۸۷٬۹۳۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'پنج شنبه' به 'پنجشنبه') |
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
||
خط ۱۸۰: | خط ۱۸۰: | ||
# محاسن الرسائل فی معرفة الاوائل<ref>تأسیس الشیعه، ص 21 ـ 14 اعیان الشیعه، ج 5، ص 326 و الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج 19، ص 370.</ref>. | # محاسن الرسائل فی معرفة الاوائل<ref>تأسیس الشیعه، ص 21 ـ 14 اعیان الشیعه، ج 5، ص 326 و الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج 19، ص 370.</ref>. | ||
= | =شاعری گمنام= | ||
[[شیخ عباس قمی]] در کتاب | [[شیخ عباس قمی]] در کتاب الکنی و الالقاب شعر معروف به قصیده هائیه را که به شاعر بزرگ، شیخ کاظم ازری منسوب است، متعلق به سید حسن صدر می داند و می گوید: این شعر بیش از 1000 بیت بوده که بر زبان سید حسن صدر جاری گشته، اما از بین رفته و منتشر نگشته مگر همان مقداری که صدرالدین العاملی آورده است<ref> موسوعة العتبات المقدسه، ج 10، ص 79.</ref>. | ||
=از منظر بزرگان= | =از منظر بزرگان= | ||
شیخ | شیخ مرتضی آل یاسین می گوید: آن عالم بزرگوار نویسنده ای دانشمند و دارای بیانی شیوا بود که میوه همان درخت پاک اهل بیت بود. بی شک، او مصداق این شعر است. | ||
علماء ائمة حکماء *** | علماء ائمة حکماء *** یهتدی النجم باتباع هُداها | ||
دانشوران | دانشوران پیشوایانی فرزانه اند که ستارگان با پیروی از هدایت آنان راه را پیدا می کنند<ref>علمای معاصرین، ص 174.</ref>. | ||
علاّمه | علاّمه نقوی هندی در مقدمه ای که بر کتاب نزهة اهل الحرمین فی عمارة المشهدین چنین آورده است: با این که معمولا تألیفات بسیار با تحقیق جامع سازگاری ندارد، اما این عالم بزرگوار هر دو را با هم انجام داد. او با قلم موشکافش مشکلات علمی را حل کرد. و پرده ابهام بعضی مطالب را زدود. و برای همیشه دانشجویان را مرهون خدمات خود نمود<ref>شیعه و پایه گذاری علوم اسلامی، ص 8.</ref>. | ||
علاّمه سید شرف الدین: چهره او به شدت انسان را تحت تأثیر قرار | علاّمه سید شرف الدین: چهره او به شدت انسان را تحت تأثیر قرار می داد به طوری که اگر کسی ناراحت بود و به تبسم آن عالم بزرگوار نگاه می کرد، غم از دلش رخت بر می بست<ref>تأسیس الشیعه، ص 23.</ref>. | ||
=درگذشت= | =درگذشت= | ||
هشتاد و دو سال از عمر این اسوه | هشتاد و دو سال از عمر این اسوه تقوی گذشته بود که حالش دگرگون شد و مریض گشت. وی را به منزل پسرش واقع در محله کرخِ بغداد بردند، تا کار مداوا راحت تر انجام شود. اما هنگام سفرِ آخرت فرا رسیده بود. وی هنگام غروب خورشید روز پنجشنبه 11 [[ربیع الاول]] سال 1354 هـ. ق. چشم از دنیا فرو بست و به دیار یار شتافت. | ||
جنازه مطهرش را صبح روز جمعه به دوش مردم | جنازه مطهرش را صبح روز جمعه به دوش مردم بی شماری که برای [[تشییع]] آمده بودند، سپردند. مردم نیز با اشک و ماتم، پیکر مطهر مرجعشان را تا کاظمین تشییع کردند. در میان تشییع کنندگان که به 100 هزار نفر هم می رسید، عالمان، عارفان و شخصیت های برجسته مملکتی حضور داشتند. وی را در یکی از حجره های صحن شریف، در کنار پدرش به خاک سپردند. | ||
وقتی خبر درگذشت این مرجع والامقام به گوش مردم و مقلدان وی رسید، پرچم های حزن و ماتم بر پا شد. در سوگ او در نجف اشرف مراسم متعددی برگزار شد. به دستور مرجع شیعیان، آیتالله [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، سه روز عزای عمومی اعلام شد. شیعیان در [[عراق]]، [[سوریه]]، [[لبنان]]، [[ایران]]، [[ترکیه]]، [[افغانستان]]، [[هندو]] دیگر کشورهای در سوگ او عزاداری کردند<ref> شیعه و پایه گذاری علوم اسلامی، ص 17 اعیان الشیعه، ج 5، ص 325 و معارف الرجال، ج 1، ص 251. لغت نامه دهخدا، ج 26، ص 4 ـ 163.</ref>. | |||
=منبع= | =منبع= |