سوره یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">[[پرونده:سوره یوسف.jpg |جایگزین=سوره یوسف]]

</div>

'''سوره یوسف''' به خاطر بیان یک پارچه و مشروح داستان [[حضرت یوسف]] و سرگذشت او با پدر و برادرانش، یوسف نام‌گذاری شده است. از لحاظ اندازه و حجم از سوره‌های متوسط و مئون است و ششمین سوره‌ای است که با حروف مقطعه [الر] آغاز می‌شود. این سوره با 111 آیه که یکصد آیه آن به داستان حضرت یوسف(علیه‌السلام) اختصاص دارد. داستان حضرت یوسف(علیه‌السلام) در این سوره از نوجوانی آغاز و با حکومت او در [[مصر]] پایان می‌یابد.

«سوره یوسف»؛ سبب نام‌گذاری آن به یوسف، آیه چهار به بعد است که اغلب دربارۀ زندگی حضرت یوسف(علیه‌السلام) سخن می‌گوید. این نام بیش از بیست بار در این سوره به‌کار رفته است<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 10، ص 21.</ref>.

 

«سوره أحسن القصص»؛ جهت نام‌گذاری آن به «أحسن القصص: بهترین داستان‌ها» آن است که مشتمل بر: یاد حاسد و محسود، مالک و مملوک، شاهد و مشهود، عاشق و معشوق، حبس و رهاسازی، زندان و رهایی، و حاصلخیزی و خشکسالی و امور بسیار دیگری که بیان آنها از توان افراد بشر خارج است، می‌باشد<ref>رجمه ‌الإتقان فی علوم‌القرآن، ج 2، ص 515.</ref>.

 

بیان ولایت [[خدا]] بر بنده خویش، و این که چگونه او را از محبت خود لبریز کرده و تربیت و سرپرستی می‌کند<ref>تفسیر المیزان، ج 11، ابتدای تفسیر سوره یوسف علیه‌السلام</ref> و نجات می‌دهد؛ بیان داستان حضرت یوسف علیه‌السلام و آموزه‌های تربیتی آن<ref>تفسیر قرآن مهر، ج 10، ص 22</ref>.

محتوای سوره یوسف بر خلاف سوره‌های دیگر قرآن همگی به هم پیوسته و بیان فرازهای مختلف یک داستان است، که در بیش از ده بخش با بیان فوق‌العاده گویا، جذاب، فشرده، عمیق و مهیج آمده است.

گر چه داستان‌پردازان بی هدف و یا آنها که هدف‌های پست و آلوده‌ای دارند سعی کرده‌اند از این سرگذشت آموزنده یک داستان عشقی محرک برای هوس‌بازان بسازند و چهره واقعی یوسف(علیه‌السلام) و سرگذشت او را مسخ کنند و حتی در شکل یک فیلم عشقی به روی پرده سینما بیاورند ولی قرآن که همه چیزش الگو و اسوه است، در لابلای این داستان عالی‌ترین درس‌های عفت و خویشتن‌داری و تقوی و [[ایمان]] و تسلط بر نفس را منعکس ساخته آن چنان که هر انسانی هر چند بارها آن را خوانده باشد باز به هنگام خواندنش بی‌اختیار تحت تاثیر جذبه‌های نیرومندش قرار می‌گیرد.

[[ابی‌بن‌كعب|ابی‌بن‌کعب]] از [[حضرت محمد (ص)|پیامبراسلام(صلی الله علیه)]] روایت کرده که فرمود: «به بردگانتان سوره یوسف را تعلیم کنید که هر مسلمانی این سوره را بخواند و به خاندان و بردگان خود آن را یاد بدهد [[خداوند]] سختی‌های [[مرگ]] را بر وی آسان گرداند و نیرویی به وی دهد که نسبت به هیچ مسلمانی حسد نبرد».

[[ابوبصیر]] از [[امام جعفر صادق|امام صادق(علیه‌السلام)]] روایت کرده که فرمود: «کسی که در هر شب یا در هر روز سوره یوسف را بخواند روز قیامت خداوند او را به زیبایی و جمال یوسف(علیه‌السلام) محشور فرماید و از هراس آن روز در امان باشد و در میان بندگان شایسته خدا ممتاز باشد و نیز فرمود: این سوره در تورات نوشته شده است<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 12، ص 155.</ref>».

اسماعیل‌بن‌أبی‌زیاد از امام صادق(علیه‌السلام) از پدرانش از [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا(صلی الله علیه)]] روایت کرده که فرمود: «زنان خود را در غرفه‌ها (و طبقات فوقانی ساختمان) جای ندهید و نوشتن و سوره یوسف را بدانها تعلیم نکنید<ref>در تفسیر نمونه آمده است که: اسناد این روایات روی‌هم رفته چندان قابل اعتماد نیست و به علاوه در بعضی از روایات عكس این مطلب دیده می‌شود و در آن تشویق به تعلیم این سوره به خانواده‌ها شده است از این گذشته دقت در آیات این سوره نشان می‌دهد كه نه تنها هیچ نقطه منفی برای زنان در آن وجود ندارد بلكه ماجرای زندگی آلوده همسر عزیز مصر درس عبرتی است برای همه آنهایی كه گرفتار وسوسه های شیطانی می‌شوند.</ref>، بلکه ریسندگی و سوره نور را تعلیم‌شان کنید<ref>رجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 12، ص 155.</ref>».

سوره یوسف در [[مكه|مکه]] [[نزول قرآن|نازل]] شده، ولی معدل از [[ابن عباس]] نقل کرده که گفته است: چهار آیه آن در [[مدینه]] نازل شده و ما بقی در مکه و آن چهار آیه عبارت است از سه آیه اول سوره و چهارم آیه «لَقَدْ کانَ فِی یُوسُفَ وَ إِخْوَتِهِ آیاتٌ لِلسَّائِلِینَ»<ref>ترجمه تفسیر مجمع‌البیان، ج 12، ص 155.</ref>.

مروی است که یهود از رسول اکرم(صلی الله علیه) که در مکّه بود پرسش کردند یا کسی را نزد آن حضرت فرستادند که از او درباره پیامبری پرسش کند که در [[شام]] بود و پسرش به [[مصر]] رفت و او آنقدر گریه کرد که کور شد، خداوند در جواب آنها سوره یوسف را به همان قسم که در [[تورات]] است بلکه دقیق‌تر و محکم‌تر یکجا نازل فرمود<ref>تفسیر خسروی، ج 4، ص 358</ref>.

سوره یوسف با حروف مقطعه شروع شده است و از سور رائیات است(سوره‌های یونس و هود و یوسف و إبراهیم و حجر را رائیات یا راآت می‌نامند.)