بیت المعمور: تفاوت میان نسخه‌ها

بیت‌المعموراز نام‌های [[کعبه]] یا مکانی مقابل آن در آسمان است. این اصطلاح فقط در [[قرآن]] آمده است. «وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ» <ref>سوره طور، آیه 4</ref> و پیش از آن در میان [[زبان عربی|زبان و فرهنگ عرب]] سابقه‌ای نداشته است.

بیت‌المعمورترکیبی وصفی از «بیت» و «معمور» است. «بیت» در لغت به معنای منزل و مسکن است. این ترکیب قرآنی به معناي «سرای آباد» بوده و در نگاه بیشتر مفسران، همطراز بیت الله الحرام است. <ref>فیّومی احمد بن محمد، المصباح المنیر، ص۶۸</ref> <ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغه، ج۲، ص۱۷۵</ref>

== عظمت بيت المعمور ==

اين خانه آباد و نورانی به قدری با عظمت است كه قرآن در شب قدر بر اين بيت معمور نازل شده است.

حفص بن غياث به امام صادق عليه السلام عرض كرد، از كلام خدا خبر بده، امام عليه السلام فرمود: ماه رمضان ماهی است كه قرآن در او نازل شده است.

چگونه قرآن در ماه رمضان نازل شده، در حالی كه قرآن در مدت بيست سال از ابتدا تا پايان نازل شده، حضرت فرمود: قرآن يك باره در ماه رمضان به بيت المعمور نازل شده است سپس از بيت المعمور در مدت بيست سال بر پيامبرش نازل کرد. <ref>مجلسی محمدباقر، بحار الأنوار: ج 94 ص 11، باب 53، حديث 14</ref> <ref>شیخ کلینی محمد بن یعقوب، الكافی، ج 2 ص، 628، حديث 6.</ref>

دعايی معروف به دعای اهل بيت المعمور است كه فرشتگان در هنگام طواف زمزمه می كردند و معصومان ما به ويژه امام سجاد عليه السلام در نمازهايشان می‌خواندند و آن كلماتی از گنج های عرش برای اكرام رسول الله صلی الله عليه و آله است. هديه ای از سوی حق كه به وسيله جبرئيل بر حضرتش فرستاده شده كه بدان اشاره می‌شود:

يا مَنْ اظْهَرَ الجَمِيلَ وَ سَتَرَ القَبيحَ يا مَنْ لَمْ يُواخِذْ بِالْجَرِيرَةِ وَ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ، يا عَظيمَ الْعَفْوِ، يا حَسَنَ التَّجاوُزِ، يا باسِطَ الْيَدَيْنَ بِالرَّحْمَةِ، يا صاحِبَ كُلِّ حاجَةِ، يا واسِعَ المَغْفِرَةِ، يا مُفَرِّجَ كُلِّ كُرْبَةٍ، يا مُقيلَ الْعَثَراتِ، يا كَرِيمَ الصَّفْحِ، يا عَظِيمَ الْمَنِّ، يا مُبْتَدِئاً بِالنِّعَمِ قَبْلَ اسْتِحْقاقِها، يا رَبَّاهُ يا سَيِّداهُ يا غايَةَ رَغْبَتاهُ، أَسْالُكَ بِكَ وَ بِمُحَمَّدٍ صلی الله عليه و آله و عَلیٍّ وَ فاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلیِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد وَ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِیِّ بْنِ مُوسی وَ مُحَمَّدِ ابْنِ عَلِیٍّ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّد وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ الْقائِمِ الْمَهْدِیِّ الْائِمَّةِ الهاديةِ عليهم السلام أَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْالُكَ يا اللَّهُ يا اللَّهُ أَلَّا تُشَوِّهَ خَلْقی بِالنَّارِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِی ما أَنْتَ أَهْلُهُ. <ref>مجلسی محمد باقر، بحار الأنوار: ج 83، ص 75، باب 39، حديث 10</ref> <ref>كفعمی ابراهيم بن علی، المصباح، 29.</ref>

یعنی ای كسی كه زيبايی ها را ظاهر می‌كنی و زشتی ها را می‌پوشانی، ای كسی كه مؤاخذه نمی كنی به گناهان ما و پرده دری نمی كنی. ای بزرگ بخشنده، ای نيكوترين گذشت كننده، ای كسی كه دست های رحمتت بر امت گشاده است، ای صاحب هر حاجتی، ای دارنده مغفرت گسترده، ای گشايش دهنده هر اندوه و مشتقی، ای جبران كننده لغزش ها. ای بزرگوار چشم پوش، ای بزرگ احسان، ای آغاز كننده هر نعمت پيش از لياقت آن، ای پروردگار!، ای آقا!، ای نهايت خواسته‌ها!، از تو می‌خواهم به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسين و علی بن الحسين و محمد بن علی و جعفر بن محمد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و مهدی عليهم السلام، اين امامان هدايت كننده، اين كه درود بفرستی بر محمد و آل محمد عليهم السلام، و از تو می‌خواهم ای خدا، ای خدا، كه زشت نگردانی خلق را به واسطه آتش و انجام دهی برای من آنچه را كه خود صلاح می‌دانی.