۸۷٬۷۷۵
ویرایش
ابن ملجم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام'
جز (جایگزینی متن - 'می برد' به 'می‌برد') |
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''عَبدالرّحمن بن عمرو بن مُلْجَم مُرادی''' معروف به '''إبن مُلْجَم مُرادی''' از [[خوارج |خوارج نهروان]] و قاتل [[علی بن ابی طالب|علی‌بن ابی طالب | '''عَبدالرّحمن بن عمرو بن مُلْجَم مُرادی''' معروف به '''إبن مُلْجَم مُرادی''' از [[خوارج |خوارج نهروان]] و قاتل [[علی بن ابی طالب|علی‌بن ابی طالب علیه‌السلام]]، [[علی بن ابی طالب|امام اول شیعیان]]، است. ابن ملجم پس از به خلافت رسیدن [[علی بن ابی طالب|علی علیه‌السلام]]، با او [[بیعت]] کرد، در [[جنگ جمل]] در کنار او جنگید و پس از [[جنگ صفین]] و پایان [[حکمیت]]، به [[خوارج]] پیوست. او در جنگ نهروان با علیعلیه‌السلام نبرد کرد و از معدود افراد بازمانده از این جنگ بود. در سحرگاه نوزدهم [[ماه رمضان]] در [[مسجد کوفه]] [[امیرالمومنین]] امام علیعلیه‌السلام را مضروب ساخت و منجر به [[شهادت]] آن امام راستین شد. وی بنا بر روایات [[اهل بیت (علیهم السلام)|اهل‌بیت علیه‌السلام]] در بین [[شیعیان]] به «اَشقَی الاَولّینَ وَ الآخرین» و «اشقی الاشقیاء» شهرت دارد. | ||
== ابن ملجم مرادی که بود == | == ابن ملجم مرادی که بود == | ||
عبدالرحمن بن عمرو بن ملجم مرادی، معروف به ابن ملجم، یکی از [[خوارج]] بود که به قصد به [[شهادت]] رساندن [[علی بن ابی طالب|حضرت علی | عبدالرحمن بن عمرو بن ملجم مرادی، معروف به ابن ملجم، یکی از [[خوارج]] بود که به قصد به [[شهادت]] رساندن [[علی بن ابی طالب|حضرت علی علیه‌السلام]] به [[کوفه]] آمد و به تحریک قطام، به این کار بیشتر ترغیب گردید و سرانجام در روز نوزدهم [[ماه رمضان]] نقشه ی شوم خود را بجا آورد، ولی گویا خوشحالی او دوام نیاورد و در اندک مدتی به جزای کار خود رسید، به نحوی که حتی پس از مرگ دائم العذاب گردید!؟ | ||
ابن ملجم مرادی که دارای نسبی عربی و از قبیله بنی مراد بود، [[قرآن]] و [[اسلام]] را از معاذ پسر جبل فراگرفته و در پی آن [[عمرو بن عاص|عمروعاص]] را در امر فراگیری قرآن یاری داد و در فتح [[مصر]] همراه عمروعاص قرار گرفت. پس از فتح مصر، ابن ملجم مدتی در آن سرزمین به تعلیم قرآن و [[فقه]] پرداخت و پس از به خلافت رسیدن [[علی بن ابی طالب|علی | ابن ملجم مرادی که دارای نسبی عربی و از قبیله بنی مراد بود، [[قرآن]] و [[اسلام]] را از معاذ پسر جبل فراگرفته و در پی آن [[عمرو بن عاص|عمروعاص]] را در امر فراگیری قرآن یاری داد و در فتح [[مصر]] همراه عمروعاص قرار گرفت. پس از فتح مصر، ابن ملجم مدتی در آن سرزمین به تعلیم قرآن و [[فقه]] پرداخت و پس از به خلافت رسیدن [[علی بن ابی طالب|علی علیه‌السلام]]، ابن ملجم با حضرت [[بیعت]] نمود و در جنگ جمل حاضر بود ولی پس از ماجرای [[حکمیت]] به خوارج پیوست و در پی آن ابن ملجم، عمرو پسر بکیر و برک پسر عبدالله گردهم آمدند و در [[مکه]] تصمیم گرفتند که در [[شب قدر]]؛ علی، [[معاویه]] و عمروعاص را به قتل برسانند و از این رو ابن ملجم راهی کوفه گردید و در آنجا عاشق دختری زیباروی به نام [[قطام]] گردید<ref>حوادث الایام: ۲۲۱.</ref>! | ||
== قطام که بود == | == قطام که بود == | ||
بنا بر آنچه که در منابع تاریخی ذکر شده است؛ قطام، دختر علقمه بن شحنه عدی از قبیله تیم الرباب بوده است به نحوی که صورت دلپذیر و چهره دلربای قطام، او را شهره شهر کرده بوده به طوری که او را «ماه روی کوفه» لقب داده بودند، ولی او از کسانی بود که بعد از [[جنگ نهروان|واقعه نهروان]] و کشته شدن برادر و پدرش در زمره مخالفان حضرت | بنا بر آنچه که در منابع تاریخی ذکر شده است؛ قطام، دختر علقمه بن شحنه عدی از قبیله تیم الرباب بوده است به نحوی که صورت دلپذیر و چهره دلربای قطام، او را شهره شهر کرده بوده به طوری که او را «ماه روی کوفه» لقب داده بودند، ولی او از کسانی بود که بعد از [[جنگ نهروان|واقعه نهروان]] و کشته شدن برادر و پدرش در زمره مخالفان حضرت علیعلیه‌السلام قرار گرفت. وی دختری حیله گر، مکار و پیوسته درصدد انتقام خونی از قاتلان پدر و برادرش بود و به نقلی او به همراه حزب قائم، که به رهبری عبدالله بن وهب راسبی بود، جنگ با علیعلیه‌السلام را جهاد، و خون آن حضرت را مباح می‌دانستند، از این رو پس از ملاقات ابن ملجم با قطام، قطام وی را ترغیب نمود و با وعده هایی وی را در کار خود استوارتر نمود<ref>تاریخ خمیس: ۲۸۱؛ خوارج: ۱۰۲.</ref>. | ||
== لعنتی عجیب برای ابن ملجم == | == لعنتی عجیب برای ابن ملجم == | ||
در روایتی از [[امام جعفر صادق|امام صادق | در روایتی از [[امام جعفر صادق|امام صادق علیه‌السلام]] آمده است که [[حضرت محمد (ص)|پیامبر صلی الله علیه]] فرموده‌اند: در [[معراج|شب معراج]] چون به آسمان پنجم رسیدم صورت علی بن ابی طالب علیه‌السلام را در آنجا مشاهده کردم. گفتم: ای [[جبرئیل]]؛ این چه صورتی است؟ | ||
عرض کرد: یا محمد؛ فرشتگان خواهش کردند که از مشاهده جمال حضرت | عرض کرد: یا محمد؛ فرشتگان خواهش کردند که از مشاهده جمال حضرت علیعلیه‌السلام بهره ببرند و عرض کردند: خداوندا؛ فرزندان آدم در دنیا هر صبح و شب به مشاهده ی جمال علیعلیه‌السلام مشغول هستند، پس ما را نیز به [[زیارت]] و دیدن چهره ی ایشان، به مقداری که اهل دنیا به این سعادت دسترسی دارند، بهره‌مند فرما. | ||
پس حق تعالی صورت آن حضرت را از نور مقدس خود آفرید و صورت | پس حق تعالی صورت آن حضرت را از نور مقدس خود آفرید و صورت علیعلیه‌السلام نزد ایشان است که در شب و روز او را زیارت می کنند و هر بامداد از مشاهده ی چهره ایشان متمتع و بهره‌مند می گردند. | ||
آنگاه امام | آنگاه امام صادقعلیه‌السلام فرمود: هنگامی که ابن ملجم ضربت خود را بر سر مبارک آن حضرت فرود آورد، مانند همان ضربت بر صورتی که نزد فرشتگان بود نقش بست و پس از آن هر بامداد و شامگاه که [[ملائکه]] آن صورت را زیارت می نمودند، بر ابن ملجم لعنت می فرستند و این امر به طور پیوسته تا روز قیامت ادامه دارد<ref>حیات القلوب: ۲۸۲؛ قطره ای از معجزات چهارده معصوم: ۱۲۱.</ref>. | ||
== نحوه قصاص قاتل امام علی == | == نحوه قصاص قاتل امام علی == | ||
در تاریخ آمده است که حضرت | در تاریخ آمده است که حضرت علیعلیه‌السلام در آخرین ساعات زندگی به مدارا با ابن ملجم فرزندانش را [[وصیت]] فرمود و پس از وفات امیرالمومنین علیعلیه‌السلام، ابن ملجم را برای [[قصاص]] نزد [[حسن بن علی|امام حسن علیه‌السلام]] آوردند و ایشان نیز با یک ضربه شمشیر ابن ملجم را قصاص فرمود و این واقعه در ۲۱ [[رمضان]] روی داد و چنانچه مشهور است ام الهیثم دختر اسود نخعی جنازه ی او را گرفته، آن را به آتش کشید<ref>ارشاد، ج۱: ۲۲؛ بحارالانوار، ج۴۲: ۲۳۲، ۲۴۶، ۲۹۸.</ref>. | ||
اما قطام دختری که لقب زیباروی کوفه را یدک می کشید عاقبتی بهتر از ابن ملجم نیافت به نحوی که آمده است بعد از کشته شدن ابن ملجم، مردم به سوی قطامِ ملعونه فاسقه هجوم آوردند و او را با شمشیر به درک فرستادند و جنازه اش را بیرون کوفه سوزانیدند<ref>بحارالانوار، ج۴۲: ۲۹۸؛ انوار العلویه: ۳۹۰؛ نفائح العلام: ۴۱۰.</ref>. | اما قطام دختری که لقب زیباروی کوفه را یدک می کشید عاقبتی بهتر از ابن ملجم نیافت به نحوی که آمده است بعد از کشته شدن ابن ملجم، مردم به سوی قطامِ ملعونه فاسقه هجوم آوردند و او را با شمشیر به درک فرستادند و جنازه اش را بیرون کوفه سوزانیدند<ref>بحارالانوار، ج۴۲: ۲۹۸؛ انوار العلویه: ۳۹۰؛ نفائح العلام: ۴۱۰.</ref>. | ||
== مکان قبر ابن ملجم == | == مکان قبر ابن ملجم == | ||
درباره ی مکان و جایگاه قرار گرفتن قبر ابن ملجم از [[ابن بطوطه]]، سیاح معروف نقل شده است که: هنگامی که به [[کوفه]] مسافرت کردم، در غربی جبانه کوفه، در زمینی سرتاسر سفید، زمینی بسیار سیاه دیدم و از روی کنجکاوی علت آن را پرسیدم، و چون به تحقیق مشغول شدم مردم آن دیار گفتند: اینجا قبر ابن ملجم، قاتل حضرت | درباره ی مکان و جایگاه قرار گرفتن قبر ابن ملجم از [[ابن بطوطه]]، سیاح معروف نقل شده است که: هنگامی که به [[کوفه]] مسافرت کردم، در غربی جبانه کوفه، در زمینی سرتاسر سفید، زمینی بسیار سیاه دیدم و از روی کنجکاوی علت آن را پرسیدم، و چون به تحقیق مشغول شدم مردم آن دیار گفتند: اینجا قبر ابن ملجم، قاتل حضرت علیعلیه‌السلام، است و عادت اهل کوفه این است که هر سال هیزم زیادی در سر قبر ابن ملجم جمع می کنند و به مدت ۷ روز آنها را در این مکان می سوزانند<ref>رحله ابن بطوطه: ۱۴۷؛ نفائح العلام: ۴۰۹؛ تقویم شیعه: ۲۹۳.</ref>. | ||
== مسلمان شدن یک راهب با دیدن عذاب ابن ملجم == | == مسلمان شدن یک راهب با دیدن عذاب ابن ملجم == | ||
یکی از عذاب های ابن ملجم که پس از مرگ او، از سوی [[خداوند]] نازل گردید، توسط پرنده ای صورت می گرفت، به نحوی که شیخ راوندی با استناد از حسن بن محمد، معروف به ابن رفا، در کوفه روایت کرده است: یک روز وقتی در مسجدالحرام بودم دیدم مردم در مقام [[حضرت ابراهیم |حضرت ابراهیم | یکی از عذاب های ابن ملجم که پس از مرگ او، از سوی [[خداوند]] نازل گردید، توسط پرنده ای صورت می گرفت، به نحوی که شیخ راوندی با استناد از حسن بن محمد، معروف به ابن رفا، در کوفه روایت کرده است: یک روز وقتی در مسجدالحرام بودم دیدم مردم در مقام [[حضرت ابراهیم |حضرت ابراهیم علیه‌السلام]] جمع شده‌اند و در آن جا یک مرد نشسته بود. از مردم سؤال کردم که آن مرد کیست؟ به من گفتند: آن یک [[راهب]] است که اسلام آورده است. | ||
راوی می‌گوید: به او نزدیک شدم و یک پیرمرد با عبای پشمی را دیدم که در مقام حضرت ابراهیم نشسته بود و شنیدم که می گفت: من رئیس راهبان در [[صومعه]] هستم. روزی پرنده ای شبیه عقاب دیدم که یک قسمت از بدن یک نفر را از حلقومش را بیرون انداخت، پس قسمت دیگرش را بیرون انداخت تا وقتی که آنها تبدیل به یک انسان کامل شدند. پس من از آن شخص سؤال کردم: تو چه کسی هستی؟ هیچ جوابی به من نداد. به او گفتم: تو را قسم می‌دهم به آن کسی که تو را آفرید، به من بگو تو چه کسی هستی؟ | راوی می‌گوید: به او نزدیک شدم و یک پیرمرد با عبای پشمی را دیدم که در مقام حضرت ابراهیم نشسته بود و شنیدم که می گفت: من رئیس راهبان در [[صومعه]] هستم. روزی پرنده ای شبیه عقاب دیدم که یک قسمت از بدن یک نفر را از حلقومش را بیرون انداخت، پس قسمت دیگرش را بیرون انداخت تا وقتی که آنها تبدیل به یک انسان کامل شدند. پس من از آن شخص سؤال کردم: تو چه کسی هستی؟ هیچ جوابی به من نداد. به او گفتم: تو را قسم می‌دهم به آن کسی که تو را آفرید، به من بگو تو چه کسی هستی؟ | ||
او گفت: من ابن ملجم مرادی هستم، به او گفتم تو چه گناهی نموده ای که به طور پیوسته تکه های بدنت را این پرنده پس می اندازد و مجدد از هم جدا کرده و فرو می‌برد؟ | او گفت: من ابن ملجم مرادی هستم، به او گفتم تو چه گناهی نموده ای که به طور پیوسته تکه های بدنت را این پرنده پس می اندازد و مجدد از هم جدا کرده و فرو می‌برد؟ | ||
به من گفت: من قاتل [[علی بن ابی طالب]] هستم، و به خاطر همین خداوند این پرنده را قرار داده تا هر روز با این کار مرا عذاب نماید. | به من گفت: من قاتل [[علی بن ابی طالب]] هستم، و به خاطر همین خداوند این پرنده را قرار داده تا هر روز با این کار مرا عذاب نماید. | ||
راهب می‌گوید: در حال حرف زدن بودیم که یکباره همان پرنده آمد و آن را قطعه قطعه برداشت تا وقتی که همه ی قسمت های او را برداشت و من منتظر شدم تا وقتی که پرنده پایین آمد و آن را آورد و مجدد از بدن خود تکه های او را خارج نمود. پس از او سوال کردم: علی بن ابی طالب | راهب می‌گوید: در حال حرف زدن بودیم که یکباره همان پرنده آمد و آن را قطعه قطعه برداشت تا وقتی که همه ی قسمت های او را برداشت و من منتظر شدم تا وقتی که پرنده پایین آمد و آن را آورد و مجدد از بدن خود تکه های او را خارج نمود. پس از او سوال کردم: علی بن ابی طالب علیه‌السلام کیست؟ جواب داد: علی بن ابی طالب علیه‌السلام پسر عمو و وصی [[پیامبر اسلام]]، [[حضرت محمد |حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه]] است<ref>مدینه المعاجز، ج۱: ۵۴۴، حدیث ۵۴۰.</ref>. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||