۸۷٬۹۶۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'می کنم' به 'میکنم') |
جز (جایگزینی متن - ' در آورده' به 'درآورده') |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
=اندیشههای شیخ محمدجواد مغنیه= | =اندیشههای شیخ محمدجواد مغنیه= | ||
نوگرایی در اجتهاد، ضرورت اصلاح حوزههای علمیه، به کارگیری شیوههای نوین در تبلیغ دین و دموکراسی اسلامی جزء اندیشههای شیخ محمدجواد بود. او به این واقعیت رسیده بود که زندگی در حال دگرگونی و تغییر است و اسلام، برخی از مسائل عصر جدید را میپذیرد و برخی را رد میکند. شهید [[سید محمدباقر صدر]](متوفای 1400ق) درباره اندیشه فقهی و اجتهادی او مینویسد: «اکنون برای نخستین بار ملاحظه میکنیم که عنصر فهم اجتماعی نصوص به صورتی مستقل مطرح میشود و هنگامی که بخشهایی از کتاب «فقه الامام الصادق»(نوشته استاد محمدجواد مغنیه) را میخوانم، میبینم استاد بزرگ ما شیخ محمدجواد مغنیه در این تألیف خود، این موضوع را طرح کرده و با دست خویش، فقه جعفری را به شکلی زیبا و با شیوهای | نوگرایی در اجتهاد، ضرورت اصلاح حوزههای علمیه، به کارگیری شیوههای نوین در تبلیغ دین و دموکراسی اسلامی جزء اندیشههای شیخ محمدجواد بود. او به این واقعیت رسیده بود که زندگی در حال دگرگونی و تغییر است و اسلام، برخی از مسائل عصر جدید را میپذیرد و برخی را رد میکند. شهید [[سید محمدباقر صدر]](متوفای 1400ق) درباره اندیشه فقهی و اجتهادی او مینویسد: «اکنون برای نخستین بار ملاحظه میکنیم که عنصر فهم اجتماعی نصوص به صورتی مستقل مطرح میشود و هنگامی که بخشهایی از کتاب «فقه الامام الصادق»(نوشته استاد محمدجواد مغنیه) را میخوانم، میبینم استاد بزرگ ما شیخ محمدجواد مغنیه در این تألیف خود، این موضوع را طرح کرده و با دست خویش، فقه جعفری را به شکلی زیبا و با شیوهای نودرآورده است. با آن که من اکنون درباره فهم اجتماعی نص، با احتیاط سخن میگویم باز هم ایمان دارم قاعده ای که استاد ما مغنیه برای این موضوع وضع کرده است، گره بزرگی را در فقه میگشاید» <ref>کسار: 150.</ref> | ||
وی درباره ضرورت اصلاح حوزههای علمیه، مقاله ای با عنوان «معرکة فی الازهر بین المجددین و المحافظین» نوشت که در مجله «عرفان» در سال 1954م به چاپ رسید. در این مقاله وی ضمن خشنودی از روح تجدید و اصلاح در دانشگاه الازهر، خواستار حرکت اصلاحی مشابه در حوزههای علمیه شیعی شد. خطاب او در این مقاله به همه حوزهها و مؤسسات دینی اعم از شیعه و سنی بود. او بدون تعصب نسبت به شیعه یا سنی، دشمنان حوزهها و مؤسسات دینی را دو نوع داخلی و خارجی دانست. دشمنان داخلی همان عده ای هستند که به نام دین، یأس و ناامیدی را در میان جوانان تقویت میکنند و دشمن خارجی نیز با استفاده از غفلت حوزه، درسهای غربی را به نام مباحث اجتماعی و علوم انسانی، در جامعه رواج میدهند <ref>همان: 122 و 133.</ref><br> | وی درباره ضرورت اصلاح حوزههای علمیه، مقاله ای با عنوان «معرکة فی الازهر بین المجددین و المحافظین» نوشت که در مجله «عرفان» در سال 1954م به چاپ رسید. در این مقاله وی ضمن خشنودی از روح تجدید و اصلاح در دانشگاه الازهر، خواستار حرکت اصلاحی مشابه در حوزههای علمیه شیعی شد. خطاب او در این مقاله به همه حوزهها و مؤسسات دینی اعم از شیعه و سنی بود. او بدون تعصب نسبت به شیعه یا سنی، دشمنان حوزهها و مؤسسات دینی را دو نوع داخلی و خارجی دانست. دشمنان داخلی همان عده ای هستند که به نام دین، یأس و ناامیدی را در میان جوانان تقویت میکنند و دشمن خارجی نیز با استفاده از غفلت حوزه، درسهای غربی را به نام مباحث اجتماعی و علوم انسانی، در جامعه رواج میدهند <ref>همان: 122 و 133.</ref><br> | ||
به اعتقاد شیخ محمدجواد، کتابهای حوزوی متأسفانه یک بعدی است و به زوایای دیگر علمی که در جامعه مطرح است، توجه نمیشود و غالباً طلاب حوزهها از علوم روز دنیا مطلع نیستند. وی درباره حوزه علمیه نجف میگوید: «از ویژگیهای این حوزه آن است که علوم جدید را نمیداند، بلکه نمیخواهد در مواد درسی و اسلوب حوزوی بگنجاند. حوزه در برابر قضایای مسلمین و مردم عالم از حرکت ایستاده و در برابر مثلاً نهضت الجزایر یا جنگهای استعماری و سلاحهای مرگ بار آنان هیچ صدایی از آن شنیده نشد. حوزه نجف نیاز به اصلاح دارد و این مسئله را شیوخ و طلاب آن حوزه فهمیدهاند». <ref>همان: 126</ref><br> | به اعتقاد شیخ محمدجواد، کتابهای حوزوی متأسفانه یک بعدی است و به زوایای دیگر علمی که در جامعه مطرح است، توجه نمیشود و غالباً طلاب حوزهها از علوم روز دنیا مطلع نیستند. وی درباره حوزه علمیه نجف میگوید: «از ویژگیهای این حوزه آن است که علوم جدید را نمیداند، بلکه نمیخواهد در مواد درسی و اسلوب حوزوی بگنجاند. حوزه در برابر قضایای مسلمین و مردم عالم از حرکت ایستاده و در برابر مثلاً نهضت الجزایر یا جنگهای استعماری و سلاحهای مرگ بار آنان هیچ صدایی از آن شنیده نشد. حوزه نجف نیاز به اصلاح دارد و این مسئله را شیوخ و طلاب آن حوزه فهمیدهاند». <ref>همان: 126</ref><br> |