ابوحنیفه: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در سال 80 هجری قمری  در کونه و در عصر [[عبد الملک بن مروان]] [[خلیفه اموی]] به دنیا آمد و در زمان خلافت [[عمر بن عبد العزیز]] توانایی واستعداد خود را نشان داد و مشهور ترین استادش حماد بن ابی سلیمان کوفی متوفای 120 هجری قمری بود.این شخصیت از نظر زمانی جزو تابع تابعین به حساب می آید، اما چون از برخی از [[صحابه]] از جمله [[انس بن مالک]] [[حدیث]] نقل کرده است  او را از [[تابعین]] شمرده اند.<ref>[[خطیب بغدادی]]، ج۱۵، ص۴۴۵.</ref>

ابو حنیفه در کلام بسیاری از فقهای بزرگ [[اهل سنت]] به عنوان فقیهی سر آمد معرفی شده است. به عنوان مثال پیشوان [[شافعیه]] مردم را در [[فقه]] وامدار ابو حنیفه خوانده است. <ref>خطیب بغدادی، ج۱۵، ص۴۶۳ـ۴۸۱.  

نکته قابل توجه این که تعداد جمعیت پیروان این مذهب نسبت به سایر مذاهب اسلامی دارای رتبه نخست است و حیطه جغرافیای آن شامل کشورهای ترکیه، افغانستان، آسیای میانه عراق قفقاز هندوستان، چین، کشورهای حوزه بالکان، برزیل، سوریه لبنان و فلسطین می شود. علاوه حنفی ها به شکل محدود در ایران حجاز یمن و مصر نیز حضور دارند. <ref>http://www.hajij.com/fa/islamic-countries-and-sects/islamic-sects/item/660-1390-12-14-09-24-15 </ref> بنا بر این به دلیل پراکندگی گسترده این مذهب در سراسر جهان می توان گفت حدودا یک سوم مسلمانان جهان پیرو این مذهب باشند.<ref>محمد وفاریشی، «المذهب الحنفی»، ج۱، ص۳۴۱، در المذاهب الاسلامیة الخمسة: تاریخ و توثیق، بیروت: الغدیر، ۱۴۱۹/۱۹۹۸

وى در فتوا دادن از کتاب خدا و سنت رسول خدا ـ به شرطى که اولا متواتر یا مورد عمل همه علمای مناطق باشد یا آن سنت را یکی از صحابه در میان خود صحابه نقل کرده و مخالفی هم نداشته باشد بهره می برد و اگر به سنتی دست نمی یافت تابع اجماع صحابه بود و در صورت نبودن آن، به اجتهاد و قیاس و پس از آن به استحسان تمسّک مى جست.ابوحنیفه چون در عمل به سنت سخت گیر بود، بنا بر این، روایات اندکى به عنوان سنت در نزد وى ثابت شده بود، به طور گسترده به قیاس و استحسان روى آورد. <ref>تاریخ الفقه الاسلامى، ص ۱۲۱-۱۲۰ .</ref>ابن خلدون نقل می کند که ابوحنیفه فقط هفده حدیث از رسول خدا را صحیح شمرده و به آن ها اعتماد می کرد.<ref>تاریخ ابن خلدون، ج ۲، ص ۷۹۶ (فصل ششم، علوم حدیث)</ref>