حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

| مدفن = [[بیت المقدس|بیت‌المقدس]]

بر اساس گزارش منابع تاریخی حضرت مریم (سلام الله علیها) در زمان [[حکومت اشکانیان]] به دنیا آمد<ref>بلعمی، تاریخنامه ‏طبری، تحقیق، روشن، محمد، ج 1، ص 501، تهران، سروش، چاپ سوم، 1373 و 1378ش</ref>.

حضرت مریم‌ (سلام الله علیها) در قرآن قبل از این‌که مادر [[حضرت عیسی|عیسی (علیه السلام)]] باشد، خود جایگاه و منزلتی مستقل دارد. [[آیات]] فراوان قرآن بیان‌گر این موضوع‌اند.

نام مریم 34 مرتبه در قرآن آمده و جز او به نام هیچ زنی در قرآن تصریح نشده است. <ref>«نام زنانی مستقیم و غیر مستقیم در قرآن از آنان یاد شده»، 33344</ref> [[قرآن کریم]] مریم دختر [[عمران]] را الگویی برای [[مؤمنان]] معرفی می‌کند که دامان خود را پاک نگه‌داشت، کلمات پروردگار و کتاب‌هایش را تصدیق کرد، و از قانتان و مطیعان فرمان خدا بود: {{متن قرآن|«یا مَرْیَمُ اقْنُتی‏ لِرَبِّکِ وَ اسْجُدی وَ ارْکَعی‏ مَعَ الرَّاکِعینَ»}}<ref>آل عمران، 43</ref>، ای مریم برای پروردگارت [[عبادت]] و [[سجده]] کن و با دیگر رکوع‌کنندگان رکوع انجام ده.

همان‌گونه که می‌دانید، از تاریخ زندگی حضرت مریم(سلام الله علیها) مطالب در خور توجهی در دست نیست؛ لذا نمی‌توان به طور قطع در مورد جزئیات زندگی او نظر داد. به تصریح [[کتاب مقدس]]، حضرت مریم (سلام الله علیها) تا مدّت‌ها پس از مرگ عیسی(علیه السلام) زنده و شاهد به [[صلیب]] کشیده شدن فرزندش بود، <ref>انجیل یوحنا، 25:19</ref> ولی از آن‌جا که [[دین اسلام]] به صلیب‌کشیده شدن عیسی (علیه السلام) را نمی‌پذیرد، چنین باوری نداشته و در همین راستا گزارشی نیز وجود دارد که این خود عیسی (علیه السلام) بود که مادرش مریم (سلام الله علیها)‌ را غسل داد<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 459، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق</ref>.

بر اساس گزارش‌ها مادر مریم نازا بود و تا 30 سال صاحب فرزند نشد<ref>ابن خلدون، العبر تاریخ ابن خلدون، ترجمه، آیتی، عبدالمحمد، ج 1، ص 159، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، چاپ اول، 1363ش</ref>؛ لذا به درگاه خداوند دعا کرد تا به وی فرزندی عطا کند. هنگامی که دعایش [[مستجاب]] و باردار شد، به پاس این لطف الهی [[نذر]] کرد که فرزندش خدمت‌کار [[معبد]] [[بیت‌المقدس]] باشد.

قرآن داستان مریم‌ (سلام الله علیها) از تولد او و نذر مادرش را چنین بیان می‌کند: «[یاد کنید] هنگامی که همسر عمران گفت: پروردگارا، برای تو نذر کردم که آنچه را در شکم خود دارم [برای خدمت خانه تو از [[ولایت]] و سرپرستی من‏] آزاد باشد، بنابراین از من بپذیر، بیقین تو شنوا و دانایی. زمانی که او را زایید، گفت: پروردگارا! من او را دختر زاییدم. و خدا به آنچه او زایید داناتر بود و آن پسر [که زاییدن او را آرزو داشت، در کرامت، عظمت، ارزش و شخصیت‏] مانند این دختر نیست [پس در مقام نام‌گذاریش گفت:] البته من نامش را «مریم» نهادم، و او و فرزندانش را از خطرات مهلک و وسوسه‌‏های بنیان برانداز [[شیطان]] رانده شده به پناه تو می‌آورم. پس پروردگارش او را به صورت نیکویی پذیرفت، و به طرز نیکویی نشو و نما داد<ref>آل عمران، 35-37</ref>».

گزارش شده است؛ هنگامی که مادر مریم او را به دنیا آورد، بر اساس نذری که کرده بود، نوزاد را در پارچه‌ای پیچید و برای خدمت در معبد، به بیت‌المقدس نزد [[انبیا]] و دانشمندانی که آن‌جا مشغول به [[عبادت]] بودند، برد. مادر مریم شرح نذر خود را برای آنها بیان کرد، و از علما و بزرگان [[بنی‌‌اسرائیل]] خواست تا سرپرستی او را بر عهده گیرند. <ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ‏2، ص 544 - 545، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش</ref> از آن‌جا که مریم‌ فرزند عمران و از خانواده بزرگی بود، و پدر مریم (عمران) مقام ریاست بر آنها داشت. این‌جا بود که [[زکریا (علیه السلام)]] فرمود: من به سرپرستی او سزاوارترم؛ زیرا که خاله‌اش در منزل من است. افراد حاضر در معبد که تعداد آنها 29 نفر بود به این پیشنهاد زکریا راضی نشدند؛ لذا قرعه انداختند و قرعه به نام زکریا افتاد، <ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج 2، ص 739، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش</ref> و در حالی‌که وی فرزندی نداشت، سرپرستی مریم‌(سلام الله علیها) را بر عهده گرفت:<ref> آل عمران، 44: «(ای پیامبر!) این [قصه مریم و زکریا]، از خبرهای غیبی است که به تو وحی می‌کنیم و تو در آن هنگام که قلم‌‌های خود را (برای قرعه‌‌کشی) به آب می‌‏افکندند تا کدام‌‌یک کفالت و سرپرستی مریم را عهده‌‌دار شود، و (نیز) به هنگامی که (دانشمندان بنی‌اسرائیل، برای کسب افتخار سرپرستی او،) با هم کشمکش داشتند، حضور نداشتی و همه اینها، از راه وحی به تو گفته شد</ref>».

بدین وسیله حضرت مریم (سلام الله علیها)‌ به بیت‌المقدس رفت و در قسمت شرقی آن‌جا محوطه‌‌ای را برای خود آماده ساخت و در آن‌جا به عبادت پرداخت<ref>مریم، 16: «و در این کتاب (آسمانی)، مریم را یاد کن، آن هنگام که از خانواده‌‌اش جدا شد، و در ناحیه شرقی(بیت‌المقدس) قرار گرفت</ref>». وی در این دوران رشد جسمی مناسبی داشت و مورد لطف و عنایت‌های دیگر الهی نیز قرار گرفت به گونه‌‌ای که هرگاه زکریا در محل عبادت او حاضر می‌شد، طعام‌هایی را در نزد او می‌دید و مریم‌(سلام الله علیها) در جواب این سؤال که اینها را از کجا آورده‌ای؟ می‌گفت: اینها از جانب خداوند است<ref>آل عمران، 37؛ «غذا و میوه بهشتی حضرت مریم (سلام الله علیها)، 6219؛ «جایگاه مریم‌ (سلام الله علیها) در قرآن و کتاب مقدس»، 29833</ref>.

تعبیر "سیدة نساء العالمین" مستقیماً در قرآن نیامده است. این تعبیر برگرفته از آیۀ 43 [[سوره آل عمران|سورۀ آل عمران]] است که خداوند خطاب به حضرت مریم (علیه السلام) می‌فرماید: {{متن قرآن|«إِذْ قالَتِ الْمَلائِکَةُ یا مَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاکِ وَ طَهَّرَکِ وَ اصْطَفاکِ عَلی‏ نِساءِ الْعالَمین».}}<ref>آل عمران، 42؛ «غذا و میوه بهشتی حضرت مریم (سلام الله علیها)، 6219؛ «جایگاه مریم‌(سلام الله علیها) در قرآن و کتاب مقدس»، 29833</ref>  

این لقب، اگرچه برای [[حضرت فاطمه زهرا|حضرت زهرا (سلام الله علیها)]] و حضرت مریم (سلام الله علیها) این دو بانوی بزرگوار ذکر شده است، اما با مراجعه به [[روایات]] روشن می‌شود که مورد استفاده آن در این دو مورد متفاوت است؛ از این‌رو دوگانگی در آن وجود ندارد<ref>«سیدۀ زنان عالم فاطمه و مریم»، 13764؛ «برترین بانوان جهان مریم یا فاطمه»، 15537</ref>.

قرآن درباره غذای حضرت مریم می‌فرماید: «هر زمان زکریا وارد [[محراب]] او می‌‏شد، غذای مخصوصی در آن‌جا می‌‏دید. از او پرسید: ای مریم! این را از کجا آورده‌‏ای؟! گفت: این از سوی خدا است. خداوند به هر کس بخواهد، بدون حساب روزی می‌‏دهد<ref>آل عمران، 37</ref>».

بر اساس برخی گزارش‌‌های تاریخی یوسف بن یعقوب بن ماثان پسر عموی حضرت مریم (سلام الله علیها) <ref>ابن اثیر جزری، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 307، بیروت، دار صادر، 1385ق</ref> و یا پسر خاله او بود<ref>مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 119</ref>. او مردی حکیم بود و دلبستگی خاصی در خدمت به [[کنیسه]] داشت. او به شغل نجاری مشغول بود و از درآمد خویش به فقرا کمک می‌کرد<ref> الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 307</ref>.

[[حضرت زکریا (علیه السلام)]] او را برای خدمت به حضرت مریم (سلام الله علیها) گماشته بود<ref> البدء و التاریخ، ج 3، ص 119</ref>؛ لذا یوسف همواره از مریم مراقبت می‌کرد و به همین جهت نخستین کسی بود که از باردار شدن او نگران شد<ref> الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 308</ref>.

در قرآن کریم نامی از یوسف نجار وجود ندارد اما برخی عبارات [[انجیل]] ناظر به آن است که حضرت مریم (سلام الله علیها) نامزد یوسف نجّار بود و در نهایت با هم ازدواج کردند. البته تولد [[عیسی مسیح |عیسی مسیح (علیه السلام)]] قبل از ازدواج آنان بود. بر اساس برخی منابع تاریخی و تفسیری، یوسف نجار فردی بود که با دستور حضرت زکریا(علیه السلام)، رسیدگی به برخی امور مریم را بر عهده داشت.  

به همین دلیل برخی به ناحق خواستند که تولد عیسی(علیه السلام) را حاصل رابطه نامشروع میان این دو نفر عنوان کنند که هم صریح قرآن کریم و هم [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت(علیه السلام)]] این موضوع را تهمت بر مریم می‌دانند. علاوه بر آن‌که سخن‌گفتن [[حضرت عیسی|عیسی (علیه السلام)]] در گهواره، اعجازی بود که خدا برای اثبات پیامبری او و بی‌گناهی مریم (علیه السلام) در منظر مردم قرار داد<ref> «ازدواج حضرت مریم (سلام الله علیها)»، 105565؛ «تولد حضرت عیسی (علیه السلام) و بدگمانی مردم»، 66431</ref>.

بنابر این؛ نه در آیات قرآن و نه در روایات [[پیامبر اسلام|پیامبر (صلی الله علیه)]] و اهل‌بیت (علیه السلام) هیچ شاهدی بر ازدواج حضرت مریم (سلام الله علیها) با یوسف نجار - حتی بعد از تولد عیسی مسیح (علیه السلام) - وجود ندارد.

دربارۀ سنّ وفات حضرت مریم (سلام الله علیها) هنگام مرگ اختلاف نظر وجود دارد. مشهور آن است که ایشان در 51 سالگی به دیدار حق شتافت<ref> الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 307، دار صادر، بیروت، 1385ق</ref>. مرقد حضرت مریم (سلام الله علیها) نیز در [[بیت المقدس|بیت‌المقدس]] قرار دارد<ref>ابن الفقیه، ابو عبدالله احمد بن محمد بن اسحاق‏، البلدان، تحقیق، الهادی، یوسف، ‏ص 146، بیروت، عالم الکتب، چاپ اول، 1416ق، 1996م</ref>.