پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عصمت]]، آگاهی از [[علم غیب]]، [[معجزه]] و دریافت وحی از ویژگی‌های پیامبران است. در [[قرآن]] برخی از معجزات پیامبران، مانند سرد شدن آتش بر [[ابراهیم(علیه السلام)]]، تبدیل شدن عصای موسی به اژدها، زنده شدن مردگان به دست [[حضرت عیسی (علیه السلام)]] و [[قرآن کریم]] ذکر شده است.  

بنابر دیدگاه مشهور تعداد پیامبران ۱۲۴ هزار تَن است. در قرآن نام ۲۶ تن از آنان آمده است. نخستین پیامبر [[حضرت آدم (علیه السلام)]] و آخرین پیامبر [[حضرت محمد (صلی الله علیه)]] است.

عالمان شیعه در آثار خود به تاریخ پیامبران پرداخته و کتاب‌های مستقلی این باره نوشته‌اند. النّورُ المُبین فی قِصَص الاَنْبیاءِ وَ المُرْسَلینِ [[سید نعمت الله جزایری]]، قصص الانبیای راوندی، تنزیه الانبیاء اثر سید مرتضی و حیات القلوبِ [[علامه مجلسی]]از این موارد است.  

پیامبر یا [[نبی]] کسی است که بدون واسطه بشر از جانب خدا خبر می‌دهد. <ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۳۷۵</ref> و واسطه بین خدا و مخلوقات است و مخلوقات را به سوی خدا دعوت می‌کند. <ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۳۶۸ش، ج۱۲، ص۵۵</ref>

دریافت وحی، علم غیب، <ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۵۹</ref> و عصمت <ref>مفید، عدم سهو النبی، ۱۴۱۳ق، ص۲۹و۳۰؛ سید مرتضی، تنزیه الأنبیاء، ۱۳۸۷ش، ص۳۴</ref> و [[مستجاب الدعوه]] بودن <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۷۲، ص۱۱۶</ref> از ویژگی‌های پیامبران است. بیشتر متکلمان اسلامی بر این باورند که پیامبران در همه امور و مراحل زندگی از گناه و خطا معصوم‌اند؛ <ref>مفید، عدم سهو النبی، ۱۴۱۳ق، ص۲۹و۳۰؛ سید مرتضی، تنزیه الأنبیاء، ۱۳۸۷ش، ص۳۴</ref> از این‌رو مواردی را که در قرآن از استغفار پیامبران و بخشایش خداوند سخن به میان آمده، <ref>سوره قصص، آیه ۱۶؛ سوره انبیاء، آیه۸۷؛ سوره طه، آیه۱۲۱</ref> مانند کشتن مرد مصری توسط [[حضرت موسی (علیه السلام) <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۶، ص۴۲، ۴۳</ref> رها کردن رسالت توسط [[حضرت یونس(علیه السلام)]] <ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۵</ref> و خوردن میوه ممنوعه توسط [[حضرت آدم(علیه السلام)]] <ref>طبرسی، مجمع‌البیان، ۱۳۷۲، ج۷، ص۵۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۲۳</ref> به ترک اولی تفسیر کرده‌اند. در مقابل برخی متکلمان، عصمت پیامبران را فقط در امور مربوط به نبوت لازم می‌دانند و در امور جاری زندگی قائل به [[سهو النبی]] هستند. <ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۶۰</ref>  

دلیل دیگر مجهول بودن اکثر نام انبیا برای عرب‌های آن زمان است. انبیایی که تاریخ آنها نقل شده است، برای اعراب آن روز نوعاً شناخته شده بودند؛ ولی [[پیامبران]] دیگر برایشان ناشناس بودند؛ همین عامل عدم آشنایی، سبب خدشه‌دار شدن وحی بود که باعث انکار وحی می‌شد؛ بدین‌سان که مردم بگویند از کسانی سخن می‌گوید که کسی آن را نشنیده است. به همین دلیل به‌طور سربسته بدان‌ها اشاره شده است. <ref>محمد رشید رضا، تفسیر المنار، بیروت، دارالمعرفه، ج ۶، ص ۷۰</ref>

{{متن قرآن|«لا نفرق بین احد منهم و نحن له مسلمون<ref> بقره (۲)، آیه ۱۳۶</ref>؛ ما هیچ فرقی میان احدی از آنها (پیامبران) نمی‌گذاریم و در برابر فرمان الهی تسلیم هستیم».

که تأکید می‌کند مؤمنان کسانی هستند که میان [[پیامبران الهی]] تفاوتی نمی‌گذارند و به تعلیمات همه آنها [[ایمان]] دارند، و این گواه روشنی است بر یگانگی اصول کلی تعلیمات آن‌ها. <ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، قم، چاپ‌خانه امیرالمؤمنین، چ ۱۵، ۱۳۷۶ ه. ش، ج ۷، ص ۳۳۹</ref>