حضرت داود: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قرآن کریم]] نیز حضرت داوود (علیه السلام) را از نسل، حضرت یعقوب(علیه السلام)، حضرت اسحاق (علیه السلام) و حضرت ابراهیم (علیه السلام) اعلام می‌کند، آن‌جا که می‌فرماید: {{متن قرآن|«وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی‏ وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ}}؛ <ref> انعام، 84</ref>  

خدای متعال در قرآن کریم خطاب به پیامبر اسلام (صلی الله علیه) می‌فرماید: «ما به تو وحی فرستادیم؛ همان‌گونه که به [[نوح]] و پیامبران بعد از او وحی فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل... و به داوود زبور دادیم». <ref>نساء، 163</ref>

بر اساس صریح آیه 55 سوره اسراء، کتاب آسمانی حضرت داوود(علیه السلام)، «زبور» نام دارد: {{متن قرآن|«وَ آتَینا داوود زَبُوراً»}}.

ج) مسائل و دستورهای تربیتی و رفتاری؛ این مسائل در روایات تحت عنوان [[احادیث قدسی]] که در زبور آمده و خطاب به [[داوود نبی(علیه السلام)]] بوده، ذکر شده است. <ref> طوسی، محمد بن الحسن‏، امالی، ص 107، قم، ‏ دار الثقافة، چاپ اول، 1414ق</ref> در بعضی از احادیث آمده است که کتاب زبور؛ مانند انجیل و تورات نزد اهل‌بیت (علیه السلام) نگهداری می‌شود. <ref> کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 226، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. ر. ک: «امام مهدی (عجه الله تعالی فرجهم الشریف) و همراه داشتن کتاب‌های انبیاء هنگام ظهور»، 45408</ref>

تمام کمالات انسانی و الهی را که عموم پیامبران داشتند، حضرت داوود(علیه السلام) هم داشت؛ یعنی از اوصاف نبوت عامه برخوردار بود. او نمونۀ کاملی از یک انسان مطیع پروردگار بود که در اثر [[سیر و سلوک]] به مقامات بالای انسانی و معنوی رسید. <ref>«علت گریه زیاد حضرت داوود (‌علیه‌السلام)»، 65848</ref>

مقام خلافت الهی: {{متن قرآن|«یا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناکَ خَلیفَةً فِی الْأَرْض»}}؛ <ref> صاد، 26</ref> ای داود، ما تو را خلیفه روی زمین گردانیدیم.

رام کردن پرندگان: {{متن قرآن|«وَ الطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَهُ أَوَّاب»}}؛ <ref>صاد، 19</ref> و پرندگان بر او گرد می‏آمدند، همه فرمانبر او بودند

نرم شدن آهن در دست داوود: {{متن قرآن|«وَ أَلَنَّا لَهُ الْحَدیدَ»}}؛ <ref>سبأ، 10</ref> و آهن را برایش نرم کردیم.

کشتن جالوت: {{متن قرآن|«... وَ قَتَلَ داوُدُ جالُوت»}}؛ <ref>بقره، 251</ref> و داوود جالوت را کشت.

بزرگ خاندان «آل داوود» و مؤسس سلسله‌ای جدید: {{متن قرآن|«اعْمَلُوا آلَ داوُدَ شُکْراً وَ قَلیلٌ مِنْ عِبادِیَ الشَّکُور»}}؛ <ref>سبأ، 13</ref> ای خاندان داوود سپاس‌گزاری کنید، که اندکی از بندگان من شکر گزارند.

داشتن صبر و شکیبایی در راه هدایت مردم: {{متن قرآن|«اصْبِرْ عَلی‏ ما یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ»}}؛ <ref>صاد، 17</ref> بر آنچه می‌گویند صبر کن و به یاد‌آور بنده ما داوود را که نیرومند بود و بسیار به خدا رجوع داشت.

ساده‌زیستی و ارتزاق از دست‌رنج: {{متن قرآن|«فَلَقَدْ کَانَ یَعْمَلُ سَفَائِفَ الْخُوصِ بِیَدِه... ‏»}} <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 227، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref> او با دست خود از لیف خرما زنبیل می‌بافت، و به هم‌نشینانش می‌‏گفت: کدام یک از شما مرا در فروختن اینها یاری می‌‏دهد؟ و از قیمت آن زنبیل قرصی نان جوین تهیه می‌کرد و می‌‏خورد.

شب زنده‌داری: {{متن قرآن|«... إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِی مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَه‏»}}؛ <ref> سید رضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 486، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق</ref>

[[رسول خدا (صلی الله علیه)]] فرمود: «خداوند، داوود (علیه السلام) را هنگامی [[مبعوث]] کرد ‌که ایشان یک چوپان بود؛ هم‌چنین [[حضرت موسی (علیه السلام)]] را نیز هنگام چوپانی ایشان به نبوت برگزید؛ من نیز چوپانی گوسفندان را در منطقه جیاد به عهده داشتم». <ref>ابن اثیر جزری، علی بن محمد، أسد الغابة فی معرفة الصحابة، ج 1، ص 219 – 220؛ ج 3، ص 414، بیروت، دار الفکر، 1409ق؛ ر. ک: «چوپانی کردن حضرت داوود و سلیمان)، 101979</ref>