خلفای راشدین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خلفای راشدین'''، عنوانی است که [[اهل سنت]] به نخستین حاکمان پس از [[پیامبر اکرم (ص)]] داده‌اند. خلفای راشدین به ترتیب عبارتند از [[ابوبکر]]، [[عمر]]، [[عثمان]] و [[علی (ع)]].

در برخی منابع، [[حسن بن علی (ع)]] هم در شمار خلفای راشدین ذکر شده است. عده‌ای این اصطلاح را مستند به روایتی از [[رسول اکرم (ص)]] می‌دانند که در آن، خلافت پس از پیامبر، سی سال دانسته شده است.

راشد به معنای هدایت شده است و خلفای راشدین به ترتیب عبارتند از ابوبکر، عمر، عثمان و امام علی (ع). <ref>ابن اثیر، النهایة، فی غریب الحدیث و الاثر، ج۲، ص۲۲۵؛ ابن منظور، ذیل راشد</ref> بیشتر نویسندگان معاصر نیز در ذکر خلفای راشدین فقط از چهار [[خلیفه]]<ref>ر. ک:مقاله خلیفه</ref> اول نام می‌برند. <ref>حسن ابراهیم حسن، تاریخ الاسلام: السیاسی و الدینی و الثقافی و الاجتماعی، ج۱، صص۲۰۳- ۲۷۴؛ باسورث، صص۱- ۲</ref>

بر این اساس و طبق توالی زمان، برخی مورخان متقدم از [[امام حسن (ع)]] که دوران خلافت وی کمتر از ده ماه بود- نیز در زمره خلفای راشدین یاد کرده‌اند، از جمله مسعودی <ref>مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب (بیروت)، ج۳، ص۱۸۴</ref> روایتی از [[پیامبر]] نقل کرده است که فرمود «پس از من سی سال خلافت خواهد بود». او دوره جانشینان پیامبر را از آغاز خلافت ابوبکر تا پایان خلافت امام حسن سی سال تمام دانسته است. بنابه نقل [[ابن‌بابویه]] <ref> ابن‌بابویه، محمد علی، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۶۲، چاپ علی‌اکبر غفاری، قم ۱۳۶۳ش</ref>

[[امام حسن عسکری (ع)]]، سعد بن عبداللّه اشعری (متوفی ۳۰۱) را، به این حدیثِ مقبول نزد معتقدان به مکتب خلافت راهنمایی کرده و توضیح داده است که مراد آنان از این [[حدیث]]، دوران خلافت چهار خلیفه نخست است.

شیعه [[دوازده‌امامی]] و [[اسماعیلیان]]، فرمانروایی سه خلیفهٔ نخست را نادرست می‌گویند.<ref>الشافی فی الامامة ج ۱ شریف المرتضی ص ۱۸۲ ۱۸۲</ref> گروه زیدیه به خِلافت فرد خوب با وجود فرد خوب‌تر باور دارند، بدین گونه که علی (ع) شایسته‌ترین تن برای خلافت است ولی خلافت ابوبکر، عُمر و عُثمان را هم می‌پذیرند. <ref>المزار شیخ مفید ص ۱۵۴</ref>

گروهی از شیعیان به سه خلیفه نخست خلفای راشدین یعنی ابوبکر بن ابی قحافه، عمر بن خطاب و عثمان بن عفان به منظور جدا کردن نام [[علی بن ابی‌طالب(ع)]] و [[حسن بن علی بن ابی‌طالب(ع)]] از سه خلیفهٔ دیگر نام خلفای ثلاثه اطلاق می‌کنند. مثلاً می‌گویند: شاه اسماعیل دوم امر کرده بود روزهای جمعه و در بالای منابر از خلفای ثلاثه به نیکویی سخن گفته شود و از لعنت فرستادن به ایشان خودداری گردد. <ref>حسینی استرآبادی، حسن بن مرتضی. از شیخ صفی تا شاه صفی. به کوشش احسان اشراقی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۶۶، صفحهٔ ۹۹</ref>