فاطمه بنت اسد: تفاوت میان نسخه‌ها

|مادر [[امام علی(ع)]] • همسر [[ابوطالب]]

|سرپرستی [[پیامبر(ص)]] در کودکی • دومین زنی که [[مسلمان]] شد و یازدهمین فرد مسلمان • اولین زنی که با [[پیامبر(ص)]] [[بیعت]] کرد

'''فاطمه بنت اسد''' همسر [[حضرت ابوطالب]] و مادر [[امیرالمؤمنین علی (ع)]] و از [[بنی هاشم|طایفه بنی‌هاشم]] و دختر عموی [[ابوطالب]] و زنی هوشمند، باکمال، عفیف، نیکوسیرت و دانا بود.

فاطمه دختر اسد بن هاشم با ابوطالب پسر [[عبدالمطلب]] بن هاشم قرشی ازدواج کرد. وی تنها همسر ابوطالب بود و برای او چهار پسر و دو دختر به دنیا آورد که عبارتند از: طالب، [[عقیل]]، [[جعفر]]، [[علی (ع)]]، [[ام هانی]] و جمانه.

فاطمه بنت اسد زنی پاک‌دامن و موحد بود. هنگامی که به علی (ع) حامله بود به [[طواف|طواف خانه خدا]] اّمد و در همان حال درد زایمان به سراغش آمد. او نیز پروردگار [[کعبه]] را به یاری طلبید.

فاطمه بنت اسد نه تنها مادر علی (ع) بلکه مادر [[پیامبر (ص)]] نیز بوده است؛ زیرا ابوطالب پس از مرگ پدرش عبدالمطلب برادرزاده اش [[محمد (ص)]] را -که حدود 8 سال سن داشت- به سرای خود آورد و همسرش فاطمه بنت اسد چونان مادری به وی مهر می‌ورزید و همیشه محمد (ص) را بر فرزندانش برتر و مقدم می‌داشت؛ چنان که [[پیامبر خدا (ص)]] این نکته را بارها بر زبان می‌آورد و از او به نیکی یاد می‌کرد.  

همسر حضرت فاطمه بنت اسد [[حضرت ابوطالب (ع)]] فرزند عبدالمطّلب فرزند هاشم فرزند [[عبد مناف]] فرزند [[قصی]] از [[طائفه قریش]] است. <ref>عسقلانى، ابن حجر، الإصابة فى تمییز الصحابة، محقق: عبدالموجود، عادل احمد/ معوض، على محمد، ج ‏7، ص 196</ref> از آن جا که فاطمه بنت اسد نیز از نسل [[حضرت هاشم]] است، <ref>عسقلانى، ابن حجر، الإصابة فى تمییز الصحابة، محقق: عبدالموجود، عادل احمد/ معوض، على محمد، ج ‏7، ص 196</ref> در تاریخ نقل شده که او اولین زن هاشمی است که با یک مرد هاشمی ازدواج کرده و برای او فرزند آورده است، <ref> ابن المغازلی‏، على بن محمد، مناقب الإمام على بن أبى طالب علیهما السلام، ص 57؛ امین، سید محسن، أعیان الشیعة، ج ‏1، ص 325</ref> بنابراین پدر و مادر حضرت علی (ع) هر دو هاشمى بودند. <ref>طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدى، ج ‏1، ص 306؛ عاملى، جعفر مرتضى، الصحیح من السیرة النبی الأعظم، مترجم: سپهرى، محمد ‏(سیرت جاودانه)، ج ‏1، ص 234 و 235</ref>

در [[مقاتل الطالبیین]] از [[زبیر بن عوام]] نقل شده است: وقتی که آیه مبارکه «اى پیامبر! هنگامى که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو [[بیعت|بیعت]] کنند که چیزى را شریک خدا قرار ندهند، دزدى و [[زنا]] نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایى پیش دست و پاى خود نیاورند و در هیچ کار شایسته‏ اى مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن و براى آنان از درگاه [[خداوند]] آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است»، <ref>ممتحنه، 12</ref> نازل شد، از پیامبر اکرم (ص) شنیدم زنان را به بیعت فرا می‌خواند و فاطمه بنت اسد نخستین زنی بود که با پیامبر (ص) بیعت کرد. <ref> اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص 28 و 29</ref>

[[ابن­جوزی|ابن ­جوزی]] از [[ابن عباس]] نقل نموده که او نخستین زنی بود که بعد از [[خدیجه (ع)]] با پیامبر (ص) در مکه بیعت کرد. <ref> ابن الجوزى، تذکرة الخواص، ص 20</ref>

لازم به ذکر است که نحوه بیعت رسول خدا (ص) با زنان به گونه‌ای بود که دستور می‌فرمود ظرف آبی را آماده نمایند آن‌گاه دست مبارکش را داخل آن می‌کرد و بیرون می‌آورد سپس به زن‌ها می‌فرمود دست خود را در ظرف آب داخل نمایند. <ref>کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج ‏5، ص 527، ح 5</ref>

یکی از فضایل حضرت فاطمه بنت اسد این است که روایت کننده [[حدیث]] است. دانشمندان علم حدیث وی را در زمره راویان حدیث از [[رسول خدا (ص)]] برشمرده‌اند و از ایشان 46 حدیث نقل نموده‌اند. <ref> شریف قَرشى، باقر، موسوعة الإمام أمیرالمؤمنین على بن أبى‌طالب علیه السلام، ج ‏1، ص36 و 37</ref>

رسول خدا(ص) با پیراهن خودش او را [[کفن]] کرد <ref>المتقی هندی، کنز العمال، بیروت، ج۶، ص۲۲۸</ref> و فرمود: «[[جبرئیل]] به من خبر داد که او اهل بهشت است و [[خداوند]] به هفتاد هزار [[فرشته]] امر کرده که بر او [[دعا]] بخوانند.» <ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، دار المعرفه، ج۳، ص۱۰۸</ref> سپس بر بدن فاطمه [[نماز میت]] خواند. پیامبر (ص) در تشییع جنازه او شرکت کرد تا به قبرش در [[قبرستان بقیع]] رسید. <ref> اسکداری، ترغیب اهل المودة، مکتبة الثقافة، ص۹۴</ref> پیامبر (ص) داخل قبر شد و در آن دراز کشید آن‏گاه برخاست و جنازه را با دست خود گرفت و درون قبر گذاشت. <ref> ابن شبه، تاریخ المدینة المنورة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۲۴</ref>

مقبره فاطمه بنت اسد مادر بزرگوار حضرت امیر المومنین (ع) در بقیع قرار داشت. محتمل است قبری که در نزدیکی قبور ائمه (ع) قرار دارد، از آنِ فاطمه بنت اَسَد باشد. در روایت‌های دیگر محل دفن وی در نزدیکی قبر [[سعد بن معاذ]] و [[ابوسعید خُدْری]] دانسته شده است. در قرن هفتم زمانی که [[ابن النجار]] (م ۶۴۳) کتاب خویش را نگاشت مردم قبر فاطمه بنت اسد را در نزدیکی قبر سعد بن معاذ [[زیارت]] می‌کردند اما سمهودی در وفاء الوفاء <ref>سمهودی، علی بن احمد، وفاء الوفاء، ج۲، ص۳۶۷</ref>

آن سخن را نادرست دانسته و قبر وی را در نزدیکی بقعه ابراهیم فرزند [[رسول خدا(ص)]] دانسته است. <ref>مدنی برزنجی، جعفر بن اسماعیل، نزهة الناظرین، ص۲۸۰</ref>