پرش به محتوا

محقق حلی: تفاوت میان نسخه‌ها

۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'معروف ترین' به 'معروف‌ترین')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
 
{{جعبه اطلاعات شخصیت
<div class="wikiInfo">[[پرونده:محقق حلی.jpg |جایگزین=محقق حلی|بندانگشتی|محقق حلی]]
| عنوان = محقق حلی
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| تصویر = پرونده:محقق حلی.jpg  
!نام
| نام = ابوالقاسم نجم الدین جعفر بن حسن بن یحیی بن سعید حلی
!ابوالقاسم نجم الدین جعفر بن حسن بن یحیی بن سعید حلی
| نام‌های دیگر = محقق حلی و محقق اول
|-
| سال تولد = ۶۰۲ قمری
|لقب
| تاریخ تولد =
|محقق حلی و محقق اول
| محل تولد = حله
|-
| سال درگذشت = ۶۷۶ قمری
|زادروز
| تاریخ درگذشت =
|۶۰۲ق
| محل درگذشت = حله
|-
| استادان = {{فهرست جعبه افقی |پدرش حسن بن یحیی حلی |ابن زهره |محمد بن جعفر ابن نما |فخار بن معد موسوی }}
|زادگاه
| شاگردان = {{فهرست جعبه افقی |علامه حلی |ابن داود حلی |ابن ربیب آدمی |سید عبدالکریم بن احمد حلی |عبدالعزیز بن سرایای حلی |حسن ابی‌طالب یوسفی }}
|حله
| دین = اسلام
|-
| مذهب = شیعه
|وفات
| آثار = {{فهرست جعبه عمودی |شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام |المختصر النافع فی فقه الامامیة |النافع فی مختصر الشرائع |المعتبر فی شرح مختصر النافع |المعارج فی اصول الفقه |نهج الوصول الی معرفة علم الاصول |تلخیص الفهرست }}
|۶۷۶ قمری
| فعالیت‌ها =
|-
| وبگاه =
|آرامگاه
}}
|حله
'''جعفر بن حسن بن یحیی حلی''' (۶۷۶-۶۰۲ ق) معروف به «محقق حلی» یا «محقق اول» از فقهای بزرگ مکتب [[تشیع]] است. کتاب «شرایع الاسلام» او از مهمترین آثار فقهی است که بسیار مورد توجه و استفاده علمای بعد قرار گرفته است. عالمان بزرگی چون [[علامه حلی]] و ابن داوود حلی از شاگردان او هستند.  
|-
|محل زندگی
|حله
|-
|اساتید
|پدرش حسن بن یحیی حلی ابن زهره محمد بن جعفر ابن نما فخار بن معد موسوی
|-
|شاگردان
|علامه حلی ابن داود حلی ابن ربیب آدمی سید عبدالکریم بن احمد حلی عبدالعزیز بن سرایای حلی حسن ابی‌طالب یوسفی
|-
|دین
|اسلام
|-
|مذهب
|شیعه
|-
|آثار
|شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام المختصر النافع فی فقه الامامیة النافع فی مختصر الشرائع المعتبر فی شرح مختصر النافع المعارج فی اصول الفقه نهج الوصول الی معرفة علم الاصول تلخیص الفهرست
|-
|}
</div>
 
'''جعفر بن حسن بن یحیی حلی''' (۶۷۶-۶۰۲ ق) معروف به «محقق حلی» یا «محقق اول» از فقهای بزرگ مکتب [[تشیع]] است. کتاب «شرایع الاسلام» او از مهمترین آثار فقهی است که بسیار مورد توجه و استفاده علمای بعد قرار گرفته است. عالمان بزرگی چون [[علامه حلی]]<ref>ر. ک:مقاله علامه حلی</ref> و ابن داوود حلی از شاگردان او هستند.  


=تولد و تحصیل=
=تولد و تحصیل=
خط ۵۲: خط ۲۹:
شیخ آقا بزرگ نیز از وی به بزرگی یاد کرده و از مشایخ او، بزرگانی هم چون محمد بن شهر آشوب و عربی بن مسافر را ذکر می‌نماید. <ref>شیخ آقا بزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ص 338</ref> یحیی بن سعید دو پسر به نام‌های شیخ حسن و شیخ احمد داشته که هر یک از عالمان و فقیهان بزرگ حله بوده‌اند. خاندان یحیی بن سعید از خاندان‌های دانشمند و مورد احترام در حله قرن هفتم به شمار می‌روند.
شیخ آقا بزرگ نیز از وی به بزرگی یاد کرده و از مشایخ او، بزرگانی هم چون محمد بن شهر آشوب و عربی بن مسافر را ذکر می‌نماید. <ref>شیخ آقا بزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعه، ص 338</ref> یحیی بن سعید دو پسر به نام‌های شیخ حسن و شیخ احمد داشته که هر یک از عالمان و فقیهان بزرگ حله بوده‌اند. خاندان یحیی بن سعید از خاندان‌های دانشمند و مورد احترام در حله قرن هفتم به شمار می‌روند.


محقق پس از آن که ادبیات عرب را که زبان مادری‌اش بود، فراگرفت در عنفوان جوانی به آموختن [[منطق]]، [[حکمت]]، ریاضیات، [[هیئت]]، [[کلام]] و سپس فقه و اصول پرداخت. وی از محضر اساتید بزرگ حوزه ی حله بهره‌ها جست و پس از اندک زمانی در رشته‌های گوناگون علمی به مقام استادی رسید و در فقه و اصول به دریافت اجازه ی [[اجتهاد]]<ref>ر. ک:مقاله اجتهاد</ref> از اساتید خود نائل آمد.  
محقق پس از آن که ادبیات عرب را که زبان مادری‌اش بود، فراگرفت در عنفوان جوانی به آموختن [[منطق]]، [[حکمت]]، ریاضیات، [[هیئت]]، [[کلام]] و سپس فقه و اصول پرداخت. وی از محضر اساتید بزرگ حوزه ی حله بهره‌ها جست و پس از اندک زمانی در رشته‌های گوناگون علمی به مقام استادی رسید و در فقه و اصول به دریافت اجازه ی [[اجتهاد]] از اساتید خود نائل آمد.  


نبوغ و استعداد سرشار و ژرف نگری محققانه و روانی گفتار وی، شاگردان علوم اسلامی را گردش جمع کرده و وی را از برجسته‌ترین اساتید حوزه حله به شمار آورد به گونه‌ای که بعد از رحلت استادش، در سال 645هجری مرجعیت عامه ی [[شیعه]] را به عهده گرفت و لقب محقق را برازنده ی خویش ساخت.  
نبوغ و استعداد سرشار و ژرف نگری محققانه و روانی گفتار وی، شاگردان علوم اسلامی را گردش جمع کرده و وی را از برجسته‌ترین اساتید حوزه حله به شمار آورد به گونه‌ای که بعد از رحلت استادش، در سال 645هجری مرجعیت عامه ی [[شیعه]] را به عهده گرفت و لقب محقق را برازنده ی خویش ساخت.  
confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳

ویرایش