جنبش اسلامی لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

در اثر این فشار رژیم صهیونیستی، رزمندگان فلسطینی و سازمان آزادی بخش از جنوب لبنان خارج شده و در سراسر جهان پراکنده گردیدند. بعد از این تاریخ، اعراب به تلاش‌های سیاسی خود افزودند و با تشکیل گردهم آیی‌هایی در «فاس»، سرانجام طرح «فهد»، که در واقع از طرف «ریگان» دیکته شده بود؛ مبنی بر تقسیم فلسطین و به رسمیت شناختن دولت اسراییل از سوی فلسطینیان در تاریخ 9/9/1982 به تصویب اجلاس [[اتحادیه عرب]] رسید. سازمان آزادی بخش فلسطین نیز از آن استقبال کرد و «[[هانی الحسن]]» مشاور سیاسی «عرفات» گفت: «سازمان وظیفه خود می‌داند که قدردانی ویژه خود را از نقش ملک فهد بن عبدالعزیز و کوشش‌های شخصی او نسبت به مسأله فلسطین اعلام دارد».

در همین سال، لبنان سخت‌ترین شرایط خود را می‌گذراند؛ زیرا از یک سو جنوب لبنان به طور پیاپی مورد تجاوز اسراییل قرار می‌گرفت و از سوی دیگر به علت تنش‌های موجود بین جبهه آزادی بخش فلسطین با سوریه و جناح‌های داخلی لبنان، این کشور درگیر جنگ‌های خونین داخلی شده بود. «امام موسی صدر» که می‌دید در این کشمکش‌ها شیعیان بیش از دیگران آسیب می‌بینند، تلاش‌هایی را برای رفع اختلافات جناح‌های درگیر و کاهش حملات اسراییل به جنوب لبنان آغاز کرد. به این منظور سفرهایی به [[سوریه]]، [[مصر]]، [[عربستان]]، [[کویت]] و... انجام داد. در 25/8/1978 «امام موسی صدر» برای دیدار با مقامات [[لیبی]] و گفت وگو درباره درگیری‌های اعراب و اسراییل وارد آن کشور شد، که متأسفانه دیگر از سرنوشت او خبری به دست نیامد.