۸۷٬۸۱۰
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'میتوان' به 'میتوان') |
جز (جایگزینی متن - ' کرده ای' به ' کردهای') |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[علامه شعرانی]] میگوید: فرق حس و عقل آن است که باید آنچه ما حس میکنیم مانند نور و حرارت و بوی و غیر آن از جسمی باشد که در یکی از جوانب ما قرار گرفته و در یکی از اعضای ما تأثیر کند، اگر چیزی فعلاً موجود نباشد حس نمیکنیم و اگر در اعضای بدن ما تأثیر نکند بسبب دوری یا حاجب نیز حس نمیکنیم و اگر جوارح و آلات حس ناقص باشد باز حس نمیکنیم. چون چیزی که نیست تأثیر در بدن ندارد و عضو آفت ناک متاثر نمیشود. | [[علامه شعرانی]] میگوید: فرق حس و عقل آن است که باید آنچه ما حس میکنیم مانند نور و حرارت و بوی و غیر آن از جسمی باشد که در یکی از جوانب ما قرار گرفته و در یکی از اعضای ما تأثیر کند، اگر چیزی فعلاً موجود نباشد حس نمیکنیم و اگر در اعضای بدن ما تأثیر نکند بسبب دوری یا حاجب نیز حس نمیکنیم و اگر جوارح و آلات حس ناقص باشد باز حس نمیکنیم. چون چیزی که نیست تأثیر در بدن ندارد و عضو آفت ناک متاثر نمیشود. | ||
وقتی چیزی را حس کردیم همان یکی را حس | وقتی چیزی را حس کردیم همان یکی را حس کردهایم در همان وقتی که حاضر بود و افراد دیگر احساس دیگر میخواهند و آن فرد هم در وقت دیگر همچنین. اما عقل منحصر به یک فرد و یک وقت نیست، هر معنی کلی را که ادراک کنیم شامل همه افراد در همه زمان میشود و گویند هر چه انسان در کودکی و بزرگی بیش از طفل نوزاد میداند زاید بر حس است زیرا که حس در طفل دو روزه و سه روزه هست و مادرش را میبیند و طعم شیر را میپسندد و از صدا میترسد اما معنی انسان که مادرش یک فرد آن است نمیداند. | ||
سخن گفتن از لوازم ادراک کلیات است زیرا که کلمات در هر جمله کلی است و این نعمتی است که [[خداوند]] خاص انسان فرمود تا علوم را فرا گیرد و از معلومات به مجهولات پی برد و دانش خویش را به دیگران بیاموزد و اگر حس تنها داشت نمیتوانست سخن بگوید و نه علم بیاموزد و این نخستین نعمت است که خدای به انسان داد. فرمود: «علم آدم الاسماء کلها» <ref>بقره، ۳۰</ref> همه نامها را به آدم آموخت. «خلق الانسان علمه البیان» <ref>الرحمن، ۲</ref> انسان را آفرید به او سخن آموخت. «علم الانسان ما لم یعلم». <ref>علق، ۵</ref> باری همه آنچه ما به حواس درک میکنیم همه حیوانات درک میکنند علت آنکه علوم انسانی را استنباط نکردهاند آن است که حس برای استنباط علوم کافی نیست و نیروئی دیگر میخواهد». <ref>علامه شعرانی، نثر طوبی، واژه انسان (انتشارات اسلامیه، ص۴۸) </ref> | سخن گفتن از لوازم ادراک کلیات است زیرا که کلمات در هر جمله کلی است و این نعمتی است که [[خداوند]] خاص انسان فرمود تا علوم را فرا گیرد و از معلومات به مجهولات پی برد و دانش خویش را به دیگران بیاموزد و اگر حس تنها داشت نمیتوانست سخن بگوید و نه علم بیاموزد و این نخستین نعمت است که خدای به انسان داد. فرمود: «علم آدم الاسماء کلها» <ref>بقره، ۳۰</ref> همه نامها را به آدم آموخت. «خلق الانسان علمه البیان» <ref>الرحمن، ۲</ref> انسان را آفرید به او سخن آموخت. «علم الانسان ما لم یعلم». <ref>علق، ۵</ref> باری همه آنچه ما به حواس درک میکنیم همه حیوانات درک میکنند علت آنکه علوم انسانی را استنباط نکردهاند آن است که حس برای استنباط علوم کافی نیست و نیروئی دیگر میخواهد». <ref>علامه شعرانی، نثر طوبی، واژه انسان (انتشارات اسلامیه، ص۴۸) </ref> |