۸۷٬۷۷۵
ویرایش
سمرقند: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'تأثیر گذار' به 'تأثیر‌گذار'
جز (جایگزینی متن - '= منبع =' به '== منابع ==') |
جز (جایگزینی متن - 'تأثیر گذار' به 'تأثیر‌گذار') |
||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
سمرقند پیشینه دراز تاریخی و نامی بلند آوازه دارد؛ زیرا از روزگاران گذشته، مهد علم و دانش بوده است. البته سمرقند در [[عهد باستان]] به اندازه دوران اسلامی مهم شمرده نمی‌شد، اما پس از ورود اسلام، این شهر نیز مانند بسیاری از شهرهای سرزمین ماوراءالنهر در مسیر رشد و بالندگی قرار گرفت و بزرگان و دانش‌مندان بسیاری از آن‌جا برخاستند و نامش را در سراسر بلاد اسلامی پراکندند. | سمرقند پیشینه دراز تاریخی و نامی بلند آوازه دارد؛ زیرا از روزگاران گذشته، مهد علم و دانش بوده است. البته سمرقند در [[عهد باستان]] به اندازه دوران اسلامی مهم شمرده نمی‌شد، اما پس از ورود اسلام، این شهر نیز مانند بسیاری از شهرهای سرزمین ماوراءالنهر در مسیر رشد و بالندگی قرار گرفت و بزرگان و دانش‌مندان بسیاری از آن‌جا برخاستند و نامش را در سراسر بلاد اسلامی پراکندند. | ||
برخی از عالمان و بزرگان سمرقند، در گستراندن اسلام در این سرزمین بسیار | برخی از عالمان و بزرگان سمرقند، در گستراندن اسلام در این سرزمین بسیار تأثیر‌گذاردند که [[محمد بن‌مسعود عیاشی]] معروف به [[عیاشی سمرقندی]]، از نام‌آورترین آنان است. وی در پایان قرن سوم و آستانه قرن چهارم هجری می‌زیست و شاید معاصر ثقه الاسلام [[کلینی]] بوده باشد. شخصیت [[ابوعبدالله جعفر رودکی سمرقندی]]؛ یعنی پدر شعر فارسی نیز از دیگر کسانی است که نام سمرقند را در تاریخ ادب این سرزمین پرآوازه ساخت. زبان مردم این سرزمین همچون بخارا، سغدی بود و گویشی از فارسی به شمار می‌رفت. | ||
این شهر که کانون مانویان ماوراءالنهر بود، از دید مذهبی نیز اهمیت ویژه‌ای داشت. مانویان اقلیتی مستقل و آزاد در این ناحیه بودند. صاحب حدودالعالم با اشاره به این مطلب می‌گوید که آنان در آن هنگام نغوشاک خوانده می‌شدند. [[شهرستانی]] در [[الملل و النحل]] پس از توضیح درباره [[مذهب مزدکی]]، از وجود پیروان برخی از فرقه‌های آن در سغد و سمرقند یاد می‌کند. [[مسیحیت|آیین مسیحیت]] نیز از دین‌هایی بود که پیروان ویژه‌ای در ناحیه سمرقند داشت. ابن‌حوقل که سال‌ها پس از ورود اسلام بدان‌جا سفر کرده است، از روستایی به نام «شاوذار» در جنوب سمرقند نام می‌برد. این روستا با دیری معروف به نام «دره‌کرد»، کانون [[مسیحیان]] شمرده می‌شد و هر سال گروه بسیاری از آنان برای عبادت به آن‌جا می‌رفتند. | این شهر که کانون مانویان ماوراءالنهر بود، از دید مذهبی نیز اهمیت ویژه‌ای داشت. مانویان اقلیتی مستقل و آزاد در این ناحیه بودند. صاحب حدودالعالم با اشاره به این مطلب می‌گوید که آنان در آن هنگام نغوشاک خوانده می‌شدند. [[شهرستانی]] در [[الملل و النحل]] پس از توضیح درباره [[مذهب مزدکی]]، از وجود پیروان برخی از فرقه‌های آن در سغد و سمرقند یاد می‌کند. [[مسیحیت|آیین مسیحیت]] نیز از دین‌هایی بود که پیروان ویژه‌ای در ناحیه سمرقند داشت. ابن‌حوقل که سال‌ها پس از ورود اسلام بدان‌جا سفر کرده است، از روستایی به نام «شاوذار» در جنوب سمرقند نام می‌برد. این روستا با دیری معروف به نام «دره‌کرد»، کانون [[مسیحیان]] شمرده می‌شد و هر سال گروه بسیاری از آنان برای عبادت به آن‌جا می‌رفتند. | ||