۸۷٬۶۵۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'اصلی ترین' به 'اصلیترین') |
جز (جایگزینی متن - ' ترین' به 'ترین') |
||
خط ۳۰۹: | خط ۳۰۹: | ||
از نیمه قرن چهارم تا نیمه قرن پنجم هجری، در حدود یک قرن، در اندلس اندیشهای فقهی پدید آمد که منتقد شیوه فقهی پیشین و به دنبال اصلاحاتی در نظام فقهی بود. | از نیمه قرن چهارم تا نیمه قرن پنجم هجری، در حدود یک قرن، در اندلس اندیشهای فقهی پدید آمد که منتقد شیوه فقهی پیشین و به دنبال اصلاحاتی در نظام فقهی بود. | ||
شاخصترین نماد این اندیشه، ابن عبدالبر اندلسی است که با جمودگرایی مالکی ستیز و مدتی هم به مذهب «ظاهری» گرایش پیدا کرد، اما دوباره به مذهب مالکی برگشت و به اصلاح در آن پرداخت. فقیه دیگری را که جزو منتقدان برجسته این عصر میتوان شمرد، ابوالولید باجی است. | |||
پس از دوره منتقدان فقه مالکی، دوره جدیدی در عالم فقه در اندلس شروع میشود که از نظر تکیه بر ظواهر آیات احکام و رجوع مستقیم به اخبار و بررسی نقادانه آنها، با فقه ظاهری و فقه اصحاب حدیث، اشتراکاتی داشت و راه اجتهاد را برای فقیهان باز میگذاشت. | پس از دوره منتقدان فقه مالکی، دوره جدیدی در عالم فقه در اندلس شروع میشود که از نظر تکیه بر ظواهر آیات احکام و رجوع مستقیم به اخبار و بررسی نقادانه آنها، با فقه ظاهری و فقه اصحاب حدیث، اشتراکاتی داشت و راه اجتهاد را برای فقیهان باز میگذاشت. | ||
خط ۳۳۳: | خط ۳۳۳: | ||
ابوبکر عبادة بن ماءالسماء، شاعر برجسته دولت حمودی و زبانِ شیعه در دوره دولتهای مستقل، از همین خاندان است. | ابوبکر عبادة بن ماءالسماء، شاعر برجسته دولت حمودی و زبانِ شیعه در دوره دولتهای مستقل، از همین خاندان است. | ||
بربرها گرایش بیش تری به [[تشیع]] داشتند. نفوذ تشیع در اندلس، ابتدا در بین بربرهایی بود که همراه اعراب در فتوحات شرکت داشتند و شاهد انحصارطلبیهای اعراب در تقسیم غنایم و دستاوردهای فتوحات بودند. از آنجا که عدالت از | بربرها گرایش بیش تری به [[تشیع]] داشتند. نفوذ تشیع در اندلس، ابتدا در بین بربرهایی بود که همراه اعراب در فتوحات شرکت داشتند و شاهد انحصارطلبیهای اعراب در تقسیم غنایم و دستاوردهای فتوحات بودند. از آنجا که عدالت از محوریترین شاخصههای عقاید شیعه است و پیشوایان شیعه، به ویژه امام علی علیهالسلام در عدالت، بین همه مسلمانان شناخته شده بودند، بربرها به تشیع روی آوردند. | ||
بربرها معمولاً در سرزمینهای کوهستانی، در رشته کوههایی که در میان شبه جزیره «ایبری» امتداد داشت، میزیستند؛ به ویژه در «الجوف» و «البیره». | بربرها معمولاً در سرزمینهای کوهستانی، در رشته کوههایی که در میان شبه جزیره «ایبری» امتداد داشت، میزیستند؛ به ویژه در «الجوف» و «البیره». |