۸۷٬۷۱۸
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' بنا بر این' به ' بنابراین') |
جز (جایگزینی متن - ' آنها ' به ' آنها ') |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== اعتقادات کرامیه == | == اعتقادات کرامیه == | ||
کرامیه نیز مانند سایر فرق مسلمان دارای عقاید مخصوص به خود بودند که به برخی از | کرامیه نیز مانند سایر فرق مسلمان دارای عقاید مخصوص به خود بودند که به برخی از آنها اشاره میکنیم. | ||
'''نظر کرامیه درباره خدا''': | '''نظر کرامیه درباره خدا''': | ||
کرامیه معتقد بودند خداوند دارای جسم است. عرش مکان اوست. | کرامیه معتقد بودند خداوند دارای جسم است. عرش مکان اوست. آنها صفات و حالاتی را که برای خداوند به نحو تشبیه و تجسیم اثبات میکردند. | ||
مثلا در تفسیر آیه شریفه «الرَّحْمَنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی» میگویند که خدا در جهت بالا و در بالای عرش قرار گرفته است! و نیز از جهت تحتانی نهایت دارد! آنان در این اعتقاد، سخن [[ثنویه]] را تکرار میکنند که میگویند نور از جهت تحتانی محدود به تاریکیها است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 364</ref> او و پیروانش خداوند را محل و جایگاه تمام حوادث میدانند.<ref> بغدادی عبدا لقاهر، الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷،الطبعةالثانیة، ص 203و204</ref> | مثلا در تفسیر آیه شریفه «الرَّحْمَنُ عَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَی» میگویند که خدا در جهت بالا و در بالای عرش قرار گرفته است! و نیز از جهت تحتانی نهایت دارد! آنان در این اعتقاد، سخن [[ثنویه]] را تکرار میکنند که میگویند نور از جهت تحتانی محدود به تاریکیها است.<ref> مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 364</ref> او و پیروانش خداوند را محل و جایگاه تمام حوادث میدانند.<ref> بغدادی عبدا لقاهر، الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة، بیروت، دارالآفاق الجدیده، ۱۹۷۷،الطبعةالثانیة، ص 203و204</ref> | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''کرامیه و امامت:''' | '''کرامیه و امامت:''' | ||
ابنکرام در مورد [[امامت]] میگوید که وجود دو امام در یک زمان در صورت وقوع جنگ و نبرد میان اصحاب و هنگام اختلاف احکام جایز است و حتی در یکی از کتاب هایش امامت [[معاویه]] و [[حضرت علی]](علیه السلام) را در یک زمان جایز دانسته و گفته است که پیروی پیروان ایشان، امری ناگزیر بوده است، هرچند که یکی از | ابنکرام در مورد [[امامت]] میگوید که وجود دو امام در یک زمان در صورت وقوع جنگ و نبرد میان اصحاب و هنگام اختلاف احکام جایز است و حتی در یکی از کتاب هایش امامت [[معاویه]] و [[حضرت علی]](علیه السلام) را در یک زمان جایز دانسته و گفته است که پیروی پیروان ایشان، امری ناگزیر بوده است، هرچند که یکی از آنها عادل و دیگری ستمکار بوده است... ! | ||
== کرامیه و تفسیر ایمان == | == کرامیه و تفسیر ایمان == |