confirmed، مدیران
۳۷٬۲۰۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== ملائکه (فرشته) از نظر لغوی و اصطلاحی == | == ملائکه (فرشته) از نظر لغوی و اصطلاحی == | ||
ملائکه گرفته شده از تازی است. [[فرشتگان]] جمع ملک است؛ در اصل ملائک بود (تاء) را به جهت تأکید معنی جمع زیاد کردهاند. در اصطلاح [[فلاسفه]] مراد از ملائکه عقول مجرده و نفوس فلکیه و ارواح مجرده اند که تصرف در عنصریات کنند. ملائکه الروحانیه، مراد ارواح مجرده است و ملائکه الطباع الارضیه مراد طبایع کلیه اند و ملائکه موکله مراد عقول است | ملائکه گرفته شده از تازی است. [[فرشتگان]] جمع ملک است؛ در اصل ملائک بود (تاء) را به جهت تأکید معنی جمع زیاد کردهاند. در اصطلاح [[فلاسفه]] مراد از ملائکه عقول مجرده و نفوس فلکیه و ارواح مجرده اند که تصرف در عنصریات کنند. ملائکه الروحانیه، مراد ارواح مجرده است و ملائکه الطباع الارضیه مراد طبایع کلیه اند و ملائکه موکله مراد عقول است<ref>لغت نامه دهخدا، ذیل کلمه ملائکه</ref>. | ||
ملک (به فتح میم و لام) فرشته. جمع آن ملائکه است؛ اکثر علماء معتقدند که آن از الوک مشتق است و الوک به معنی رسالت است | ملک (به فتح میم و لام) فرشته. جمع آن ملائکه است؛ اکثر علماء معتقدند که آن از الوک مشتق است و الوک به معنی رسالت است<ref> قاموس قرآن، ذیل کلمه ملک</ref>. در [[مفردات راغب]] آمده است <ref>المفردات فی غریب القرآن، ذیل کلمه ملک</ref> هر ملک ملائکه است و هر ملائکه ملک نیست؛ بلکه ملک او اشاره شده به سویش به قول {{متن قرآن|«فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا}}؛ و آنها که امور را تدبیر میکنند<ref>نازعات، 5</ref>!»، {{متن قرآن|«فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا}}؛ و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم میکنند.»، <ref>ذاریات، 4</ref> {{متن قرآن|«وَ النَّازِعَاتِ غَرْقًا}}؛ سوگند به فرشتگانی که (جان مجرمان را به شدّت از بدنهایشان) برمیکشند.» <ref>نازعات، 1</ref> و مانند آن. | ||
و از آن فرموده [[ملک الموت]] است: {{متن قرآن|«وَ الْمَلَکُ عَلَی أَرْجَائِهَا}}؛ فرشتگان در اطراف آسمان قرار میگیرند (و برای انجام مأموریتها آماده میشوند).»، <ref> الحاقه، 17</ref> {{متن قرآن|«وَ مَا أُنزِلَ عَلَی الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَ مَارُوتَ}}؛ و از آن چه بر دو فرشته بابل «هاروت» و «ماروت»، [[نزول قرآن|نازل]] شد پیروی کردند.» <ref> بقره، 102</ref> {{متن قرآن|«قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ}}؛ بگو: «فرشته مرگ که بر شما مأمور شده، ([[روح]]) شما را میگیرد<ref>سجده، 11</ref>.» | و از آن فرموده [[ملک الموت]] است: {{متن قرآن|«وَ الْمَلَکُ عَلَی أَرْجَائِهَا}}؛ فرشتگان در اطراف آسمان قرار میگیرند (و برای انجام مأموریتها آماده میشوند).»، <ref> الحاقه، 17</ref> {{متن قرآن|«وَ مَا أُنزِلَ عَلَی الْمَلَکَیْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَ مَارُوتَ}}؛ و از آن چه بر دو فرشته بابل «هاروت» و «ماروت»، [[نزول قرآن|نازل]] شد پیروی کردند.» <ref> بقره، 102</ref> {{متن قرآن|«قُلْ یَتَوَفَّاکُم مَّلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ}}؛ بگو: «فرشته مرگ که بر شما مأمور شده، ([[روح]]) شما را میگیرد<ref>سجده، 11</ref>.» | ||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== ملائکه ساکنان عالم غیب == | == ملائکه ساکنان عالم غیب == | ||
ملائکه، ساکنان عالم غیب هستند و اهالی عالم [[غیب]] از دیدگان ما نهانند و ما مأمور و [[مکلّف]] به اعتقاد به وجود آنان. با مراجعه به آیات و روایات میبینیم تعدادی از ملائک به شکل [[انسان]] نمایان شدهاند. در [[قرآن کریم]]<ref>سوره هود(11)، آیه 69 به بعد</ref> اشارهای به ماجرای ورود ملائکه به منزل [[حضرت ابراهیم(ع)|حضرت ابراهیم (علیه السلام)]] پیش از [[نزول]] عذاب بر [[قوم لوط]] شده که تفصیل ماجرا در روایتی از [[امام جعفر صادق|امام صادق (علیه السلام)]] بیان شده و علاقهمندان میتوانند به منابع آن مراجعه نمایند | ملائکه، ساکنان عالم غیب هستند و اهالی عالم [[غیب]] از دیدگان ما نهانند و ما مأمور و [[مکلّف]] به اعتقاد به وجود آنان. با مراجعه به آیات و روایات میبینیم تعدادی از ملائک به شکل [[انسان]] نمایان شدهاند. در [[قرآن کریم]]<ref>سوره هود(11)، آیه 69 به بعد</ref> اشارهای به ماجرای ورود ملائکه به منزل [[حضرت ابراهیم(ع)|حضرت ابراهیم (علیه السلام)]] پیش از [[نزول]] عذاب بر [[قوم لوط]] شده که تفصیل ماجرا در روایتی از [[امام جعفر صادق|امام صادق (علیه السلام)]] بیان شده و علاقهمندان میتوانند به منابع آن مراجعه نمایند<ref>بحار الأنوار، ج 56، ص 256</ref>. | ||
از مجموع روایات چنین برداشت میشود که ظاهراً قابلیّت و امکان دیده شدن برای برخی از ملائکه مانند [[جبرائیل]]، [[میکائیل]] و [[عزرائیل]] و تعداد محدود دیگری قابل بررسی است و برای، برخی از شخصیّتها و اولیای الهی، همانند [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا (صلی الله علیه)]]، [[ائمه اطهار(ع)|ائمه (علیه السلام)]] یا [[انبیا]] و رسل(علیه السلام) و برخی از عرفای بزرگ مانند مرحوم [[سید محمد حسین طباطبایی]] توانایی و امکان این وجود دارد که آنان را ببینند. | از مجموع روایات چنین برداشت میشود که ظاهراً قابلیّت و امکان دیده شدن برای برخی از ملائکه مانند [[جبرائیل]]، [[میکائیل]] و [[عزرائیل]] و تعداد محدود دیگری قابل بررسی است و برای، برخی از شخصیّتها و اولیای الهی، همانند [[حضرت محمد (ص)|رسول خدا (صلی الله علیه)]]، [[ائمه اطهار(ع)|ائمه (علیه السلام)]] یا [[انبیا]] و رسل(علیه السلام) و برخی از عرفای بزرگ مانند مرحوم [[سید محمد حسین طباطبایی]] توانایی و امکان این وجود دارد که آنان را ببینند. |