۸۷٬۵۶۷
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ى' به 'ی') |
جز (جایگزینی متن - ' می شود' به ' میشود') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
«ای قبر اگر بدانی که چه زن پاک سیرت را در خود جا دادهای که او لباس شرف بر تن داشت. ای بهترین مادر که به فرزندش نیکی و مهربانی فراوانی داشت مطمئن باش پسرت فرزند سختیهاست. چشمانت را با کارهای نیکش روشن میکند و انگار خود میدانستی که چه فرزند شایستهای را به جای گذاشتهای. اما مادر، من که از فرط محبت و اشتیاق یک لحظه دوری تو قرار را از من میگرفت، اکنون چگونه میتوانم طاقت بیاورم در حالی که دوری من و تو تا روز محشر است و رشته کارها از هم گسستهاست». (پیشین).<br> | «ای قبر اگر بدانی که چه زن پاک سیرت را در خود جا دادهای که او لباس شرف بر تن داشت. ای بهترین مادر که به فرزندش نیکی و مهربانی فراوانی داشت مطمئن باش پسرت فرزند سختیهاست. چشمانت را با کارهای نیکش روشن میکند و انگار خود میدانستی که چه فرزند شایستهای را به جای گذاشتهای. اما مادر، من که از فرط محبت و اشتیاق یک لحظه دوری تو قرار را از من میگرفت، اکنون چگونه میتوانم طاقت بیاورم در حالی که دوری من و تو تا روز محشر است و رشته کارها از هم گسستهاست». (پیشین).<br> | ||
این اشعار با توجه به این که سید محسن تنها فرزند خانواده بود، از روابط عمیق بین این مادر و فرزند حکایت دارد. مادرش دختر شاعر و دانشمند محترم شیخ محمدحسین فلحه میسی بود و طبع شعری سید محسن نیز ریشه در این امر دارد. جد پدری اش «سید علی امین عاملی» فقیهی نامدار در نجف بود و سید استفادههای شایانی از او برد.<br> | این اشعار با توجه به این که سید محسن تنها فرزند خانواده بود، از روابط عمیق بین این مادر و فرزند حکایت دارد. مادرش دختر شاعر و دانشمند محترم شیخ محمدحسین فلحه میسی بود و طبع شعری سید محسن نیز ریشه در این امر دارد. جد پدری اش «سید علی امین عاملی» فقیهی نامدار در نجف بود و سید استفادههای شایانی از او برد.<br> | ||
سید محسن بعد از این که در سال 1291 ق در سن هفت سالگی، قرائت قرآن را از اول تا آخر تمام کرد و نوشتن را فرا گرفت به علم نحو و هنر خوشنویسی رو آورد. ابتدا متن اجرومیه <ref>كتاب كوچكی است در علم صرف كه در اكثر حوزههای آن زمان تدريس می شد، ولی اكنون بيشتر در حوزههای اهل سنت تدريس | سید محسن بعد از این که در سال 1291 ق در سن هفت سالگی، قرائت قرآن را از اول تا آخر تمام کرد و نوشتن را فرا گرفت به علم نحو و هنر خوشنویسی رو آورد. ابتدا متن اجرومیه <ref>كتاب كوچكی است در علم صرف كه در اكثر حوزههای آن زمان تدريس می شد، ولی اكنون بيشتر در حوزههای اهل سنت تدريس میشود.</ref> را حفظ کرد و سپس کتاب قطر الندی و بل الصدی تألیف ابن هشام انصاری در علم نحو و کتاب تصریف سعد الدین تفتازانی را به پایان برد. وی این دو کتاب را در فاصله سالهای 1295ق و 1296 ق نزد پسر عمویش سید محمدحسین امین فرا گرفت. (پیشین، ص 337). در همین ایام اشتیاق خواندن شعر در او تقویت شد و به یکی از دوستان پدرش به نام حاج محمود مروت که عازم بیروت بود سفارش کرد دیوان شعری برای او خریداری نماید. حاج محمود نیز دیوان ابو فراس حمدانی (م 357 ق) را که یکی از بهترین دیوانهای شعر عربی است، برای او خریداری نمود و این نخستین مطالعه شعر او بود و چون اشتیاق فراوان داشت، اشعار این دیوان را به دقت مطالعه کرد و بسیاری از ابیات آن را حفظ کرد و از همینجا پایههای ذوق شعری او شکل گرفت. (پیشین). | ||
امین در سال 1297 ق برای ادامه تحصیل در مدرسهای در روستای «عیثا الزط» نزد سید جواد مرتضی به خواندن شرح قطر الندی و شرح ابن ناظم بر الفیه ابن مالک پرداخت. هم چنین در همین ایام کتابهای شافیه ابن حاجب و مغنی اللبیب را آموزش دید و چون با سرودن شعر آشنایی پیدا کرده بود منظومهای در علم صرف تألیف نمود. (صدر حاج سید جوادی، پیشین).<br> | امین در سال 1297 ق برای ادامه تحصیل در مدرسهای در روستای «عیثا الزط» نزد سید جواد مرتضی به خواندن شرح قطر الندی و شرح ابن ناظم بر الفیه ابن مالک پرداخت. هم چنین در همین ایام کتابهای شافیه ابن حاجب و مغنی اللبیب را آموزش دید و چون با سرودن شعر آشنایی پیدا کرده بود منظومهای در علم صرف تألیف نمود. (صدر حاج سید جوادی، پیشین).<br> | ||
امین در ادامه تحصیلاتش به آبادی «بنت جبیل» رفت و در آن جا ضمن دیدار با شیخ موسی شراره که تازه از عراق آمده بود، دروس منطق، معانی بیان، اصول و فقه را نزد وی آموزش دید و استفادههای فراوان از او برد. در واقع مدرسه بنت جبیل با وجود شیخ موسی شراره از حرارت و رونق بالایی برخوردار بود، اما هنگامی که در شعبان 1304 ق این استاد زحمت کش چشم از جهان فرو بست، طلاب پراکنده شدند و مدرسه بنت جبیل رو به تعطیلی گرایید. از این رو امین به زادگاه خود شقراء بازگشت و تا سال 1308 ق در آن جا بود و در این مدت آموختههایش را به طلاب مبتدی میآموخت و خود نیز مطالعاتی داشت. (امین عاملی، پیشین، ص 344).<br> | امین در ادامه تحصیلاتش به آبادی «بنت جبیل» رفت و در آن جا ضمن دیدار با شیخ موسی شراره که تازه از عراق آمده بود، دروس منطق، معانی بیان، اصول و فقه را نزد وی آموزش دید و استفادههای فراوان از او برد. در واقع مدرسه بنت جبیل با وجود شیخ موسی شراره از حرارت و رونق بالایی برخوردار بود، اما هنگامی که در شعبان 1304 ق این استاد زحمت کش چشم از جهان فرو بست، طلاب پراکنده شدند و مدرسه بنت جبیل رو به تعطیلی گرایید. از این رو امین به زادگاه خود شقراء بازگشت و تا سال 1308 ق در آن جا بود و در این مدت آموختههایش را به طلاب مبتدی میآموخت و خود نیز مطالعاتی داشت. (امین عاملی، پیشین، ص 344).<br> |