۸۷٬۷۸۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'انسانها' به 'انسانها') |
جز (جایگزینی متن - 'بنیانگذار' به 'بنیانگذار') |
||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
بر این مبنا، این اصول و قواعد، از مبادی اجتهاد به شمار می روند و هر مجتهدی بر مبنای آنها میتواند مسائل فرعی، تازه و پدیدههای جدید را به آن اصول پایه عودت داده و قواعد کلی آنها را بر مصادیق خارجی منطبق سازد. از این آیات که در آنها، احکام شرعی در همۀ ابعاد و زمینه های مختلف زندگی مادی و معنوی انسانها بیان شده، به «آیات الاحکام» تعبیر کردهاند.<ref>ادوار اجتهاد، محمد ابراهیم جناتی، ص 42</ref> | بر این مبنا، این اصول و قواعد، از مبادی اجتهاد به شمار می روند و هر مجتهدی بر مبنای آنها میتواند مسائل فرعی، تازه و پدیدههای جدید را به آن اصول پایه عودت داده و قواعد کلی آنها را بر مصادیق خارجی منطبق سازد. از این آیات که در آنها، احکام شرعی در همۀ ابعاد و زمینه های مختلف زندگی مادی و معنوی انسانها بیان شده، به «آیات الاحکام» تعبیر کردهاند.<ref>ادوار اجتهاد، محمد ابراهیم جناتی، ص 42</ref> | ||
به این ترتیب مدینه را میتوان به عنوان نخستین پایگاه تشریع احکام و تشکیل حکومت اسلامیدانست که خود زمینه ساز دورۀ تمهید مبانی اجتهاد نیز به شمار میرود؛ با این توضیح که در این دوره با وجود و حضور | به این ترتیب مدینه را میتوان به عنوان نخستین پایگاه تشریع احکام و تشکیل حکومت اسلامیدانست که خود زمینه ساز دورۀ تمهید مبانی اجتهاد نیز به شمار میرود؛ با این توضیح که در این دوره با وجود و حضور بنیانگذار اسلام و تشریع کنندۀ احکام اسلامی، نیاز چندانی به اجتهاد وجود نداشته، زیرا: | ||
الف. وجود شارع یعنی [[رسول خدا]] (ص) در میان [[مسلمانان]] و دسترسی مستقیم آنان به آن حضرت، که خود بهترین راه و مطمئنترین طریق برای شناخت احکام شرعی در وقت نیاز بود و مردم بی هیچ واسطه ای به شخص پیامبر (ص) مراجعه میکردند و دربارۀ احکام و مسائل خویش از آن حضرت می پرسیدند. | الف. وجود شارع یعنی [[رسول خدا]] (ص) در میان [[مسلمانان]] و دسترسی مستقیم آنان به آن حضرت، که خود بهترین راه و مطمئنترین طریق برای شناخت احکام شرعی در وقت نیاز بود و مردم بی هیچ واسطه ای به شخص پیامبر (ص) مراجعه میکردند و دربارۀ احکام و مسائل خویش از آن حضرت می پرسیدند. | ||
خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
=بنیانگذاران اجتهاد= | =بنیانگذاران اجتهاد= | ||
قدیمیترین | قدیمیترین بنیانگذاران اجتهاد در فقه شیعه، دو دانشمند عهد قدیم معروف به قدیمین، یعنی ابن جنید اسکافی و ابن عقیل عمانی، بودهاند. سپس شیخ مفید به پا خاست و از عقاید آن دو بزرگوار در میان شاگردان خود، از جمله سید مرتضی، علمالهدی و شیخ طوسی به نیکی یاد کرد، این شیوه ادامه یافت تا نوبت به علامه حلی رسید و پس از او شهید اول و فقیه فاضل، علی، و نیز شهید دوم راه او را ادامه دادند. <ref>موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ص۱۶۸</ref> | ||
=شرایط اجتهاد= | =شرایط اجتهاد= |