شلمغانیه: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'ى' به 'ی'
جز (تمیزکاری)
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی')
خط ۱: خط ۱:
'''شلمغانیه‏''' پیروان ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی معروف به ابن العزاقر، از فرق [[غلاة]] [[شیعه‏]] بودند. در تکمله تاریخ طبری نام وی ابن ابی‌العزاقر آمده است. مسعودی در «التنبیه و الاشراف» و شیخ طوسی در کتاب «الغیبه» گفته‏‌اند که نام وی محمد بن علی بن ابی‌العزاقر شلمغانی بوده است. [[ابوالمظفر اسفراینى|ابوالمظفر اسفراینی]] در «التبصیر فی‌الدین» از او به عنوان ابوالعذافر یاد کرده و ابن حزم نام او را محمد بن علی السلمعان الکاتب نوشته است. <ref>ر. ک. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 257 با ویرایش</ref>  
'''شلمغانیه‏''' پیروان ابوجعفر محمد بن علی شلمغانی معروف به ابن العزاقر، از فرق [[غلاة]] [[شیعه‏]] بودند. در تکمله تاریخ طبری نام وی ابن ابی‌العزاقر آمده است. مسعودی در «التنبیه و الاشراف» و شیخ طوسی در کتاب «الغیبه» گفته‏‌اند که نام وی محمد بن علی بن ابی‌العزاقر شلمغانی بوده است. [[ابوالمظفر اسفراینی|ابوالمظفر اسفراینی]] در «التبصیر فی‌الدین» از او به عنوان ابوالعذافر یاد کرده و ابن حزم نام او را محمد بن علی السلمعان الکاتب نوشته است. <ref>ر. ک. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 257 با ویرایش</ref>  


=زندگی‌نامه=
=زندگی‌نامه=
خط ۳۰: خط ۳۰:
=سر انجام شلمغانیه=
=سر انجام شلمغانیه=
به قول ابن اثیر، عزاقریه تا سال 340 ه وجود داشتند و در آن سال به ابو‌محمد حسن بن محمد مهلبی وزیر معزالدوله دیلمی خبر دادند که مردی معروف به بصری در‌گذشته است و ادعا می‏‌کرد که روح ابوجعفر ابوالعزاقر در او حلول کرده و از وی مال بسیاری به جای مانده است و پیروانش معتقد به الوهیت وی هستند و گفتند: روح پیغمبر در او حلول کرده است.
به قول ابن اثیر، عزاقریه تا سال 340 ه وجود داشتند و در آن سال به ابو‌محمد حسن بن محمد مهلبی وزیر معزالدوله دیلمی خبر دادند که مردی معروف به بصری در‌گذشته است و ادعا می‏‌کرد که روح ابوجعفر ابوالعزاقر در او حلول کرده و از وی مال بسیاری به جای مانده است و پیروانش معتقد به الوهیت وی هستند و گفتند: روح پیغمبر در او حلول کرده است.
همچنین جوانی از ایشان ادعا می‌‏کرد که روح علی (ع) در وی حلول کرده و زنی مدعی شد که روح فاطمه (س) در او حلول کرده است. <ref>شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 262 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات.</ref> <ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، لیدن، ج 1، ص 235.</ref> <ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج 3، ص 314.</ref> <ref>شیخ طوسی، الغیبه، چاپ سنگی، سال 1323 هجری قمری، ص 263.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 159.</ref> <ref>نجاشی، رجال، بمبئى، سال 1317 هجری قمری، ص 268.</ref> <ref>مامقانی عبدالله، تنقیح المقال فی علم احوال الرجال، نجف، ج 3، ص 157.</ref> <ref>ابو ریحان بیرونی، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، چاپ لایپزیک، سال 1923 میلادی، ص 214.</ref> <ref>التنبیه على حدوث التصحیف، ص 69- 71.</ref> <ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، لیدن، ج 8، ص 495.</ref> <ref>مشکور محمد جواد، یادنامه ابو ریحان بیرونى، ص 379- 416.</ref>
همچنین جوانی از ایشان ادعا می‌‏کرد که روح علی (ع) در وی حلول کرده و زنی مدعی شد که روح فاطمه (س) در او حلول کرده است. <ref>شکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 262 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات.</ref> <ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، لیدن، ج 1، ص 235.</ref> <ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج 3، ص 314.</ref> <ref>شیخ طوسی، الغیبه، چاپ سنگی، سال 1323 هجری قمری، ص 263.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 159.</ref> <ref>نجاشی، رجال، بمبئی، سال 1317 هجری قمری، ص 268.</ref> <ref>مامقانی عبدالله، تنقیح المقال فی علم احوال الرجال، نجف، ج 3، ص 157.</ref> <ref>ابو ریحان بیرونی، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، چاپ لایپزیک، سال 1923 میلادی، ص 214.</ref> <ref>التنبیه علی حدوث التصحیف، ص 69- 71.</ref> <ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، لیدن، ج 8، ص 495.</ref> <ref>مشکور محمد جواد، یادنامه ابو ریحان بیرونی، ص 379- 416.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
Writers، confirmed، مدیران
۸۵٬۸۳۹

ویرایش