۸۷٬۸۸۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'میآمد' به 'میآمد') |
جز (جایگزینی متن - 'میداد' به 'میداد') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
<br>۷ – بدیع الزمان همدانی ... و بسیاری دیگر. | <br>۷ – بدیع الزمان همدانی ... و بسیاری دیگر. | ||
<br>یاقوت در معجم الأدباء مینویسد: صاحب بن عباد را پانصد شاعر صاحب دیوان مدح گفتند و از صاحب نقل شده که گفته است شاعران مرا به صد هزار بیت فارسی و عربی مدح گفتهاند. | <br>یاقوت در معجم الأدباء مینویسد: صاحب بن عباد را پانصد شاعر صاحب دیوان مدح گفتند و از صاحب نقل شده که گفته است شاعران مرا به صد هزار بیت فارسی و عربی مدح گفتهاند. | ||
<br>او دانشمندان و بزرگان مکه و مدینه را نیز مورد الطاف خود قرار | <br>او دانشمندان و بزرگان مکه و مدینه را نیز مورد الطاف خود قرار میداد و هر سال با کاروان حجاج برای هر یک به فراخور شأنش هدایایی میفرستاد. | ||
=مقام علمی صاحب= | =مقام علمی صاحب= | ||
خط ۱۳۱: | خط ۱۳۱: | ||
=صاحب و زبان فارسی= | =صاحب و زبان فارسی= | ||
برخی گمان میکنند صاحب با ترجیح ادبیات عرب بر ادبیات فارسی تعصب به خرج | برخی گمان میکنند صاحب با ترجیح ادبیات عرب بر ادبیات فارسی تعصب به خرج میداده است و حال آنکه بررسی احوال او این باور را تکذیب میکند. بهترین شاهد و دلیل ما، ارتباط صاحب با شعرای پارسیگویی همچون «بندار رازی»، «غضائری» و «جنیدی» و احترام ویژه صاحب در تکریم آنان میباشد. | ||
<br>تحقیق و تأمل در آنچه مدارک گفتهاند نشان میدهد که صاحب هیچگاه با زبان فارسی و فارسی زبانان مخالف نبوده است، بلکه وی با نژادپرستی و کفر و بازگشت به مجوسیت که به بهانه دفاع از زبان فارسی انجام میشد، دشمنی میورزید. او از ترویج و توسعه مجوسیت نگران بود، به ویژه که در دولت آل بویه برخی بزرگان دیالمه بر کیش زردشتی باقی بودند و در منصبهای مهم قرار داشتند و صاحب به دلیل پایبندی به دین و مذهب خود از آنها دلگیر بود. از همینرو گاهی در بیان دلتنگی از آنها سخن میگفت و نمیتوان این موضعگیری را مخالفت با زبان فارسی به شمار آورد. | <br>تحقیق و تأمل در آنچه مدارک گفتهاند نشان میدهد که صاحب هیچگاه با زبان فارسی و فارسی زبانان مخالف نبوده است، بلکه وی با نژادپرستی و کفر و بازگشت به مجوسیت که به بهانه دفاع از زبان فارسی انجام میشد، دشمنی میورزید. او از ترویج و توسعه مجوسیت نگران بود، به ویژه که در دولت آل بویه برخی بزرگان دیالمه بر کیش زردشتی باقی بودند و در منصبهای مهم قرار داشتند و صاحب به دلیل پایبندی به دین و مذهب خود از آنها دلگیر بود. از همینرو گاهی در بیان دلتنگی از آنها سخن میگفت و نمیتوان این موضعگیری را مخالفت با زبان فارسی به شمار آورد. | ||