۸۷٬۸۸۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیهالسلام') |
جز (جایگزینی متن - ' اگر چه' به ' اگرچه') |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
'''عبدالملک مروان''' یا '''عبدالملک بن مروان''' پنجمین [[خلیفه]] از [[بنی امیه|خلفای اموی]] در [[دمشق]] بود. او یکی از قدرتمندترین خلفای اموی بود و توانست بر مشکلات سیاسی که در عهدش پیش آمد فائق آید. در دوران او دیوانهای مهم شعر و کتب علمی از زبانهای گوناگون قدیم به عربی برگردان شد و دانشمندان از دیگر سرزمینها به سوی دربار دمشق روی آوردند. | '''عبدالملک مروان''' یا '''عبدالملک بن مروان''' پنجمین [[خلیفه]] از [[بنی امیه|خلفای اموی]] در [[دمشق]] بود. او یکی از قدرتمندترین خلفای اموی بود و توانست بر مشکلات سیاسی که در عهدش پیش آمد فائق آید. در دوران او دیوانهای مهم شعر و کتب علمی از زبانهای گوناگون قدیم به عربی برگردان شد و دانشمندان از دیگر سرزمینها به سوی دربار دمشق روی آوردند. | ||
او | او اگرچه قبل از رسیدن به منصب حکومت خود را با [[زهد]] و [[عبادت]] در نظر مردم جامعه موجّه جلوه میداد ولی به محض رسیدن به [[خلافت]] با همه ارزشهای اخلاقی و [[اسلام]] خداحافظی کرد و به قرآنی که تلاوت میکرد گفت: «هذا آخر العهد بک.» (این آخرین دیدار من و توست.) | ||
پس از رسیدن به خلافت به [[خداوند]] [[سوگند]] میخورد که [[شراب]] مینوشد و در خطبهای تصریح کرد: «هر کس مرا به [[تقوا]] دعوت کند گردن او را خواهم زد! من با شمشیر دردهای این امت را مداوا میکنم.» | پس از رسیدن به خلافت به [[خداوند]] [[سوگند]] میخورد که [[شراب]] مینوشد و در خطبهای تصریح کرد: «هر کس مرا به [[تقوا]] دعوت کند گردن او را خواهم زد! من با شمشیر دردهای این امت را مداوا میکنم.» |