۸۶٬۲۵۵
ویرایش
جنبش اسلامی تونس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'آزادی بخش' به 'آزادی‌بخش'
جز (جایگزینی متن - 'پایه گذاری' به 'پایه‌گذاری') |
جز (جایگزینی متن - 'آزادی بخش' به 'آزادی‌بخش') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جنبش اسلامی تونس''' متکشل از مردم تونس است که بعد از پایان گرفتن جنگ جهانی دوم برای به دست آوردن استقلال این کشور نبردهای مسلحانه خود را آغاز کردند. سیاست دولت استعماری فرانسه بر اساس سرکوبی مبارزه‌های مسلمانان این کشور بود. بروز قیام‌های مردمی و جنبش‌های | '''جنبش اسلامی تونس''' متکشل از مردم تونس است که بعد از پایان گرفتن جنگ جهانی دوم برای به دست آوردن استقلال این کشور نبردهای مسلحانه خود را آغاز کردند. سیاست دولت استعماری فرانسه بر اساس سرکوبی مبارزه‌های مسلمانان این کشور بود. بروز قیام‌های مردمی و جنبش‌های آزادی‌بخش در کشورهای عربی و خاورمیانه به حرکت مردم تونس نیرو بخشید و نبردهای مسلحانه مردم این کشور، در قالب جنگ‌های چریکی، ترور مزدوران [[فرانسه]] و حمله به واحدهای نظامی اشغالگر ادامه یافت و مقاومت‌های مردمی روز به روز گسترش پیدا کرد. | ||
<br> | <br> | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
<br> | <br> | ||
== تاریخچه مبارزات مسلمانان تونس == | == تاریخچه مبارزات مسلمانان تونس == | ||
مردم تونس بعد از پایان گرفتن [[جنگ جهانی دوم]]، برای به دست آوردن استقلال این کشور، نبردهای مسلحانه خود را آغاز کردند. سیاست دولت استعماری فرانسه بر اساس سرکوبی مبارزه‌های مسلمانان این کشور بود. بروز قیام‌های مردمی و جنبش‌های | مردم تونس بعد از پایان گرفتن [[جنگ جهانی دوم]]، برای به دست آوردن استقلال این کشور، نبردهای مسلحانه خود را آغاز کردند. سیاست دولت استعماری فرانسه بر اساس سرکوبی مبارزه‌های مسلمانان این کشور بود. بروز قیام‌های مردمی و جنبش‌های آزادی‌بخش در کشورهای عربی و خاورمیانه به حرکت مردم تونس نیرو بخشید و نبردهای مسلحانه مردم این کشور، در قالب جنگ‌های چریکی، ترور مزدوران فرانسه و حمله به واحدهای نظامی اشغالگر ادامه یافت و مقاومت‌های مردمی روز به روز گسترش پیدا کرد. | ||
<br> | <br> | ||
مبارزات | مبارزات آزادی‌بخش مسلمانان تونس در سال 1954، همزمان با آغاز جنبش مردم مسلمان [[الجزایر]]، شدت گرفت و حملات چریکی در ستیز با نیروهای فرانسه افزایش پیدا کرد. این مقاومت مردم تونس سرانجام دولت فرانسه را مجبور کرد که در 20 مارس 1956 استقلال این کشور را به رسمیت بشناسد. بعد از اعلام استقلال، حزب دستوری سوسیالیست در انتخابات آوریل 1956 پیروز شد و «[[حبیب بورقیبه]]» به قدرت رسید. | ||
<br> | <br> | ||
«حبیب بورقیبه» از همان آغاز، سیاست‌های اسلام ستیزی را در پیش گرفت و پوشیدن چادر برای زنان را ممنوع اعلام کرد و تبلیغات دامنه داری را علیه مسلمانان و گروه‌های اسلامی شروع کرد. با روی کار آمدن «بورقیبه» مبارزات مسلمانان تونس وارد مرحله‌ای جدید شد و سیاست‌های دولت و نظام غیرمذهبی «بورقیبه» از سوی اسلام‌گرایان مورد انتقاد شدید واقع گردید. حذف برخی سیاست‌های غیرمذهبی نتوانست از جنبش رو به افزایش مردمی جلوگیری کند، از این رو اعتراض عمومی در سراسر کشور شروع شد. | «حبیب بورقیبه» از همان آغاز، سیاست‌های اسلام ستیزی را در پیش گرفت و پوشیدن چادر برای زنان را ممنوع اعلام کرد و تبلیغات دامنه داری را علیه مسلمانان و گروه‌های اسلامی شروع کرد. با روی کار آمدن «بورقیبه» مبارزات مسلمانان تونس وارد مرحله‌ای جدید شد و سیاست‌های دولت و نظام غیرمذهبی «بورقیبه» از سوی اسلام‌گرایان مورد انتقاد شدید واقع گردید. حذف برخی سیاست‌های غیرمذهبی نتوانست از جنبش رو به افزایش مردمی جلوگیری کند، از این رو اعتراض عمومی در سراسر کشور شروع شد. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
به همین دلیل، برخی از گروه‌های اسلامی از هدف اولیه خود دست برداشته و در راستای منافع غرب و اجرای برنامه‌های سلطه گرایانه آنها پیشگام شدند. از آن جمله می‌توان از حزب «دستوری» نام برد که در سال 1920 توسط مرحوم «شیخ [[عبدالعزیز النعالبی]]»، ـ آزادی خواه و اصلاح‌طلب تونسی در آغاز قرن بیستم ـ برای مبارزه با استعمار فرانسه پایه‌گذاری شد. این حزب در مسیر مبارزه، به علت نفوذ فرهنگ غرب و افراد وابسته به دشمن، مانند «حبیب بورقیبه» در آن، از اهداف اولیه خود دور شد. هم اکنون حزب دستوری در تونس حکومت می‌کند، و رهبران آن کاملاً از اسلام فاصله گرفته و با جریان اسلام‌گرایی و طرفداران جنبش اسلامی در این کشور به شدت مبارزه می‌کنند. | به همین دلیل، برخی از گروه‌های اسلامی از هدف اولیه خود دست برداشته و در راستای منافع غرب و اجرای برنامه‌های سلطه گرایانه آنها پیشگام شدند. از آن جمله می‌توان از حزب «دستوری» نام برد که در سال 1920 توسط مرحوم «شیخ [[عبدالعزیز النعالبی]]»، ـ آزادی خواه و اصلاح‌طلب تونسی در آغاز قرن بیستم ـ برای مبارزه با استعمار فرانسه پایه‌گذاری شد. این حزب در مسیر مبارزه، به علت نفوذ فرهنگ غرب و افراد وابسته به دشمن، مانند «حبیب بورقیبه» در آن، از اهداف اولیه خود دور شد. هم اکنون حزب دستوری در تونس حکومت می‌کند، و رهبران آن کاملاً از اسلام فاصله گرفته و با جریان اسلام‌گرایی و طرفداران جنبش اسلامی در این کشور به شدت مبارزه می‌کنند. | ||
<br> | <br> | ||
مرحله دوم جنبش اسلامی تونس که از زمان استقلال این کشور در 1956 آغاز شد و همچنان ادامه دارد؛ در ماهیت و آرمان جنبش اسلامی در این مرحله تغییرات اساسی و بنیادین به وجود آمده است. دگرگونی‌های واقعی در اهداف جنبش‌های اسلامی و | مرحله دوم جنبش اسلامی تونس که از زمان استقلال این کشور در 1956 آغاز شد و همچنان ادامه دارد؛ در ماهیت و آرمان جنبش اسلامی در این مرحله تغییرات اساسی و بنیادین به وجود آمده است. دگرگونی‌های واقعی در اهداف جنبش‌های اسلامی و آزادی‌بخش جهان بیشتر در دهه هفتاد، تحت تأثیر انقلاب اسلامی در ایران به وجود آمد و اصلاح‌طلبی، ایجاد حکومت اسلامی و ملت واحد اسلامی به عنوان اصلی‌ترین آرمان و خواسته مبارزان و جنبش‌های اسلامی قرار گرفت. | ||
<br> | <br> | ||
«جبهه اسلامی» تونس که در سال 1990 از حزب نهضت اسلامی منشعب شد، در اولین بیانیه خود اعلام کرد: «این گروه دارای سازمان دهی مستقل که دعوت به اعتلای کلمه «اللّه» می‌کند، می‌باشد. این گروه به اعتقادات [[اهل سنت]] و جماعت و سلف صالح ایمان دارد و اسلام را به عنوان یک دین جهان شمول می‌داند و برای هیچ مذهبی تعصب ندارد. راه این گروه، راه جهاد است و بر اساس [[قرآن]] و [[سنت]] عمل می‌کند. هدف از تشکیل این گروه زنده کردن اعتقادات اسلامی و پایان دادن به حکومت جاهلیت و برقراری حکومت، به عنوان اولین گام در راه احیای خلافت اسلامی و پایان دادن به حالت استضعاف مسلمانان می‌باشد.» | «جبهه اسلامی» تونس که در سال 1990 از حزب نهضت اسلامی منشعب شد، در اولین بیانیه خود اعلام کرد: «این گروه دارای سازمان دهی مستقل که دعوت به اعتلای کلمه «اللّه» می‌کند، می‌باشد. این گروه به اعتقادات [[اهل سنت]] و جماعت و سلف صالح ایمان دارد و اسلام را به عنوان یک دین جهان شمول می‌داند و برای هیچ مذهبی تعصب ندارد. راه این گروه، راه جهاد است و بر اساس [[قرآن]] و [[سنت]] عمل می‌کند. هدف از تشکیل این گروه زنده کردن اعتقادات اسلامی و پایان دادن به حکومت جاهلیت و برقراری حکومت، به عنوان اولین گام در راه احیای خلافت اسلامی و پایان دادن به حالت استضعاف مسلمانان می‌باشد.» | ||