۸۸٬۰۰۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حرکت ها' به 'حرکتها') |
جز (جایگزینی متن - 'دیدگاه ها' به 'دیدگاهها') |
||
خط ۸: | خط ۸: | ||
این جنبش در قرن هجدهم میلادی پس از زوال ترکان عثمانی در عربستان با دعوت «[[محمد بن عبدالوهاب]]» به وجود آمد. «عبدالوهاب» در نجد متولد شد و از همان کودکی باورهای مردم را زشت می پنداشت و مسخره میکرد. او به خاطر مخالفت با باورهای مردم نجد، به کشورهای عراق، ایران و شام مسافرت کرد و مدت ها در این کشورها ماندگار شد.<ref>[http://pajuhesh.irc.ir/ برگرفته شده از مقاله // کتاب / رسانه و جنبشهای اسلامی معاصر]</ref> | این جنبش در قرن هجدهم میلادی پس از زوال ترکان عثمانی در عربستان با دعوت «[[محمد بن عبدالوهاب]]» به وجود آمد. «عبدالوهاب» در نجد متولد شد و از همان کودکی باورهای مردم را زشت می پنداشت و مسخره میکرد. او به خاطر مخالفت با باورهای مردم نجد، به کشورهای عراق، ایران و شام مسافرت کرد و مدت ها در این کشورها ماندگار شد.<ref>[http://pajuhesh.irc.ir/ برگرفته شده از مقاله // کتاب / رسانه و جنبشهای اسلامی معاصر]</ref> | ||
<br> | <br> | ||
با تمام این سختی ها، دست از باورهای خرافی خود برنداشت و سرانجام پس از درگذشت پدرش ـ که مخالف عقاید او بود ـ به عربستان برگشت و در سال 1153 آشکارا به تبلیغ | با تمام این سختی ها، دست از باورهای خرافی خود برنداشت و سرانجام پس از درگذشت پدرش ـ که مخالف عقاید او بود ـ به عربستان برگشت و در سال 1153 آشکارا به تبلیغ دیدگاههایش پرداخت. اصول کلی دعوت او، بنابر ادعایش، مبارزه با نوآوری و خرافه در اسلام و بازگشت به سنتهای واقعی آن بود. | ||
<br> | <br> | ||
«محمد بن عبدالوهاب» که جنبش وهابیت را پایهریزی کرد، پیرو باورهای تند «[[ابن حنبل]]» و «[[ابن تیمیه]]» بود و خود را پیرو قرآن و سنت قلمداد میکرد و بسیاری از باورهای اسلامی و حتی تفاسیر و زیارت قبر [[پیامبر]] صلی الله علیه و آله وسلم را قبول نداشت و به عنوان بدعت رد میکرد. «علاوه بر این، او مشروعیت سلاطین [[عثمانی]] را منکر شد و در راه طرفداری شدید از عقاید و اعمال پیامبر وعظ میکرد. او استفاده از تسبیح، تنباکو، شراب و اجناس لوکس و زیارت اماکن مقدس (زیارتگاه ها) را ممنوع اعلام کرد. پیروان شیخ با توجه به تأکید کلی او بر یگانگی مطلق خدا، موحدین نامیده می شدند و در خارج از عربستان نیز به وهابی ها معروفند.» | «محمد بن عبدالوهاب» که جنبش وهابیت را پایهریزی کرد، پیرو باورهای تند «[[ابن حنبل]]» و «[[ابن تیمیه]]» بود و خود را پیرو قرآن و سنت قلمداد میکرد و بسیاری از باورهای اسلامی و حتی تفاسیر و زیارت قبر [[پیامبر]] صلی الله علیه و آله وسلم را قبول نداشت و به عنوان بدعت رد میکرد. «علاوه بر این، او مشروعیت سلاطین [[عثمانی]] را منکر شد و در راه طرفداری شدید از عقاید و اعمال پیامبر وعظ میکرد. او استفاده از تسبیح، تنباکو، شراب و اجناس لوکس و زیارت اماکن مقدس (زیارتگاه ها) را ممنوع اعلام کرد. پیروان شیخ با توجه به تأکید کلی او بر یگانگی مطلق خدا، موحدین نامیده می شدند و در خارج از عربستان نیز به وهابی ها معروفند.» |