confirmed، مدیران
۳۷٬۲۱۳
ویرایش
کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث | |||
| تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | |||
| نام = احمد بن محمد بن سلیمان بن حارث | |||
| نام‌های دیگر = ابن باغندی | |||
| سال تولد = | |||
| تاریخ تولد = | |||
| محل تولد = | |||
| سال درگذشت = 326هجری | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = بغداد | |||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |}} | |||
| شاگردان = {{فهرست جعبه عمودی | }} | |||
| دین = [[اسلام]] | |||
| مذهب = | |||
| آثار = {{فهرست جعبه افقی |}} | |||
| فعالیت‌ها = | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
احمد بن محمد بن سليمان بن حارث، (000 - 326ق) | |||
ابوذر. معروف به «ابن باغندي». محدث و راوي. تاريخ تولد او در دست نيست اما وفات او در 326هجري در بغداد روي داد. . در بغداد روي داد. «شيخ صدوق»(م381ق) با يك واسطه از او نقل حديث ميكند، بنابراين وي ميبايست در دهههاي نخستين سده چهارم زنده بوده باشد. وي اصالتاً اهل «واسط» حد فاصل ميان كوفه و بصره از قبيله »أزد» است، اما نياكان او سالها در بغداد سكونت داشتهاند. وي خود در بغداد پرورش يافت و نزد اساتيد عصر خود به استماع حديث پرداخت. جد او «محمد بن سليمان بن حارث» معروف به «باغندي كبير»(م283ق) از راويان حديث بوده است. پدرش «محمد بن محمد بن سليمان»(م312ق) نيز از راويان حديث است و ظاهراً در پرورش علمي او نقش داشته است، هر چند خود او پدرش را در نقل حديث تكذيب ميكرده است. شايد بيتوجهي او نسبت به احاديث پدرش، نشأت گرفته از بياعتنايي پدر در باره روايات او بوده باشد زيرا پدرش نيز وي را در نقل حديث دروغگو معرفي نموده بوده است. وي با پدرش مشتركاً از «محمد بن علي بن خلف عطار» روايت دارند. همچنين از استادان ديگر او «عبيدالله سعد زهري» و «علي بن حسين بن اشكاب» هستند. از شاگردان او «علي بن فضل بن عباس بغدادي»(استاد شيخ صدوق)، «محمد بن عبيدالله بن شخير» و «ابوالحسن دارقطني»(م385ق) هستند. در باره تشيع او سخن قاطعي نميتوان گفت اما از برخي احاديث او ميتوان گرايشات شيعي او را استفاده كرد. وي داراي رواياتي در جوامع حديثي شيعه است كه از جمله آنها حديث توبه حضرت آدم(ع) است كه در اين حديث، سبب قبولي توبه آدم(ع) سوگند به پنج تن آل عبا(ع) معرفي شده است. همچنين روايتي در باب عصمت امام دارد كه در اين حديث معناي «معصوم» از سوي امام صادق(ع) بيان شده است. در باره تأليفات او خبري در منابع گزارش نشده است. | |||
منابع: (تاريخ بغداد، ج5ص291 شماره 2795؛ الخصال، شيخ صدوق، ص270 حديث8؛ الامالي، شيخ صدوق، ص134 حديث129؛ معاني الاخبار، ص132 حديث2؛ العمده، ابن بطريق، ص379 حديث745؛ خصائص الوحي المبين، ابن بطريق، ص130 حديث72) | |||