۸۷٬۶۳۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
مورخان در تاریخ ولادت میرزا عبدالله اصفهانی اختلاف نظر دارند. در مقدمه ترجمه جلد اول کتاب «ریاض العلماء و حیاض الفضلاء» تاریخ ولادت وی 1066 هـ. ق. نوشته شده است. | مورخان در تاریخ ولادت میرزا عبدالله اصفهانی اختلاف نظر دارند. در مقدمه ترجمه جلد اول کتاب «ریاض العلماء و حیاض الفضلاء» تاریخ ولادت وی 1066 هـ. ق. نوشته شده است. | ||
نویسنده «الکنی و الالقاب» هم بر همین نظر است. بعضی ولادت او را در سال 1067 هـ. ق. دانستهاند که به نظر صحیح باشد؛ چون به گفته افندی، پدرش در سال 1074 هـ. ق. درگذشت<ref>ریاض العلماء، ج 4، ص 307.</ref> و او در آن | نویسنده «الکنی و الالقاب» هم بر همین نظر است. بعضی ولادت او را در سال 1067 هـ. ق. دانستهاند که به نظر صحیح باشد؛ چون به گفته افندی، پدرش در سال 1074 هـ. ق. درگذشت<ref>ریاض العلماء، ج 4، ص 307.</ref> و او در آن هنگام هفت ساله بود. | ||
== کودکی == | == کودکی == | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
وی در جای دیگر هم از این محله یاد کرده است<ref>مان، ج 2، ص 295. محله یاد شده در زاویه خیابان «شریف واقفی» فعلی و خیابان «نشاط» واقع در جنوب غربی «محله قلعه طبرك» قرار داشت. جزوه تحفه فیروزیه، رسول جعفریان، ص 19.</ref>. یکی دیگر از خویشان افندی، آقا میرزا عنایت الله بن آقا محمد بن محمد باقر اصفهانی است که دایی وی بود و او را با عناوین فاضل، عالم، بصیر، ناقد و از «اهل بیت الدوله و العزّ و الرفعه» یاد کرده است. وی با پدر افندی همدرس بود و در جوانی فوت کرد<ref>ریاض العلماء، ج 4، ص 301 و 302.</ref>. | وی در جای دیگر هم از این محله یاد کرده است<ref>مان، ج 2، ص 295. محله یاد شده در زاویه خیابان «شریف واقفی» فعلی و خیابان «نشاط» واقع در جنوب غربی «محله قلعه طبرك» قرار داشت. جزوه تحفه فیروزیه، رسول جعفریان، ص 19.</ref>. یکی دیگر از خویشان افندی، آقا میرزا عنایت الله بن آقا محمد بن محمد باقر اصفهانی است که دایی وی بود و او را با عناوین فاضل، عالم، بصیر، ناقد و از «اهل بیت الدوله و العزّ و الرفعه» یاد کرده است. وی با پدر افندی همدرس بود و در جوانی فوت کرد<ref>ریاض العلماء، ج 4، ص 301 و 302.</ref>. | ||
در کتابها، میرزا عبدالله افندی را به عنوانهای میرزا، افندی، جیرانی، صاحب ریاض، تبریزی و اصفهانی یاد کردهاند. عنوان میرزا بدان اعتبار بود که خاندانش اهل علم و وزارت و دیگر مقامات عالی بودند. میتوان گفت: | در کتابها، میرزا عبدالله افندی را به عنوانهای میرزا، افندی، جیرانی، صاحب ریاض، تبریزی و اصفهانی یاد کردهاند. عنوان میرزا بدان اعتبار بود که خاندانش اهل علم و وزارت و دیگر مقامات عالی بودند. میتوان گفت: میرزا مخفف «امیر زاده» است؛ عنوان صاحب ریاض به اعتبار کتاب ارزنده و معروف او «ریاض العلما» عنوان تبریزی بدان جهت است که اصل او از شهر [[تبریز]] بود؛ عنوان اصفهانی بدان اعتبار است که وی در آن جا متولد شده و زیسته است؛ عنوان جیرانی بنابر آنچه در زهر الریاض آمده، به جهت انتساب وی به جیران محله ـ یکی از محلّات قدیم تبریز ـ و یا به این سبب که جدش علاقه ویژهای به شکار آهو<ref>«جیران» در زبان تركی به معنای آهو است.</ref> داشته است. | ||
«افندی» تقریباً شهرت عمومی اوست که همگان او را بدین شهرت معرفی کردهاند ... . افندی لفظ ترکی جغتایی و مغولی است و این کلمه را به فتح همزه و فتح فا و نون ساکن ضبط کردهاند و بعضی هم آن کلمه را با الف ممدوده، یعنی افندی گفتهاند و لیکن مشهور همان ضبط اولی است ... افندی، ترکی عثمانی است و به معنای سید و مولا و صاحب و مالک و اهل قلم و قاضی و حاکم شرع میباشد و کلمه احترام و تعظیم است که به جای آقا، جناب و حضرت به کار میبرند.» | «افندی» تقریباً شهرت عمومی اوست که همگان او را بدین شهرت معرفی کردهاند ... . افندی لفظ ترکی جغتایی و مغولی است و این کلمه را به فتح همزه و فتح فا و نون ساکن ضبط کردهاند و بعضی هم آن کلمه را با الف ممدوده، یعنی افندی گفتهاند و لیکن مشهور همان ضبط اولی است ... افندی، ترکی عثمانی است و به معنای سید و مولا و صاحب و مالک و اهل قلم و قاضی و حاکم شرع میباشد و کلمه احترام و تعظیم است که به جای آقا، جناب و حضرت به کار میبرند.» | ||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
== استادان == | == استادان == | ||
میرزا عبدالله اصفهانی بخش مهمی از درسهای نخستین حوزوی را از برادرش فرا گرفت. از ظاهر «ریاض العلماء» پیداست که وی درسهای مقدماتی حوزه را در اصفهان از برادرش فرا گرفته است، لیکن در «زهر الریاض» آمده است: «آن گاه که میرزا جعفر در تبریز به سر میبرده، برادرش میرزا عبدالله بدان جا کوچ کرد و مراتب مقدماتی را از او آموخته است و در خلال این مدت، به درس دیگر اساتیدی که در مراتب مختلفی مهارت داشته بودند، حضور پیدا میکرده و با جدّیت تمام به اخذ علوم معموله میپرداخته است تا در نتیجه | میرزا عبدالله اصفهانی بخش مهمی از درسهای نخستین حوزوی را از برادرش فرا گرفت. از ظاهر «ریاض العلماء» پیداست که وی درسهای مقدماتی حوزه را در اصفهان از برادرش فرا گرفته است، لیکن در «زهر الریاض» آمده است: «آن گاه که میرزا جعفر در تبریز به سر میبرده، برادرش میرزا عبدالله بدان جا کوچ کرد و مراتب مقدماتی را از او آموخته است و در خلال این مدت، به درس دیگر اساتیدی که در مراتب مختلفی مهارت داشته بودند، حضور پیدا میکرده و با جدّیت تمام به اخذ علوم معموله میپرداخته است تا در نتیجه شایستگی بتواند به درسهای عالیه دیگر اساتید بزرگ و سرشناس آن عصر حاضر شود<ref> زهر الریاض، آیتالله مرعشی، ص 11.</ref>.» | ||
چنان که خودش میگوید: | چنان که خودش میگوید: | ||
«از آن پس که مقدمات تحصیلی را فرا گرفتم، تصمیم گرفتم تا دروس بالاتر را بیاموزم. بدین منظور، حداکثر کتب اربعه حدیث (کافی، من لایحضره الفقیه، تهذیب و استبصار) و قواعد [[علامه حلی]](ره) را از محضر استاد استفاده کرده و برخی از تهذیب [[شیخ طوسی]] و شرح اشارات و مقداری از الهیات شفا و امثال آن را از استاد فاضل رضی الله عنه و از علامه میرزا علی نواب فرزند سید جلیل خلیفه سلطان که شیخ اجازهاش هم بوده است و بخشی از حاشیه قدیم ملا جلال را که بر شرح تجرید نوشته و مقداری از شرح اشارات را از استاد محقق قدس الله روحه و بخشی از تهذیب و شرح مختصر الاصول و شرح اشارات و اصول کافی و دیگر کتابهای متداول را از استاد علامه فرا گرفته و آموختم<ref> مقدمه ترجمه ریاض العلما، ج 1، ص 7.</ref>.» | «از آن پس که مقدمات تحصیلی را فرا گرفتم، تصمیم گرفتم تا دروس بالاتر را بیاموزم. بدین منظور، حداکثر کتب اربعه حدیث (کافی، من لایحضره الفقیه، تهذیب و استبصار) و قواعد [[علامه حلی]](ره) را از محضر استاد استفاده کرده و برخی از تهذیب [[شیخ طوسی]] و شرح اشارات و مقداری از الهیات شفا و امثال آن را از استاد فاضل رضی الله عنه و از علامه میرزا علی نواب فرزند سید جلیل خلیفه سلطان که شیخ اجازهاش هم بوده است و بخشی از حاشیه قدیم ملا جلال را که بر شرح تجرید نوشته و مقداری از شرح اشارات را از استاد محقق قدس الله روحه و بخشی از تهذیب و شرح مختصر الاصول و شرح اشارات و اصول کافی و دیگر کتابهای متداول را از استاد علامه فرا گرفته و آموختم<ref> مقدمه ترجمه ریاض العلما، ج 1، ص 7.</ref>.» | ||
علامه آقا | علامه آقا جمالالدین خوانساری (فرزند آقا حسین خوانساری، مؤلف تعلیقه مشهور بر شرح لمعه)، علامه ملا محمد بن تاجالدین حسن (مشهور به فاضل هندی، مؤلف کشف اللثام) و امیر خلیل الله تونی اصفهانی نیز از استادان او هستند. | ||
افندی در میان استادانش، از چهار استاد خود با صفتهای مخصوص نام میبرد. افندی از علامه ملا محمد باقر مجلسی(ره) با «استاد استناد» تعبیر میکند. | افندی در میان استادانش، از چهار استاد خود با صفتهای مخصوص نام میبرد. افندی از علامه ملا محمد باقر مجلسی(ره) با «استاد استناد» تعبیر میکند. | ||
در «روضات» آمده است: افندی از جمله {شاگردان و} فضلای حضرت مقدسه علامه مجلسی بوده است و از مجلسی و مدرس او دوری نمیکرده و خازن کتب او بوده است و خود مجلسی در عنوان نامهای که افندی به او نوشته، از وی تعبیر به، «بعض الازکیاء من تلامذتنا» کرده است و از آقا حسین خوانساری(ره) تعبیر به «استاد محقق» و از ملا محمد باقر فاضل سبزواری تعبیر به «استاد فاضل» و از ملا میرزای شیروانی تعبیر به «استاد علامه» کرده است. از این که از ملا میرزا، تعبیر به استاد علامه کرده، استفاده میشود که پایه علمی معظم له از دیگر اساتیدش برتر و بالاتر بوده است<ref>همان، ص 8.</ref>. | در «روضات» آمده است: افندی از جمله {شاگردان و} فضلای حضرت مقدسه علامه مجلسی بوده است و از مجلسی و مدرس او دوری نمیکرده و خازن کتب او بوده است و خود مجلسی در عنوان نامهای که افندی به او نوشته، از وی تعبیر به، «بعض الازکیاء من تلامذتنا» کرده است و از آقا حسین خوانساری(ره) تعبیر به «استاد محقق» و از ملا محمد باقر فاضل سبزواری تعبیر به «استاد فاضل» و از ملا میرزای شیروانی تعبیر به «استاد علامه» کرده است. از این که از ملا میرزا، تعبیر به استاد علامه کرده، استفاده میشود که پایه علمی معظم له از دیگر اساتیدش برتر و بالاتر بوده است<ref>همان، ص 8.</ref>. | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
# [[ملا محمد صالح مازندرانی]]: مؤلف «شرح اصول کافی» که در نه مجلد به چاپ رسیده است. | # [[ملا محمد صالح مازندرانی]]: مؤلف «شرح اصول کافی» که در نه مجلد به چاپ رسیده است. | ||
# شیخ حر عاملی: مؤلف «وسایل الشیعه» و «امل الآمل». | # شیخ حر عاملی: مؤلف «وسایل الشیعه» و «امل الآمل». | ||
# علامه ملا | # علامه ملا کمالالدین فسائی: مؤلف «شرح شافیه صرف» (داماد مجلسی اول). | ||
# علامه سید محمد موسوی، مشهور به میرلوحی سبزواری اصفهانی. | # علامه سید محمد موسوی، مشهور به میرلوحی سبزواری اصفهانی. | ||
# علامه ملا | # علامه ملا شمسالدین، مشهور به ملا شمسا کشمیری اصفهانی، (شاگرد [[شیخ بهایی]]). | ||
# علامه سید میرزای جزائری نجفی: مؤلف «جوامع الکلم» در احادیث صحاح و حسان. | # علامه سید میرزای جزائری نجفی: مؤلف «جوامع الکلم» در احادیث صحاح و حسان. | ||
# علامه جلیل میرزا علی نوّاب، فرزند خلیفه سلطان<ref>همان، ص 8 و 9.</ref>. | # علامه جلیل میرزا علی نوّاب، فرزند خلیفه سلطان<ref>همان، ص 8 و 9.</ref>. | ||
خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
# میر محمد حسین حسینی خاتون آبادی اصفهانی، نوه علامه مجلسی. | # میر محمد حسین حسینی خاتون آبادی اصفهانی، نوه علامه مجلسی. | ||
# شیخ محمد علی حزین. | # شیخ محمد علی حزین. | ||
# سید | # سید نورالدین جزائری<ref>همان، ص 9.</ref>. | ||
== برخی از آثار == | == برخی از آثار == | ||
خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
# تفسیر فارسی سوره واقعه که در ضمن تفسیر این سوره به بخشی از اخبار وارده و مربوط به آن سوره اشاره کرده است. | # تفسیر فارسی سوره واقعه که در ضمن تفسیر این سوره به بخشی از اخبار وارده و مربوط به آن سوره اشاره کرده است. | ||
# بساتین الخطباء؛ که به نام عونه الخطیب و ریاض الازهار و یا ریاحین القدس نامیده میشود<ref>ریاض العلما، مقدمه، ص 11 ـ 17.</ref>. | # بساتین الخطباء؛ که به نام عونه الخطیب و ریاض الازهار و یا ریاحین القدس نامیده میشود<ref>ریاض العلما، مقدمه، ص 11 ـ 17.</ref>. | ||
== وفات == | == وفات == | ||
تاریخ وفات افندی دقیقاً معلوم نیست. شیخ [[محمد علی حزین لاهیجی]] که معاصر با افندی بوده، در تذکره خود، دربارة تاریخ وفات او گفته است: «... چندی پیش از آشوب اصفهان، رحلت کرد ...». | تاریخ وفات افندی دقیقاً معلوم نیست. شیخ [[محمد علی حزین لاهیجی]] که معاصر با افندی بوده، در تذکره خود، دربارة تاریخ وفات او گفته است: «... چندی پیش از آشوب اصفهان، رحلت کرد ...». | ||
خط ۹۸: | خط ۹۷: | ||
[[علامه روضاتی]] نوشته است: «پایان زندگی و تاریخ درگذشت این عالم بزرگوار کثیر الانوار ـ که در حدود یک هزار و یک صد و سی بود ـ بسان بسیاری از دانشوران آن زمان به درستی دانسته نیست و هم چون خاکجای او در اصفهان پنهان مانده است. هم چنان که از دو فرزند پسر او میرزا احمد و میرزا زینالعابدین که پدر، کتابهای ملکی خود را به آن دو بخشید ـ و لابد گرفتار جور افغان و فتنة دوران شدهاند ـ هیچ آگاهی در دست نیست.» به ظن قوی درگذشت میرزا عبدالله افندی در سال 1129 هجری بوده است.» | [[علامه روضاتی]] نوشته است: «پایان زندگی و تاریخ درگذشت این عالم بزرگوار کثیر الانوار ـ که در حدود یک هزار و یک صد و سی بود ـ بسان بسیاری از دانشوران آن زمان به درستی دانسته نیست و هم چون خاکجای او در اصفهان پنهان مانده است. هم چنان که از دو فرزند پسر او میرزا احمد و میرزا زینالعابدین که پدر، کتابهای ملکی خود را به آن دو بخشید ـ و لابد گرفتار جور افغان و فتنة دوران شدهاند ـ هیچ آگاهی در دست نیست.» به ظن قوی درگذشت میرزا عبدالله افندی در سال 1129 هجری بوده است.» | ||
[[آیتالله مرعشی]] نیز نوشته است: «بر اساس آنچه در تعالیق الاجازة الکبیره جزائری و تذکرة القبور | [[آیتالله مرعشی]] نیز نوشته است: «بر اساس آنچه در تعالیق الاجازة الکبیره جزائری و تذکرة القبور مصلحالدین مهدوی آمده، افندی در حوالی سال 1130 در گذشته، امّا محل دفن وی مشخص نیست. شخص موثقی به من میگفت که به احتمال، قبر او در حوالی قبر [[فاضل هندی]] ـ در تخت فولاد اصفهان ـ است<ref>جزوه تحفه فیروزیه، ص 8.</ref>. | ||
بنا به نظر [[دهخدا]]، وی حدود 1130 هـ. ق. در تبریز درگذشت<ref>لغت نامه دهخدا، حرف ع، ص 75.</ref>. | بنا به نظر [[دهخدا]]، وی حدود 1130 هـ. ق. در تبریز درگذشت<ref>لغت نامه دهخدا، حرف ع، ص 75.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== منابع == | |||
[https://www.pasokh.org/fa/Article/View/9585/%D9%85%D9%8A%D8%B1%D8%B2%D8%A7-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%A7%D9%81%D9%86%D8%AF%D9%8A برگرفته از سایت میرزا عبدالله اصفهانی افندی - مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهاتhttps://www.pasokh.org] | |||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:ایران]] | [[رده:ایران]] |