مباهله: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ـ رواياتی كه دلالت دارد علی (ع) پرورش‌یافته رسول ‏خدا و از طفوليت مأنوس بدان حضرت بود و حتی سر وحی از علی (ع) پوشيده نبود. از جمله اين روايات سخن دلنشين علی (ع) در خطبه قاصعه است كه می‌فرماید: من در كوچكی سینه‌های عرب را به زمين رساندم و شاخه‌های نو برآمده قبيله ربيعه و مضر را شكستم و شما قدر و منزلت مرا نسبت به رسول خدا (ص) به سبب خويشی نزديك و منزلت خاصی كه داشتم می‌دانید. زمان كودكی مرا در كنار خود پرورش داد و به سينه‏اش می‌چسباند و در بسترش مرا در آغوش خود نگه می‌داشت و تنش را به من ماليد و بوی خوش خود را به من می‌بويانيد و چيزی را می‌جوید و آن‌گاه در دهان من لقمه می‌کرد و دروغ در گفتار و خطا و اشتباه در كردار از من نيافت و خداوند بزرگ‌ترین فرشته‏ای از فرشتگانش را از وقتی كه پيغمبر (ص) از شير گرفته شده بود هم‌نشین آن حضرت گردانيد كه او را در شب و روز به راه بزرگواری‌ها و خوهای نيكوی جهان سير دهد و من پی او می‌رفتم مانند رفتن شتر در پی مادرش، در هر روزی از اخلاق خود نشانه‏ای آشكار می‌ساخت و پيروی از آن را به من امر می‌فرمود و در هر سالی مجاورت بحراء (كوهی است نزديك مكه) را برمی‌گزید و من او را می‌دیدم و شخص ديگری نمی‌دید و در آن زمان اسلام در خانه‌ای نيامده بود مگر خانه رسول‏خدا (ص) و خديجه كه من سومين ايشان بودم. نور وحی و رسالت را می‌دیدم و بوی نبوت را استشمام می‌کردم و چون وحی بر آن حضرت نازل شد صدای ناله شيطان را شنيدم گفتم ای رسول ‏خدا اين چه صدايی است؟ فرمود اين شيطان است كه از پرستيده شدن نوميد گشته است. تو می‌شنوی آن چه من می‌شنوم و می‌بینی آن چه من می‌بینم جز آن كه تو پيامبر نيستی ولی وزير و بر خير و نيكويی هستی. <ref>(فيض الاسلام، نهج‏البلاغه، خطبه ۲۳۴؛ صبحى صالح، نهج‏البلاغه، خطبه ۱۹۲.)</ref><br>