۸۷٬۸۱۰
ویرایش
احزاب سیاسی الجزایر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
!دسته‌بندی کلی!! data-type="authorName" |احزاب سیاسی کشور الجزایر | !دسته‌بندی کلی!! data-type="authorName" |احزاب سیاسی کشور الجزایر | ||
|- | |- | ||
| احزاب اسلامی | |احزاب اسلامی | ||
| 1. جبهه نجات اسلامی (FIS)؛ | |1. جبهه نجات اسلامی (FIS)؛ | ||
2. حزب اسلامی النهضة؛ | 2. حزب اسلامی النهضة؛ | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
4. حکومت جامعه صلح‌آمیز (حمس) MSP. | 4. حکومت جامعه صلح‌آمیز (حمس) MSP. | ||
|- | |- | ||
|احزاب ملی | |احزاب ملی | ||
|1. جبهه آزادی‌بخش ملی (FLN)؛ | |1. جبهه آزادی‌بخش ملی (FLN)؛ | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''احزاب سياسى الجزاير''' را از لحاظ گرايشات سياسى آنها مى‌توان به سه گروه اسلامي، لائيک و ملى تقسيم‌بندى کرد: | |||
نخستين حزب سياسى الجزاير که در چارچوب قانون به مبارزه سياسى با استعمار فرانسه پرداختند،«جبهه دمکراتيک بيانيه الجزاير» و «جنبش براى پيروزى آزادى‌هاى دمکراتيک» بود. اين دو حزب که داراى گرايشات ملى گرايانه بودند با جمع آورى امکانات و سلاح‌هاى دست‌ساز سازمان ويژه براى آغاز جنگ مسلحانه عليه استعمارگران فرانسوى را تأسيس کردند. | نخستين حزب سياسى الجزاير که در چارچوب قانون به مبارزه سياسى با استعمار فرانسه پرداختند،«جبهه دمکراتيک بيانيه الجزاير» و «جنبش براى پيروزى آزادى‌هاى دمکراتيک» بود. اين دو حزب که داراى گرايشات ملى گرايانه بودند با جمع آورى امکانات و سلاح‌هاى دست‌ساز سازمان ويژه براى آغاز جنگ مسلحانه عليه استعمارگران فرانسوى را تأسيس کردند. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۳: | ||
اين اصلاحات سياسى در پى ناآرامى‌هاى سياسى اکتبر ۱۹۸۸ که دامنه آن به شهرهاى بزرگ الجزاير کشيده شد و در نتيجه آن بيش از يکصد تن از تظاهر کنندگان کشته و مجروح شدند، از سوى دولت [[شاذلى بن جديد]] پايه‌گذارى شد. | اين اصلاحات سياسى در پى ناآرامى‌هاى سياسى اکتبر ۱۹۸۸ که دامنه آن به شهرهاى بزرگ الجزاير کشيده شد و در نتيجه آن بيش از يکصد تن از تظاهر کنندگان کشته و مجروح شدند، از سوى دولت [[شاذلى بن جديد]] پايه‌گذارى شد. | ||
| خط ۹۲: | خط ۹۴: | ||
اين حزب که طليعه‌دار انقلاب الجزاير بود، تا سال ۱۹۸۸ به عنوان تنها حزب سياسى الجزاير در اين کشور ايفاءِ نقش مى‌کرد. پس از ناآرامى‌هاى اين سال [[شاذلى بن جديد]] رئيس جمهور وقت با ايجاد اصلاحاتى در قانون اساسى الجزاير امکان تشکيل احزاب سياسى رقيب را فراهم آورد. جبهه آزادى‌بخش ملى پس از اين دوره بتدريج جايگاه خود را به عنوان حزب حاکم از دست داد. اين حزب در انتخابات پارلمانى و شهردارى‌ها که در سال ۱۹۹۱ در الجزاير برگزار گردي، شکست سختى را در برابر حزب نو خواسته نجات اسلامى متحمل شد. پس از کودتاى ارتش اين حزب به‌طور عملى در حاشيه قدرت قرار گرفت. پس از به قدرت رسيدن بوتفليقه در سال ۱۹۹۹ و انتخاب على بن فليس به عنوان رهبر اين حزب، جايگاه آسيب ديده جبهه آزادى‌بخش ملى تقويت گرديد. در انتخابات پارلمانى سال ۱۹۹۷ اين حزب جايگاه سوم را پس از دو حزب RND و حزب جامعه صلح‌آميز (حمس) احراز نموده بود ولى در انتخابات مى ۲۰۰۲ با کسب ۱۹۹ کرسى به اکثريت مطلق رسيد. | اين حزب که طليعه‌دار انقلاب الجزاير بود، تا سال ۱۹۸۸ به عنوان تنها حزب سياسى الجزاير در اين کشور ايفاءِ نقش مى‌کرد. پس از ناآرامى‌هاى اين سال [[شاذلى بن جديد]] رئيس جمهور وقت با ايجاد اصلاحاتى در قانون اساسى الجزاير امکان تشکيل احزاب سياسى رقيب را فراهم آورد. جبهه آزادى‌بخش ملى پس از اين دوره بتدريج جايگاه خود را به عنوان حزب حاکم از دست داد. اين حزب در انتخابات پارلمانى و شهردارى‌ها که در سال ۱۹۹۱ در الجزاير برگزار گردي، شکست سختى را در برابر حزب نو خواسته نجات اسلامى متحمل شد. پس از کودتاى ارتش اين حزب به‌طور عملى در حاشيه قدرت قرار گرفت. پس از به قدرت رسيدن بوتفليقه در سال ۱۹۹۹ و انتخاب على بن فليس به عنوان رهبر اين حزب، جايگاه آسيب ديده جبهه آزادى‌بخش ملى تقويت گرديد. در انتخابات پارلمانى سال ۱۹۹۷ اين حزب جايگاه سوم را پس از دو حزب RND و حزب جامعه صلح‌آميز (حمس) احراز نموده بود ولى در انتخابات مى ۲۰۰۲ با کسب ۱۹۹ کرسى به اکثريت مطلق رسيد. | ||
== تجمع دمکراتيک ملى (RND)== | ==تجمع دمکراتيک ملى (RND)== | ||
رهبر اين حزب [[احمد اويحيى]] است. وى در دولت بوتفليقه وزير دادگسترى بود. حزب تجمع پس از بروز انشعاب در حزب جبهه آزادى‌بخش ملى و در آستانه انتخابات پارلمانى کشور پا به عرصه رقابت‌هاى انتخاباتى گذاشت. اين حزب ملى و متمايل به گرايشات پارلمانى کشور پا به عرصه رقابت‌هاى انتخاباتى گذاشت. اين حزب ملى و متمايل به گرايشات سکولا و غير مذهبى است و در همين راستا با انجام گفتگوهاى سياسى ميان جبهه آزادى‌بخش ملى و جبهه نجات اسلامى مخالف است. اين حزب در انتخابات پارلمانى سال ۱۹۹۷ بيشترين کرسى‌ها را (۵۶ کرسي) به خود اختصاص داد، اکثريت را رد پارلمان الجزاير در اختيار گرفته بود ولى در انتخابات مى ۲۰۰۲ دچار شکست سختى شده و تعداد کرسى‌هاى اين حزب به ۴۸ کاهش يافت. | رهبر اين حزب [[احمد اويحيى]] است. وى در دولت بوتفليقه وزير دادگسترى بود. حزب تجمع پس از بروز انشعاب در حزب جبهه آزادى‌بخش ملى و در آستانه انتخابات پارلمانى کشور پا به عرصه رقابت‌هاى انتخاباتى گذاشت. اين حزب ملى و متمايل به گرايشات پارلمانى کشور پا به عرصه رقابت‌هاى انتخاباتى گذاشت. اين حزب ملى و متمايل به گرايشات سکولا و غير مذهبى است و در همين راستا با انجام گفتگوهاى سياسى ميان جبهه آزادى‌بخش ملى و جبهه نجات اسلامى مخالف است. اين حزب در انتخابات پارلمانى سال ۱۹۹۷ بيشترين کرسى‌ها را (۵۶ کرسي) به خود اختصاص داد، اکثريت را رد پارلمان الجزاير در اختيار گرفته بود ولى در انتخابات مى ۲۰۰۲ دچار شکست سختى شده و تعداد کرسى‌هاى اين حزب به ۴۸ کاهش يافت. | ||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۹: | ||
[[رده:گرایش‌های سیاسی الجزایر]] | [[رده:گرایش‌های سیاسی الجزایر]] | ||
[[رده: احزاب سیاسی الجزایر]] | [[رده: احزاب سیاسی الجزایر]] | ||