حبیب بن مظاهر: تفاوت میان نسخه‌ها

|شرطة الخمیس • سالخورده‌ترین یار [[امام حسین(علیه السلام)]] در [[کربلا]] که در [[روز عاشورا]] به [[شهادت]] رسید.

'''حبیب بن مظاهر''' با نام اصلی «حبیب بن مظهر» از طایفه «بنی اسد» و از [[صحابه]] [[محمد (صلی الله علیه) خاتم الانبیاء|رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه)]] بود. وی یک سال پیش از [[بعثت]] [[پیامبر اسلام]] به دنیا آمد; دوران کودکی او همزمان با سال‌هایی بود که پیامبر(صلی الله علیه) در [[مکه مکرمه]] مردم را به [[توحید]] و خداپرستی دعوت می‌نمود، فیض دیدار [[پیامبر]] توفیقی بود که حبیب را از همان اوان جوانی با معارف دینی و سرچشمه زلال تعالیم [[اسلام]] آشنا ساخت.

"حبیب بن مظاهر اسدی" از یاران خاص [[امام علی (علیه السلام)]]، [[امام حسن (علیه السلام)]] و [[امام حسین (علیه السلام)]] بوده است. ‏وی اهل [[کوفه]] و از [[قبیله بنی اسد]] بوده و کنیه‌ای به نام ابوالقاسم داشت. سال تولد او را در برخی از کتب تاریخ به ۱۴ سال پیش از [[هجرت]] و یا یک سال پیش از [[بعثت]] نوشته‌اند. حبیب بن مظاهر در سال نهم هجری به همراه خانواده خود به [[مدینه]] مهاجرت کرده و در آنجا سکنا گزید. او در سن ۷۵ سالگی و در [[واقعه عاشورا]] به [[شهادت]] رسید.  

در دورانی که پیامبر اسلام [[حضرت محمد (صلی الله علیه)]] دعوت خود را در مکه آغاز کردند، حبیب بن مظاهر سن کمی‌داشت. در آن زمان، او هم بازی [[حسین بن علی (علیه السلام)]] بود؛ بنابراین پیامبر به او علاقه زیادی داشت و درباره او می‌فرمود: من او را دوست دارم، زیرا فرزندم [[حسین (علیه السلام)]] او را دوست دارد. وی پس از هجرت پیامبر از مکه به [[مدینه]]، نزد پیامبر رفته و [[احکام اسلام]] را از او فراگرفت. پس از آن او در زمره اصحاب پیامبر قرار گرفته و به یکی از خدمت‌گزاران خوش نام پیامبر و [[اهل بیت]] تبدیل شد. حبیب هر گاه حدیثی از پیامبر می‌شنید آن را برای دیگران نیز بازگو می‌کرد.  

در سال ۶۰ قمری و پس از از مرگ [[معاویه]]، حبیب بن مظاهر به همراه عده‌ای دیگر از بزرگان [[شیعه]] در [[کوفه]] مانند مسیب بن نجبه، [[سلیمان بن صرد]] و شداد بجلی از [[بیعت]] با [[یزید]] خودداری کردند. آنها به امام حسین (علیه السلام) نامه نوشته او را برای قیام بر ضد عمر، به شهر کوفه دعوت کردند. همچنین هنگامی که [[مسلم بن عقیل]] به کوفه آمد، حبیب بن مظاهر برای حمایت از او در منزل مختار درباره مسلم سخن گفته و به یاری او شتافت. پس از خیانت کوفیان نسبت به امام حسین (علیه السلام)، حبیب بن مظاهر به سمت [[کربلا]] رفت. وی با مشاهده یاران اندک و دشمنان بسیار زیاد امام از او درخواست کرد که به نزد قبیله بنی اسد که در آن نزدیکی قرار داشت رفته و آنها را دعوت کند. امام به او رخصت رفتن دادند. سپس او به آنجا رفته و شروع به موعظه کرد، اما در پایان [[عمر بن سعد]] با فرستادن سپاهی از پیوستن آن قبیله به یاران امام (علیه السلام) ممانعت به عمل آورد.  

قبل از از شروع اوج‌گیری جنگ در صبح عاشورا، امام حسین (علیه السلام)، زهیر بن قین را در سمت راست لشکر، حبیب بن مظاهر در سمت چپ و [[حضرت ابوالفضل (علیه السلام)]] را با پرچم در قلب نیرو‌های لشکر خود مستقر کردند. در ابتدای جنگ که لشکریان عمر بن سعد شروع به طلبیدن مبارز کردن، حبیب بن مظاهر و بریر قصد رفتن به سوی میدان جنگ کرده، اما امام مانع از رفتن آنها شد. در هنگام نماز ظهر عاشورا حبیب ابن مظاهر به "حصین بن نمیر" که خطاب به لشکر امام حسین (علیه السلام) میگفت نمازتان قبول نیست، حمله کرده و با شمشیر به صورت اسب او زده و به زمینش انداخت. سپس یاران حصین حمله کرده و او را از چنگ حبیب نجات دادند. پس از شروع مجدد جنگ حبیب بن مظاهر با وجود سن بالا قهرمانانه در رکاب امام شمشیر زده و حدود ۶۲ نفر از لشکریان دشمن را به هلاکت رساند. سپس فردی از لشکریان دشمن به نام "بدیل بن صریم عقفانی " حمله کرده و با شمشیر بر فرق سر او فرود آورد در این هنگام فرد دیگری نیز با نیزه به او حمله کرد و حبیب و از اسب به زمین انداخت. در پایان در حالی که محاسن حبیب با خون سرش خضاب شده بود، بدیل سر او را از تن جدا کرد.