ذی الحجه: تفاوت میان نسخه‌ها

|حرام می‌باشد

'''ذی‎ الحجه''' نام یکی از ماه‌ها در تقویم قمری است. در اسلام آخرین ماه در ترتیب [[ماه های قمری|تقویم هجری قمری]] و از ماه‌های حرام و ماه‌های [[حج]] و از جمله ماه‎‌های گرانقدر و عظیم‌الشأنی است که [[خداوند]] متعال آن را با بزرگ‌ترین اعیاد [[مسلمانان]] از جمله [[روز عرفه]]، [[عید قربان]] و [[عید غدیر]] و [[ولایت]] [[امیرالمؤمنین(علیه السلام)]] زینت بخشیده است. برای دهه اول این ماه اعمالی ذکر شده است که از مهم‌ترین آنها به جا آوردن نماز دهه اول میان نماز مغرب و عشا و نیز خواندن ادعیه و تهلیل‌های ویژه است. [[احرام]] بستن برای [[حج تمتع]] تنها در این ماه جایز است و «ذی حجه» به معنی «صاحب حج» به این نکته اشاره دارد. [[حج|آیین حج]] از روز نهم شروع و معمولاً تا سیزدهم این ماه انجام می‌شود.  

این ماه در بیان [[روایات]] فرصتی جهت تزکیه و پلکانی برای رشد است تا جایی که [[اهل‎بیت عصمت و طهارت (علیه السلام)]] احادیثی در فضیلت آن به ویژه 10 روز ابتدایی این ماه نقل فرموده‎اند؛ [[رسول خدا (صلی الله علیه)]] در اهمیت 10 روز ابتدایی ذی‌الحجه فرمود «مَا مِنْ‏ أَیَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِیهَا أَحَبُّ إِلَی اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَیَّامِ الْعَشْرِ یَعْنِی عَشْرَ ذِی الْحِجَّة» یعنی اعمال صالحِ هیچ روزی به اندازه روزهای دهگانه یعنی 10 روز ابتدایی ذی‌الحجه نزد خداوند عز وجل محبوب‌تر نیست.» و در روایتی دیگر فرمود «مَا مِنْ أَیامٍ أَزکَی عِندَ الله تعالی وَ لاَ أعظَمَ أجراً مِن [فی‏] خَیرٍ مِنْ عَشْرَ اْلأضْحَی قِیلَ وَ لاَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللهِ، قَالَ وَ لاَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللهِ إلاَّ رَجُلٌ خَرَجَ بِمَالِهِ وَ بِنَفْسِهِ ثُمَّ لَمْ یرْجِعْ مِنْ ذَلِکَ بِشَی‏ءٍ؛ پاک‌ترین و پراجرترین روزها نزد خداوند، دهۀ اول ماه ذی حجه است. سؤال می‌شود آیا [[جهاد]] در راه خدا به پایۀ آن می‌رسد؟ می‌فرماید: خیر مگر اینکه شخصی به جان و مالش خارج شود و دیگر برنگردد.»

در حدیثی از [[رسول خدا(صلی الله علیه)]] می‌خوانیم که عبادت و کار نیک در هیچ ایّامی به اندازه این ایّام (ده روز اوّل ماه ذی الحجّه) فضیلت ندارد. <ref>اقبال، ص 317</ref>

و همچنین [[مستحب]] است در این روز [[نماز]] [[حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها)]] خوانده شود به این نحو که چهار رکعت نماز که در هر رکعت یک بار «حمد» و پنجاه بار«قل هو اللّه احد» باشد بخواند و بعد از نماز تسبیح [[حضرت زهرا (سلام الله علیها)]] را گفته سپس بگوید:سُبْحانَ اللَّهِ ذِی الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنِیفِ، سُبْحانَ ذِی الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظِیمِ، سُبْحانَ ذِی الْمُلْکِ الْفاخِرِ الْقَدِیمِ، سُبْحانَ مَنْ یَری أَثَرَ النَّمْلَةِ فِی الصَّفا، سُبْحانَ مَنْ یَری وَقْعَ الطَّیْرِ فِی الْهَواءِ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ هکَذا لا هکَذا غَیْرُهُ. <ref>مصباح المتهجد: ۶۷۱</ref>

شب عید قربان یکی از چهار شبی می‌باشد که [[علی بن ابی طالب|امیر‌المؤمنین]] دوست داشتند خود را برای [[عبادت]] فارغ کنند از [[امام صادق (علیه السلام)]] نقل شده درباره امیرالمومنین می‌فرمودند:کان یعجبه ان یفرغ نفسه أربع لیال فی السنة، و هی أوّل لیلة من رجب، و لیلة النّصف من شعبان، و لیلة الفطر، و لیلة الأضحی. <ref> الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحدیثة)، ج‌۲، ص: ۱۸۹</ref>

«کسی که [[امام حسین (علیه السلام)]] را در یکی از سه شب زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد. راوی پرسید کدام شبها؟ فرمودند: شب عید فطر و شب عید قربان و شب [[نیمه شعبان]]». <ref>کامل الزیارات، النص، ص: ۱۸۰ </ref>

آیه مباهله در این روز نازل شد: فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبین‌ <ref>سوره آل‌عمران:آیه ۶۱ </ref> و [[حضرت محمد (صلی الله علیه)|پیامبر گرامی اسلام]] با به همراه بردن [[امیرالمومنین]] و [[فاطمه زهرا]] و [[امام حسن]] و [[امام حسین]] علیهم السلام به مباهله پرداخته که موجب عزت [[اسلام]] شد.

در این آیه [[علی (علیه السلام)]] نفس پیامبر شمرده شده که این امر خود دلیلی بر حقانیت [[شیعه]] است.