confirmed، مدیران
۳۳٬۱۲۹
ویرایش
خواجه نظام الملک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|جمعه ۲۱ ذی‌القعده سال ۴۰۸ ق | |جمعه ۲۱ [[ذی القعده|ذی‌القعده]] سال ۴۰۸ ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|- | |- | ||
|فوت | |فوت | ||
|[[رمضان]] | |[[رمضان]] ۴۸۵ ق | ||
|- | |- | ||
|محل فوت | |محل فوت | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
دهقان در قاموس سیاسی و برخلاف دوره‌های بعد که غالبا به زارعان بی زمین گفته می شد، در زمان خواجه و پیش از آن نشانه نسب و بزرگ زادگی بومی بود. دهاقین در زمان ساسانیان مالکان بومی بودند که در سلسله مراتب اجتماعی و اقتصادی و همچنین ایجاد قدرت نقش به سزایی داشتند. دهقانان به همین مفهوم به سده‌های ابتدایی [[اسلام]] منتقل‌شده است. | دهقان در قاموس سیاسی و برخلاف دوره‌های بعد که غالبا به زارعان بی زمین گفته می شد، در زمان خواجه و پیش از آن نشانه نسب و بزرگ زادگی بومی بود. دهاقین در زمان ساسانیان مالکان بومی بودند که در سلسله مراتب اجتماعی و اقتصادی و همچنین ایجاد قدرت نقش به سزایی داشتند. دهقانان به همین مفهوم به سده‌های ابتدایی [[اسلام]] منتقل‌شده است. | ||
خواجه در 21 سالگی با انحطاط سلطنت غزنوی و هجوم ترکمانان سلجوقی به خراسان به خدمت سلجوقیان وارد شد. خواجه بعد از شکست مسعود در دندانقان به سال 432 در [[ماوراء‌النهر]] به دستگاه سلجوقیان پیوست اما پس از آزار و اذیت هایی که از ابن شاذان عمید بلخ دید به مرو رفت و به دستگاه چغری بیگ پیوست و به مدت 10 سال یعنی تا سال 444 در خدمت آنان بود. | خواجه در 21 سالگی با انحطاط سلطنت غزنوی و هجوم ترکمانان سلجوقی به خراسان به خدمت سلجوقیان وارد شد. خواجه بعد از شکست مسعود در دندانقان به سال 432 در [[ماوراء النهر|ماوراء‌النهر]] به دستگاه سلجوقیان پیوست اما پس از آزار و اذیت هایی که از ابن شاذان عمید بلخ دید به مرو رفت و به دستگاه چغری بیگ پیوست و به مدت 10 سال یعنی تا سال 444 در خدمت آنان بود. | ||
تنها سلجوقیان بودند که با گسترش متصرفات خود، وحدت ملی ایران را ممکن ساختند. طغرل بیگ، ری را پایتخت خود قرار داد و در میانه قرن پنجم با تصرف [[بغداد]] سلطه خود را تا کانون قدرت معنوی امپراطوری گسترش دادند و دست آل بویه را از خلافت در بغداد کوتاه کردند. | تنها سلجوقیان بودند که با گسترش متصرفات خود، وحدت ملی ایران را ممکن ساختند. طغرل بیگ، ری را پایتخت خود قرار داد و در میانه قرن پنجم با تصرف [[بغداد]] سلطه خود را تا کانون قدرت معنوی امپراطوری گسترش دادند و دست آل بویه را از خلافت در بغداد کوتاه کردند. | ||