۸۸٬۱۶۴
ویرایش
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '=منابع=↵↵#' به '== منابع == #') |
جز (جایگزینی متن - ' ترین' به 'ترین') |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
درههای بزرگ و کوچک واقع در کوهها را وادی مینامند. وادی وَجّ، جفیجف، مِثناة، لِیّه، الخرار و لقیم از مهمترین وادیهای اطراف طائف هستند<ref>همدانی، صفه جزیره العرب، ج۱، ص۲۳۳، تحقیق محمدبن عبدالله بن بلیهد النجدی، مصر ۱۹۵۳.</ref> | درههای بزرگ و کوچک واقع در کوهها را وادی مینامند. وادی وَجّ، جفیجف، مِثناة، لِیّه، الخرار و لقیم از مهمترین وادیهای اطراف طائف هستند<ref>همدانی، صفه جزیره العرب، ج۱، ص۲۳۳، تحقیق محمدبن عبدالله بن بلیهد النجدی، مصر ۱۹۵۳.</ref> | ||
طائف به سبب ارتفاع بسیاراز سطح دریا، برخلاف آب و هوا ی گرم و سوزان شبهجزیره، دارای آب و هوای معتدل و مطبوع است. جغرافیدانان مسلمان دربارۀ آب و هوای معتدل و خنک طائف اتفاق نظر دارند<ref>ادریسی، نزههالمشتاق فی اختراقالافاق، ج۱، ص۱۴۴، مصر (بیتا).</ref> | طائف به سبب ارتفاع بسیاراز سطح دریا، برخلاف آب و هوا ی گرم و سوزان شبهجزیره، دارای آب و هوای معتدل و مطبوع است. جغرافیدانان مسلمان دربارۀ آب و هوای معتدل و خنک طائف اتفاق نظر دارند<ref>ادریسی، نزههالمشتاق فی اختراقالافاق، ج۱، ص۱۴۴، مصر (بیتا).</ref> | ||
به نوشتۀ ابوالفداء، طائف | به نوشتۀ ابوالفداء، طائف سردترین نقطۀ حجاز است و آب در قلههای اطراف آن یخ میبندد. | ||
وزش بادهای شمالی و غربی در این شهر، سبب ترکیب دو سامانۀ هوای مختلف شدهاست و موجب جاری شدن بارانهای سیلآسا در فصل بهار میشود. میزان باران سالانۀ آن بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلیمتر است. چشمههای متعددی چون المِثناه، الفِیصلیه، الوَهیط و شبرا در کوهستانهای اطراف طائف جاری هستند. دمای هوا در این شهر در گرم ترین روزهای سال به ۳۷ْ و در سردترین روزهای سال به زیر صفر میرسد<ref>ابوالعلا محمود طه، جغرافیه شبه جزیره العرب، ج۱، ص۱۹۲، قاهره ۱۹۷۲.</ref>. | وزش بادهای شمالی و غربی در این شهر، سبب ترکیب دو سامانۀ هوای مختلف شدهاست و موجب جاری شدن بارانهای سیلآسا در فصل بهار میشود. میزان باران سالانۀ آن بین ۱۵۰ تا ۳۰۰ میلیمتر است. چشمههای متعددی چون المِثناه، الفِیصلیه، الوَهیط و شبرا در کوهستانهای اطراف طائف جاری هستند. دمای هوا در این شهر در گرم ترین روزهای سال به ۳۷ْ و در سردترین روزهای سال به زیر صفر میرسد<ref>ابوالعلا محمود طه، جغرافیه شبه جزیره العرب، ج۱، ص۱۹۲، قاهره ۱۹۷۲.</ref>. |