فضائل امام حسین در کتاب و سنت: تفاوت میان نسخه‌ها

!فضائل [[امام حسین علیه السلام]] در [[کتاب خدا|کتاب]] و [[سنت]]

مناقب و فضائل حضرت [[حسین بن علی (ع)|حسین بن علی علیه السلام]] بسیار است؛ آنچه در این نوشتار آمده برخی از فضائل [[امام حسین علیه السلام]] است که در [[آیات]] و [[روایات]] وارد شده که به نمونه‌هایی از آنها اشاره می‌شود.  

برخی تا حدود ۱۲۰ آیه از [[قرآن کریم]] را با ملاحظه روایات تفسیری درباره امام حسین علیه السلام استخراج کرده‌اند. بخش عمده‌ای از این آیات در فضائل مشترک و بخش دیگر در فضائل مختص امام حسین علیه السلام است<ref>شواهد التنزیل حاکم حسکانی و فرائد السمطین و بحار، ج ۴۴، ص ۲۱۷ و الحسین فی القرآن سید محمد واحدی.</ref>.

یکی از این آیات آیه اطعام است که مربوط است به ماجرای غذا دادن به فقیر و مسکین و یتیم از طرف [[علی بن ابی طالب|امیرالمؤمنین علیه السلام]] و [[فاطمه زهرا(س)|فاطمه زهراء سلام الله علیها]] و [[امام حسن|امام حسن علیه السلام]] و [[امام حسین علیه السلام]]: قرآن کریم در آیات ۵ تا ۱۱ سوره انسان (هل اتی) به این ماجرا نظر دارد تا آنجا که می‌فرماید: ﴿وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا﴾<ref>سوره انسان: ۸.</ref>، ﴿إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا﴾<ref>سوره انسان: ۹.</ref> و غذای خود را با اینکه به آن علاقه و نیاز دارند به مسکین و یتیم و اسیر می‌دهند و می‌گویند: ما شما را برای خدا اطعام می‌کنیم و هیچ پاداش و تشکری از شما نمی‌خواهیم. کتاب [[الغدیر]] از ۳۴ نفر از علمای معروف [[اهل‌سنت]] نام می‌برد که این حدیث را در کتاب‌های خود آورده‌اند لذا روایت فوق از روایاتی است که در میان [[اهل‌سنت]] مشهور بلکه متواتر است<ref>ر. ک: الغدیر: ج ۳، ص ۱۰۷ و احقاق الحق، ج ۳، ص ۱۵۷ و تفسیر نمونه، ج ۲۵، ص ۳۴۲.</ref>.

'''''زیور آسمان‌ها و زمین، چراغ هدایت و کشتی نجات'''''<br>در کتاب '''عیون أخبار الرضا''' از امام حسین علیه السلام نقل شده است:"دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ عِنْدَهُ أُبَیُّ بْنُ کَعْبٍ فَقَالَ لِی رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَرْحَباً بِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ‏ یَا زَیْنَ‏ السَّمَاوَاتِ‏ وَ الْأَرَضِینَ‏ قَالَ لَهُ أُبَیٌّ وَ کَیْفَ یَکُونُ یَا رَسُولَ اللَّهِ(ص) زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ‏ أَحَدٌ غَیْرُکَ قَالَ یَا أُبَیُّ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ فِی السَّمَاءِ أَکْبَرُ مِنْهُ فِی الْأَرْضِ وَ إِنَّهُ لَمَکْتُوبٌ عَنْ یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِصْبَاحُ هُدًى وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ وَ إِمَامٌ غَیْرُ وَهْنٍ وَ عِزٌّ وَ فَخْرٌ وَ عِلْمٌ وَ ذُخْرٌ"<ref>عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۵۹، ح۲۹؛ کمال الدین، ص۲۶۵، ح۱۱.</ref>؛ بر پیامبر خدا صل الله علیه وآله وارد شدم در حالی که ابی بن کعب نزد ایشان بود. پیامبر خدا صل الله علیه وآله به من فرمود: «آفرین بر تو ای ابو عبدالله، ای زیور آسمان‌ها و زمین‌ها!». اُبَی به پیامبر گفت: ای پیامبر خدا! چگونه کسی غیر از تو زیور آسمان‌ها و زمین‌ها می‌شود؟! پیامبر فرمود: «ای اُبَی! سوگند به کسی که مرا به حق به پیامبری برانگیخت، حسین بن علی در آسمان بزرگ‌تر شمرده می‌شود تا در زمین و در سمت راست عرش خدای عزوجل نوشته شده است: او چراغ هدایت، کشتی نجات، پیشوای خیر و برکت و عزّت و افتخار و دانش و سرمایه است»<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۳۹.</ref>.

پیامبر خدا صل الله علیه وآله در حدیثی مشهور که به ایشان نسبت داده شده، فرموده است: "إِنَّ الحُسَینَ مِصْبَاحُ الهُدَی وَ سَفِینَةُ النَّجَاةِ". حسین، چراغ هدایت و کشتی نجات است. مضمون این حدیث در منابع معتبر روایی آمده است؛ اما نه با این الفاظ. برای روشن شدن مطلب لازم است تفاوت نقل‌های این روایت در منابع مختلف روایی مورد تأمّل قرار گیرد. بر اساس اسناد موجود شیخ المحدثین [[شیخ صدوق|صدوق]] (م ۳۸۱ق)، نخستین کسی است که مضمون این حدیث را در کتاب‌های '''کمال‌الدین''' و '''عیون أخبار الرضا'''، به ترتیب بدین‌گونه آورده است که پیامبر خدا صل الله علیه وآله ضمن گفتگویی با ابی بن کعب در توصیف امام حسین علیه السلام فرموده است:

در کتاب '''المناقب''' [[ابن شهرآشوب]] به نقل از [[امام علی بن موسی الرضا|امام رضا علیه السلام]]، از پدرانش آورده است: "هر کس دوست دارد به کسی بنگرد که محبوب‌ترینِ زمینیان نزد آسمانیان است، به حسین بنگرد" <ref>محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۱۴۲.</ref>.

در کتاب '''کفایة الأثر''' به نقل از [[سلمان فارسی]] نوشته شده است:"دَخَلْتُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ إِذَا الْحُسَیْنُ عَلَى فَخِذِهِ وَ هُوَ یُقَبِّلُ‏ جَبِینَهُ‏ وَ یَلْثِمُ فَاهُ"<ref>کفایة الأثر، ص۴۶.</ref>. بر پیامبر خدا صل الله علیه وآله وارد شدم و دیدم [[حسین بن علی (ع)|حسین بن علی علیه السلام]] بر روی ران اوست و پیامبر خدا صل الله علیه وآله پیشانی او را می‌بوسد و دهانش را بر دهان او نهاده و می‌بوسد.