نقد و بررسی دیدگاه جریان‌های تکفیری در زمینه زیارت قبور صالحان و اولیای الهی (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نتیجه انکه از منظر ابن تیمیه زیارت قبور صالحین بصورت کلی و جهت عبرت و یادآوری اخرت مشروع و لی زیارت قبر خاص نظیر قبر پیامبر و طلب خواسته از او یا واسطه قراردادن او در محضر الهی مشروع نیست..علت عدم مشروعیت زیارت قبور بگونه‌ای که ذکر شد این است که این امر نوعی بت‌پرستی و شرک بخداوند می‌باشد. مضافا بر اینکه این عمل مخالف دستور پیامبر مبنی بر نهی از مسجد و مزار قرار دادن قبرش می‌باشد <ref>جهت توضیح بیشتر رك به :‌ حیاه ابن تیمیه محمد ابوزهره ص 274-275</ref>.  

ابن تیمیه قول جمهور مبنی بر جواز زیارت قبر پیامبر را مستند به دو روایت نبوی:‌» اذا سالتم الله فاسالوه بجاهی فان جاهی عند الله عظیم» و روایت:‌ ‌من زارنی بعد مماتی فکانما زارنی فی حیاتی (که دلالت بر جواز زیارت قبر آن حضرت حتی بعد مماتش می‌کند) می‌داند ولی از منظر ابن تیمیه هر دو روایت ایراد جدی دارد بدلیل انکه روایت اول در هیچ کتاب حدیثی وجود نداشته و دروغ می‌باشد هر چند مقام و جاه پیامبر از همه انبیاء‌عظیم تر می‌باشد و روایت دوم نیز ضعیف و مخالف دین و روش مسلمین می‌باشد. ابن تیمیه جهت اثبات مدعای خود به گفتار ائمه اربعه اهل سنت استناد نموده و اجماع و اتفاق آنان را بر عدم جواز مس قبر پیامبر ادعا می‌کند.<ref>همان ص 273-274  

ایشان می‌گوید هر چند ما با دیدگاه ابن تیمیه در مساله زیارت قبور بطور کلی موافق هستیم اما نسبت به دیدگاه ایشان در منع زیارت قبر پیامبر موافق نیستیم بجهت انکه علت منع ابن تیمیه از زیارت قبر پیامبر دوری از بت‌پرستی است ایشان نصوص نهی از بت‌پرستی را به نهی از زیارت قبور اولیای الهی از جمله قبر پیامبر تطبیق می‌کند اما اشکالی که به ایشان وارد است این است که زیارت قبر پیامبر را نمی‌توان مظهر بت‌پرستی دانست چون زیارت قبر پیامبری که احیاگر شعار توحید بود به توحیدی شدن انسان کمک می‌کند و نفس زیارت قبر آن حضرت تعظیم شعار توحید است چون تقدیس پیامبر و قبر مطهر او تقدیس معانی است که پیامبر در احیای انها کوشید. مضافا به اینکه سیره مسلمین بر زیارت قبر آن بزرگوار بوده و نمی‌توان عمل مردمی را که در طول قرون متمادی تا کنون به زیارت قبر پیامبر می‌روند نسبت شرک و بت‌پرستی داد.

ایشان نسبت به حدیث لاتشدالرحال می‌گوید:‌ بر اساس روایت لاتشد الرحال....همانگونه که سفر جهت زیارت مسجد نبوی جائز است زیارت قبر رسول الله هم جائز خواهد بود بدلیل انکه علت جواز سفر جهت زیارت مسجد نبوی آن است که پیامبر در آن مکان به عبادت می‌پرداخت و مکان حضور پیامبر بود و زائر با حضور در این مکان مقدس با روح و اندیشه ‌های توحیدی پیامبر ارتباط برقرار خواهد کرد بهمین دلیل زیارت قبر و روضه شریف آن حضرت نیز جائز خواهد بود هر چند نماز خواندن در انجا بجهت نهی از مسجد قرار دادن قبر آن بزرگوار جائز نیست <ref>همان ص 274-275:‌نحن قد نمیل الی قوله فی زیاره قبور الصالحین اما زیاره قبر النبی ص فانا نخالفه مخالفه تامه و ذالك لان الاساس الذی بنی علیه قوله هو الوثنیه فان كان یرید ان زیاره قبر الشریف هنو فی ذاتاه نوع من الوثنیه فهو غریب فانك كما تفسره بانه وثنیه یصح ان یفسره بانه وحدانیه و مبالغه فیها لان زیاره قبر نبی الوحدانیه استشعار لحقیقتها و تقدیس لمعناها فان التقدیس الذی یتصل بالرسل انما هو من فكرتهم و هدایتهم فاللتقدیس لمحمد تقدیس للمعانی التی دعا الیها و حث علیها و كیف یتصور من مومن یعرف حقیقه الدعوه المحمدیه انه یكون مستشغرا لای معنی من معانی الوثنیه و هو یستعبر العبر و یستبصر ببصیرته عند الحضره الشریفه و الروضه المنیفه</ref>.  

ایشان می‌گوید:‌ زیارت پیامبر و اولیای الهی نه تنها شرک نیست بلکه عین عبادت خداوند و توحید در عبادت است بجهت انکه مضامینی که در زیارت پیامبر خوانده می‌شود بخوبی گویای این امر است و ارتباطی با شرک و بت‌پرستی ندارد:‌

انگاه به تبیین آیاتو روایات در این زمینه می‌پردازد از جمله انکه در بخش آیاتبه دو آیه:‌ ولَو أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوکَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ واسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللهَ تَوَّابًا رَحِیمًا <ref>(النساء: 64)</ref>) و نیز آیه:‌ ومَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللهِ ورَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللهِ وکَانَ اللهُ غَفُورًا رَحِیمًا). <ref>النساء: 100.</ref> استناد می‌کند و می‌گوید:

این امر اختصاص به دوران حیاتش نداشته بلکه بعد از مماتش نیز جاری خواهد بود و بر اساس آیه دوم باید گفت همانگونه که عنوان مهاجرا الی الله و رسوله شامل همه کسانی است که در زمان حیات آن حضرت از دیارشان بقصد دیدار آن حضرت بحضورش مشرف می‌شدند همینطور شامل کسانی است که بعد از ممات آن حضرت از دیارشان بقصد زیارت قبر پیامبر هجرت می‌کنند بدلیل انکه در روایات امده است که:‌ من زارنى بعد موتى فکأنما زارنى فی حیاتى و «من حج فزارنى فی مسجدى بعد وفاتى کان کمن زارنى فی حیاتى».