بیان می‌كند: «آگاه باشید كه بخشیدن بیت المال در غیر حقّ خود [[اسراف]] و تبذیر است، در حالی كه این عمل باعث بالا بردن منزلت انسان در دنیا و پائین آوردن درجة او در آخرت است، او را نزد مردم گرامی می‌دارد و نزد [[خداوند]] خوار می‌نماید.» هم چنین می‌فرماید: «اگر بیت المال متعلّق به خودم بود آن را به گونه‌ای مساوی توزیع می‌كردم، چه رسد به این كه بیت المال متعلّق به خداوند است و اختیار آن در دست من نیست و باید به همان گونه‌ای كه خداوند دستور داده عمل شود<ref>نهج البلاغه: خطبه 126.</ref>. | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
كه مهمترین درآمد مالی دولت اسلامی بود. كه مطابق فرمان خداوند [[انفال]] و فیء را از آن خداوند و پیامبر می‌داند كه به منظور اصلاح ذات النبی در اختیار پیامبر قرار می‌گیرد<ref>سوره انفال/آیه 1</ref>. علما و دانشمندان اسلامی در تعریف انفال و فیء گفته‌اند: انفال جمع نَفل به معنای زیاده است و عبارت از اموال زیر می‌باشد: | كه مهمترین درآمد مالی دولت اسلامی بود. كه مطابق فرمان خداوند [[انفال]] و فیء را از آن خداوند و پیامبر می‌داند كه به منظور اصلاح ذات النبی در اختیار پیامبر قرار می‌گیرد<ref>سوره انفال/آیه 1</ref>. علما و دانشمندان اسلامی در تعریف انفال و فیء گفته‌اند: انفال جمع نَفل به معنای زیاده است و عبارت از اموال زیر می‌باشد: | ||
اراضی انفال، جنگل‌های طبیعی و نیزارها و نظایر آنها، اموال كسی كه [[وارث]] قانونی ندارد، اموال شخصی رؤسای ممالك خارجی كه در جنگ با [[حكومت اسلامی]] مغلوب می‌شوند، اشیاء مطلوب و بندگان خوب و زیبا كه از [[غنمیت]] جنگ قبل از تسلیم آن، خود [[پیغمبر]] یا امام ( | اراضی انفال، جنگل‌های طبیعی و نیزارها و نظایر آنها، اموال كسی كه [[وارث]] قانونی ندارد، اموال شخصی رؤسای ممالك خارجی كه در جنگ با [[حكومت اسلامی]] مغلوب می‌شوند، اشیاء مطلوب و بندگان خوب و زیبا كه از [[غنمیت]] جنگ قبل از تسلیم آن، خود [[پیغمبر]] یا امام(علیه السلام) جدا كند كه آنها را صفایا می‌نامند، غنیمت جنگی در جنگی كه بدون دستور امام صورت گرفته باشد، دریاها و اقیانوس‌ها و رودهای طبیعی كه ملك اشخاص شناخته شده نیست و آن چه كه از دریاها و رودها صید می‌شود، مانند مروارید، ماهی و غیره<ref>جعفری لنگرودی، محمد جعفر، ترمینولوژی حقوق، ش 730، ص 94.</ref>. | ||
هم اكنون نیز این مورد به عنوان یكی از منابع درآمدی بیت المال جمهوری اسلامی ایران می‌باشد كه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل 45 بدان اشاره شده است. | هم اكنون نیز این مورد به عنوان یكی از منابع درآمدی بیت المال جمهوری اسلامی ایران می‌باشد كه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اصل 45 بدان اشاره شده است. | ||
و بر اساس این اصل، در آمدهای نفتی و گازی حاصل برای جمهوری اسلامی نیز جزء انفال بوده و به عنوان یكی از منابع در آمدی بیت المال محسوب می‌شود. | و بر اساس این اصل، در آمدهای نفتی و گازی حاصل برای جمهوری اسلامی نیز جزء انفال بوده و به عنوان یكی از منابع در آمدی بیت المال محسوب می‌شود. | ||