ربیع الثانی: تفاوت میان نسخه‌ها

|}

</div>

'''ربیع الثانی''' چهارمین ماه از [[سال قمری|ماه های قمری]] است. مهمترین حادثه این ماه میلاد [[امام حسن عسکری|امام حسن عسکری (ع)]] است که در 8 ربیع الثانی 232 قمری رخ داده است و [[روزه]] گرفتن در این روز [[مستحب]] است. در روایات اسلامی و کتب [[دعا]] اعمال زیادی برای این ماه ذکر نشده است. همچنین وفات امامزاده [[موسی مبرقع]] پسر [[امام جواد|امام جواد (ع)]] در ماه ربیع الثانی سال 292 قمری روی داده است. همچنین در این ماه [[معاویه]] بن یزید بن معاویه بن [[ابوسفیان]] در سال 64 قمری و [[هشام بن عبدالملک بن مروان]] و چند تن از خلفای عباسی همچون معتصم عباسی و منتصر عباسی در این ماه از دنیا رفته‌اند.

از مهم‌ترین اعمال ماه ربیع الثانی؛ چنانچه در تمام ماه های قمری در کتاب های دعا ذکر شده است؛ [[دعا]] و [[نماز]] در اول ماه است. هم چنین؛ در ایـن روز بـخـوانـد دعـایـی را کـه [[سـیـد بـن طـاووس]] نقل فرموده: «اللهم انت اله کل شی...» مهمترین واقعه این روز قیام [[توابین]] است. قیام توابین قیام شیعی پس از واقعه [[کربلا]] با هدف انتقام از قاتلان [[امام حسین(ع)]]. ‌توابین از سال ۶۱ قمری پس از [[واقعه عاشورا]]، مخفیانه در پی جمع‌آوری نیرو و اسلحه بودند. گفته شده است به دلیل عدم‌همراهی [[مختار ثقفی]]، بسیاری از [[شیعیان]] همراه توابین نشدند.<br>

تولد [[عبدالعظیم حسنی|حضرت عبدالعظیم حسنی]]، در سال 173 هجری قمری.

یکی از چهره‌های شاخص [[اصحاب]] [[ائمه (ع)]]، حضرت عبدالعظیم حسنی است که در شمار اصحاب [[امام رضا(ع)]]، [[امام جواد(ع)]] و [[امام هادی|امام هادی (ع)]] بوده و مورد تمجید فراوان قرار گرفته است. حضرت عبدالعظیم از نوادگان [[امام حسن مجتبی(ع)]] بود که در شهر [[مدینه]] به دنیا آمد. ایشان فردی پرهیزگار و اندیشمند که بعد از ائمه بزرگوار هم عصر خویش به طور مستقیم، نقل [[حدیث]] کرده است. ایشان در زمان [[امامت]] [[امام هادی (ع)]] به پیشنهاد آن حضرت برای هدایت مردم به ایران مهاجرت کرد و در شهر ری در نزدیکی [[تهران]] کنونی مسکن گزید. آمدن حضرت عبدالعظیم به ری هم نشانه وجود [[تشیع]] در این شهر بوده و هم خود زمینه ای برای رشد دعوت [[شیعی]] شده است حضرت عبدالعظیم حسنی احتمالا در حدود سال 250 هجری به درجه رفیع [[شهادت]] نایل شد.

منع شیاطین از رفتن به آسمان بالاتر با پرتاب شهاب سنگ های آتشین توسط [[ملائکه]]، 20 روز پس از ولادت [[پیامبر اکرم(ع)]].

در این روز در سال 232 هجری قمری ولادت [[امام حسن عسکری|امام حسن عسکری (ع)]] در شهر [[سامرا]] بوده واقـع شـده است. نـام والده آن جـنـاب را «حـدیـث» و بـعـضـی «سـلیـل» گـفـتـه اند و آن معظمه در نهایت عفت و صلاح و ورع و تقوی و از عارفات صـالحات و مفزع شیعه بوده است. [[علامه مجلسی]] رحمه الله در [[زاد المعاد]] فرموده و [[شیخ مفید]] نـیـز نقل کرده اسـت کـه در روز دهـم مـاه ربـیـع الثـانـی سـال 232 هجری قمری حضرت امام حسن عسکری (ع) متولد شـده اسـت.

وفات کریمه اهل بیت [[حضرت فاطمه معصومه (س)]] در سال201 هجری قمری.

حضرت فاطمه معصومه (س)، خواهر گرامی [[امام رضا(ع)]] در سال 173 ق. در [[مدینه]] به دنیا آمد. ایشان بانویی سخنور، معلمی توانا و در زهد و [[تقوا]] برجسته بود، [[حضرت معصومه (س)]] یک سال پس از ورود برادرش به [[خراسان]] به قصد دیدار وی از مدینه به سمت خراسان حرکت کرد، اما پس از حوادثی که در شهر ساوه برای آن حضرت پیش آمد، بیمار شد. این بانوی مکرمه و مجلله چون، در شرافت و فضیلت شهر قم احادیثی را از پدران خود شنیده بود، عزم این شهر کرد و پس از هفده روز توقف در قم، به ملکوت اعلی پیوست آن حضرت در قم مدفون است و آرامگاه با شکوه دختر [[امام موسی کاظم]] در [[قم]]، محفل و [[زیارتگاه]] مردم و دانشمندان با فضیلت است همچنین [[حوزه علمیه]] مهم علمی و دینی قم در کنار [[حرم]] ایشان شکل گرفته است.

شهادت [[حضرت فاطمه زهرا(س)]] بنا به روایتی؛ به روایت مرحوم [[ابن شهر آشوب]] در [[مناقب]]، شهادت فاطمه زهرا(س) در این روز بوده است. <ref> مناقب ابن شهر آشوب، ج3، ص406</ref> در سال یازدهم هجرت هفتاد و پنج روز که از رحلت پیامبر بزرگ اسلام گذشته بود، حادثه دردناک و غم انگیز شهادت صدیقه طاهره فاطمه زهرا(س) در [[مدینه منوره]] به وقوع پیوست.

بسیاری از علما و مورخان اسلام آن را پذیرفته‌اند همانند [[شیخ کلینی]] و شیخ مفید و [[سید هاشم بحرینی]] و... چه بسا مستند آنان روایتی است که [[ابوعبیده]] از [[امام صادق (ع)]] نقل کرده که فرمود: همانا بعد از رحلت [[رسول خدا]]-فاطمه(س)- هفتاد و پنج روز بیشتر زندگی نکرد، در این مدت اندوه بسیار او را فراگرفته بود [[جبرئیل]] بر او [[نازل]] می گشت و به او تسلیت می‌گفت و روان او را آرامش می‌داد و از چگونگی حال پیامبر در عالم آخرت آگاهش می‌نمود و اخبار و حوادث آینده را نسبت به فرزندانش مطرح می‌کرد، که [[حضرت علی(ع)]] آنها را می نوشت. بعضی شهادت آن حضرت را نود و پنج روز بعد از رحلت پیامبر دانسته‌اند.

قیام [[مختار بن ابی عبیده ثقفی]] به خونخواهی شهدای [[کربلا]] در [[کوفه]] سال66 هجری قمری. برخی از مورخان آغاز قیام او را چهاردهم [[ربیع الاول]] ذکر کرده‌اند.

پس از شهادت امام حسین (ع) و قیام توابین، نفرتی عمیق از [[بنی امیه]] در میان [[مسلمین]] ایجاد شد. به دنبال شکست قیام توابین، باقی مانده آن ها به گرد مختار بن ابو عبیده ثقفی جمع شدند. مختار به داعیه خون خواهی امام حسین (ع) و دعوت به [[محمد حنفیه]] برادر آن حضرت، در کوفه قیام کرد و آن شهر را تصرف نمود مختار قاتلان و کسانی را که در شهادت امام حسین (ع) نقش داشتند به قتل رساند و انتقام [[اهل بیت]] را از اشقیای زمان گرفت. [[مختار ثقفی]] حدود یک سال بر کوفه حکومت کرد. اما از سپاهیان [[مصعب به زبیر]] شکست خورد و کشته شد.

وفات [[موسی مبرقع]] پسر امام جواد (ع) در ماه ربیع الثانی سال 292 قمری روی داده است.

{{تقویم ماه قمری}}

== پانویس ==

{{پانویس}}

[[رده:اصطلاحات اسلامی]]

[[رده:ماه‌های قمری]]